ยั่วรักทนายคนโหด นิยาย บท 562

ตอนที่ 562 สิ่งที่เรียกว่าแตกหักหลังจากเกิดเรื่อง

เขาลืมตาทันที ขอบตาแดงก่ำ มีรอยเลือดไหลออกมาจากการใช้ยาตั้งนานแล้ว เขากดจูบลงมาอย่างแรง กระแทกริมฝีปากนุ่มของเธอ กลิ่นเลือดคลุ้งในปากทั้งสอง ก็ไม่สามารถหยุดความบ้าคลั่งของเขาได้ แต่กลับยิ่งช่วยเสริมเขาอีก

ชีวภาไม่ทันได้โต้กลับ ขณะที่เธอกำลังมีสติ เสื้อผ้าบนร่างก็เหลือไม่มาก

เธอกลัวจนไม่มีความรู้สึก ดิ้นรนอย่างไม่คิดชีวิต เอวแคบกำยำของเขาอยู่ระหว่างขา เธอทำได้เพียงแกว่งมือออกไปตีร่างกายที่แข็งแรงเหมือนเหล็กของเขาไม่หยุด

ดูเหมือนว่าการต่อต้านของเธอจะทำให้เขาโกรธ ชนุดมยื่นมือหยิบผ้าขนหนูอีกข้างมามัดแขนเล็กทั้งสองข้างของเธอไว้

เสียงดัง ‘แควก’ ผ้าก็ขาดวิ่น เนื้อผ้าชีฟองบางก็หลุดออกมาในพริบตา ชั้นในลูกไม้ก็ถูกเขาดึงออก เขาไม่มีสติรับรู้ว่าการกระทำรุนแรงทำให้ด้านหลังของเธอเป็นรอย

“อย่านะ!” ชีวภาเห็นเขาโน้มตัวลงมาจูบที่ต้องห้ามบริเวณหน้าอกเธอ ความรู้สึกแปลกๆก็ถูกกลืนไปทั้งร่างในพริบตาเดียว นิ้วเท้าค่อยๆงขึ้นมา ลำคอขาวแหงนโค้งอย่างน่าหลงใหล เสียงกรีดร้องเปลี่ยนเป็นเสียงกัดปากอย่างอดทน “ชนุดม คุณปล่อยฉันไปเถอะ คุณทำแบบนี้ไม่ได้......”

แต่เพราะว่าผู้ชายที่บ้าคลั่งและปรารถนาคนนนี้ ไม่ฟังอะไรตั้งนานแล้ว ตรงหน้ามีแต่ ‘ยาถอนพิษ’ นี้

นิ้วหยาบกร้านเพราะการฝึกยิงปืนกลายเป็นเหนียวแน่น แต่เมื่อสัมผัสกับผิวขาวก็กลายเป็นความรู้สึกที่มากเกินไป การสั่นไหวของผู้หญิงใต้ร่างทำให้ชนุดมยิ่งตื่นเต้น ริมฝีปากเย็นของเขาทิ้งรอยแดงเข้มไว้บนตัวเธอ

ค่ำคืนอันยาวนาน ไม่มีวันจบสิ้น

ชีวภาไม่รู้ว่าการเคลื่อนไหวแบบนี้และความรู้สึกแปลกๆมันหมายความว่าอย่างไร เธอเพียงถูกเขาล่อลวง ทีละนิด เข้าไปในก้นบึ้งขุมนรกแห่งความปรารถนา

ความแข็งแรงของร่างกายถูกดึงออกไปด้วยจูบของเขา ชนุดมที่เซ็กซี่และร้อนแรงแบบนี้เธอไม่เคยเห็นมาก่อน

เธอถึงขั้นปิดตาลง ในหัวสมองมีแต่ภาพมิตรภาพหลังจากที่พวกเขารู้จักกัน

‘น้าชอบอาผมไหม?’

อย่างอดไม่ได้ เสียงธีมนต์ที่ถามเธอเมื่อครู่ก็แวบเข้ามาในหู

สิบนาทีที่แล้วยังไม่มีคำตอบที่แน่นอน ตอนนี้แน่ใจแล้ว

เธอชอบ และชอบมากๆ ชอบมากกว่าที่เธอจินตนาการไว้

ถ้าไมม่ชอบ เธอจะรู้ความผิดปกติของเขาได้อย่างไร เจอแบบนี้ก็ยังไม่รู้สึกถึงการทำให้ลดเกียรติ? เธอไม่เคยมีประสบการณ์ในความรัก แต่จำในหนังสือบางเล่มได้บอกว่า ผู้หญิงคนหนึ่งถ้ารักผู้ชาย จะสามารถมอบทุกอย่างให้เขาได้

ในตอนนี้ ชีวภากำลังทำแบบนั้น เธออยากจะเห็นความแตกต่างของผู้ชายคนนี้ให้มากขึ้น อยากเห็นภาพที่คนอื่นไม่เคยเห็น

ความปรารถนาที่เห็นแก่ตัว จะไม่ใช่ความชอบได้อย่างไร

ท่ามกลางความปรารถนาที่พุ่งขึ้น ขาของเธอก็ถูกเกี่ยวไว้ที่กล้ามข้อพับเขา ร่างกายที่มีส่วนโค้งอย่างไม่สามารถจินตนาการได้ มีลางสังหรณ์ใจว่าจะเกิดอะไรขึ้นต่อไป เธอเริ่มมีสติขึ้นมา มือทั้งสองขึ้นมายันกล้ามเนื้อเขา นัยน์ตาใสราวกลับเคลือบด้วยน้ำ มองเขาอย่างฉ่ำน้ำ “ชนุดม คุณรู้ไหมว่าตอนนี้คุณกำลังทำอะไรอยู่?”

สายตาเขากดดันเข้ามา นัยน์ตาดำลึก กัดฟันพูดออกมาหนึ่งคำ “เธอ!”

พูดจบ เหงื่อที่ร้อนระอุของเขาก็ไหลลงบนหน้าอกเธอ ในขณะเดียวกัน เขาก็เข้าไปในร่างเธอ

“โอ๊ย!” ชีวภาเจ็บจนน้ำตาเกือบไหล ร่างกายเหมือนถูกฉีกออก เธอกัดริมฝีปากแน่น อดกลั้นความเจ็บปวดที่จะระเบิดออกมา

ท่าทางเขาเหมือนจะพูดว่า เธอมาทำอะไรที่นี่?

ปฏิกิริยาแบบนี้ทำให้ชีวภารู้สึกถึงลางร้าย ทั้งสองสบตากัน ระยะห่างทั้งสองใกล้กันขนาดนั้น แต่ความรู้สึกทางสายตากลับห่างไกล

ความประหลาดใจ อย่างรุนแรง ความเศร้าหมองที่ไม่ชัดเจน......ความรู้สึกพวกนี้ผสมปนเปในสายตาของเขา ไม่มีความอบอุ่นที่ชีวภาอยากจะเห็น

ท่าทางเขาตอนนี้ เหมือนกับผู้ชายที่แตกคอกันในละครทีวี แต่แม้ว่าจะเป็นเช่นนี้ เธอก็ยังโอบอุ้มความหวังอันน้อยนิด เรียกเขาด้วยน้ำเสียงสั่นเทิ้ม “คุณตื่นแล้วหรอ?”

น้ำเสียงอ่อนโยนและเปราะบางของเธอดังขึ้นข้างหู ราวกับกดปุ่มอะไรสักอย่าง ให้ทุกอย่างในตอนนี้มีชีวิตจริงๆอีกครั้ง

คิ้วหนาขมวดคิ้วแน่น ชนุดมนั่งขึ้นมาจากหัวเตียงทันที ผ้าห่มที่คลุมอยู่บนร่างส่วนบนไหลลงมาในส่วนหน้าท้องเพราะเขาขยับแรง เผยให้เห็นร่างกายเปลือยที่กำยำ ชิ้นส่วนผ้าที่ยุ่งเหยิง ทำให้รู้เรื่องที่เกิดขึ้นเมื่อคืนทั้งหมด ตั้งใจนึกขึ้นมา ก็ปวดหัวทันที มีเพียงภาพอันสับสนเท่านั้นที่ฉายเข้ามา

เขาจำร่างกายที่ร้อนผ่าวของตัวเองได้ และรสชาติอันร้อนแรง เขานำร่างกายไปแช่ในน้ำเย็นก็ไม่มีประโยชน์ ราวกับนอนบนเหล็กร้อนๆ แล้วก็จำได้ว่าเขาได้เผอิญเจอกับร่างกายนิ่มในอ้อมกอด

เมื่อคืนเขาเกิดปัญหาจากการดื่มไวน์แดง สาเหตุจากการทรมาณได้หายไปหมด ที่แท้ก็......คือเธอใช่ไหม?

ริมฝีปากบางเซ็กซี่เม้มแน่น เครื่องหน้าหล่อสวมใบหน้าเบื่อหน่าย แม้แต่สันกรามก็ขบแน่น เขาดึงผ้าห่มออกแล้วเดินออกไปด้วยร่างกายเปลือย ชีวภาละสายตาออกมาอย่างตกใจ ได้ยินแต่เสียงกรอบแกรบข้างหู ขณะที่ยกสายตาขึ้นมา เขาก็สวมเสื้อผ้าเรียบร้อยแล้ว ติดกระดุมอย่างลวกๆ

ความหมายของเขา ไม่ต้องพูด ก็เข้าใจแล้ว

ชีวภาก้มหน้าลง กำมือแน่นตรงที่นอน ใบหน้ามีเลือดฝาดค่อยๆกลายเป็นซีดเซียว เธอเกือบหาเสียงของเธอไม่เจอ พยายามใช้แรงอย่างมากในการเปล่งออกมาหนึ่งประโยค “ชนุดม คุณคิดจะทำอะไร?”