ยั่วรักทนายคนโหด นิยาย บท 644

ตอนที่644นายมีสิทธิ์อะไรมาบังคับชั้น

ทั้งๆที่ชั้นบนก็เป็นห้องนอนแต่ทำไมต้องอยู่ที่ห้องโถงแทนแถมอยู่ตรงหน้าเธอนี่คือความชอบอะไรไม่รู้จักไร้ยางอายบ้างหรือ?

เธอรู้สึกว่าเธอกลับบ้านกับชนัยเป็นการตัดสินใจที่ผิดและผิดมากๆด้วย

พอคิดแบบนี้น้ำเสียงของเธอก็ยิ่งแข็งดื้อกว่าเดิม“ถ้านายไม่ให้ฉันนอนฉันก็จะกลับบ้าน”

“ได้สิ”ชนัยชี้ไปทางประตู“ไปเลยในเวลานี้ไม่มีรถหรอก”

ถ้าดราณียังมีสติเหลืออยู่น้อยนิดเธอจะไม่เดินออกจากไปแต่เธอทนกับสิ่งที่เกิดขึ้นตรงหน้าไม่ไหวแล้วจริงๆ

พอพูดจบเธอก็หันหลังไปหยิบเสื้อกันหนาวมาใส่จากนั้นก็เดินออกไปเลย

ชนัยไม่คิดว่าเธอจะมีพฤติกรรมแบบนี้สายตาของเขานั้นหรี่ลงมองดูเธอที่เดินออกไปทางประตูอย่างรวดเร็ว

เร็วถึงขั้นไหน?

เขายังไม่ทันพูดคำพูดที่ห้ามคนออกมาคนก็เดินออกไปจากประตูแล้ว

พอเห็นเธอไปนีรภาก็ดีใจมากตั้งแต่เมื่อกี้ที่เข้ามาเธอก็ไม่ชอบดราณีแล้วเมื่อกี้ตอนที่กำลังจู๋จี๋กับชนัยอยู่ถึงแม้เขานั้นก็ร่วมมือแต่รับรู้ได้ชัดเจนว่าเขานั้นไม่ได้ตั้งใจตอนนี้คนไปแล้วเขาก็คงจะตั้งใจกว่าเดิม

ในตอนที่นีรภากำลังได้ใจอยู่ผู้ชายที่ดันหลังของเธอออกกะทันหัน

นีรภาไม่ทันระวังตัวร่างกายของเธอเอนไปทางด้านหน้าแขนไปกระทบมุมโต๊ะจนเธอรู้สึกว่าแขนตัวเองนั้นชาไปหมดเจ็บจนเธอทนไมไหวจึงหายใจเข้าลึกๆ

เธอหันหน้ามองไปทางชนัยอย่างตกใจน้ำเสียงเต็มไปด้วยความน่าสงสาร“คุณชนัยคุณทำอะไรเนี่ย”

รู้จักกับชนัยมาครึ่งปีถึงแม้จำนวนครั้งที่นีรภาจะเจอกับเขายังนับได้แต่รวมๆแล้วเขานั้นก็เป็นสุภาพบุรุษมาก

อย่างน้อยที่เสียมารยาทผลักเธอเหมือนวันนี้ก็ไม่เคยเกิดขึ้นนีรภาเองก็เป็นคนที่สังเกตการเป็นก็เข้าใจทุกอย่างขึ้นมาทันที

หรือว่าจะเกี่ยวกับเด็กผู้หญิงคนนั้น?

เป็นไปไม่ได้หรอกมั้ง?ไม่เคยได้ยินมาก่อนว่าตัวเขามีผู้หญิงอื่นอีกอย่างได้ยินว่าเขานั้นเจ้าชู้จะตายไม่เคยได้ยินว่ามีผู้หญิงคนไหนสามารถเข้าตาเขาได้

ชนัยขี้เกียจยุ่งกับเธออีกลุกขึ้นแล้วไปหยิบเสื้อกันหนาวจากนั้นพูดว่า“เธอไปก่อน”

ไป?

นีรภาตกใจจนอ้าปากค้าง“ฉันฉันเพิ่งมาคุณก็จะให้ฉันไปแล้วหรอ?ฉันยกเลิกมื้ออาหารถึงจะ..........”

ฟังเธอพูดไปถึงครึ่งชนัยไม่มีอารมณ์ที่อยากจะฟังต่อยืนเขาอยู่ข้างประตูแล้วพูดว่า“จะไปหรือไม่ไป?”

“……”

นีรภาดูความไม่พอใจของเขาออกถึงแม้ในใจจะไม่พอใจแต่ก็ไม่กล้าพูดอะไรต่อทำได้เพียงจัดเสื้อของตัวเองให้เรียบร้อยตอนที่เดินผ่านเขายังไม่ลืมบอก“งั้นถ้าคุณว่างก็อย่าลืมหาฉันนะฉันรอคุณอยู่”

ชนัยตอบไปพร่ำๆ“อืม”

นีรภาถึงจะบิดเอวตัวเองแล้วเดินออกจากบ้านแผ่นหลังของเธอนั้นเหมือนจะเขียนตัวหนังสือใหญ่ๆว่าแก่แดด

จากนั้นชนัยก็ขับรถตามรถคันที่ออกไปเมื่อกี้หลังจากสตาร์ทเสร็จก็เร่งให้สุดตอนที่ออกทางโค้งกลับแซงนีรภาที่ออกก่อนเขา

นีรภามองไปทางรถที่หายไปความอ่อนโยนบนใบหน้าของเธอหายไปหมดเหลือเพียงแต่ความอิจฉาและความโกรธ

ผู้ชายในสมัยนี้ก็เหมือนๆกันไม่มีใครพึ่งได้หรอก!

พอคิดอย่างนี้เธอก็เอาโทรศัพท์ออกมาแล้วโทรไปหาผู้ชายวันนี้ที่เธอปฏิเสธไป“ฮัลโหลพี่ปองพลพี่อยู่ไหนคะการทำงานของฉันวันนี้จบลงแล้วฉันไปหาพี่......”

——

ชนัยเอารถไปจอดไว้ทางประตูใหญ่ของวิลล่าเธอเพิ่งเดินออกมาไม่นานคงจะยังเดินออกไปไม่ถึง

ไปพบเจอกับนีรภาที่กำลังขับรถมาเขาไม่ได้มองเธอแม้แต่น้อยขับรถตรงไปเลย

จากประตูหลักไปทางประตูตะวันตกต้องใช้เวลาถึง2นาทีตอนที่ชนัยขับรถไปถึงประตูดราณีกำลังจะเดินถึงที่ประตูพอดีเธอกำลังจะอ้อมรถแล้วเดินไปทางถนนสำหรับเดินแต่เพิ่งเดินไปก็โดนขวางทางไว้แล้ว

ดราณีเงยหน้ามองไปทางผู้ชายที่สูงใหญ่ที่สวมเสื้อสีดำใบหน้าที่น่าสงสารของเธอพูดออกมาเบาๆว่า“รบกวนหลีกให้หน่อยฉันจะออกไป…..อ้า!”

ยังพูดไม่จบมือของเขาก็โดนดึงจากด้านหลังวินาทีต่อไปเธอถูกดึงตัวไปอย่างต้านทานไม่ได้

ทำให้เธอนั้นไปชนกับหน้าอกของเขาความรู้สึกที่เจ็บปวดเกิดขึ้นมาทันทีตาของเธอก็แดงไปหมด

“อู!”ดราณีอยากจะผลักคนที่อยู่ด้านหน้าออกไปทันทีแต่ไม่คิดว่าเพิ่งยกแขนขึ้นมาก็โดนลากไปทางด้านหน้าแล้ว

แล้ววินาทีที่หันหลังเธอถึงจะเห็นว่าคนที่มานั้นคือใคร

เธอรีบขัดขืนขึ้นมา“ชนัยนายจะทำอะไรปล่อยฉันนะ!”

คำพูดคำเดียวทำให้ผู้ชายที่เดินอยู่หยุดเดินทันที

ชนัย?

ตั้งแต่รู้จักกันนี่เป็นครั้งแรกที่เธอเรียกชื่อของเขาแบบนี้ไม่ใช่คุณชนัยหรือประธานชนัย

ได้หนิมีความกล้าเพิ่มขึ้น

ชนัยยิ้มที่มุมปากไม่ได้หยุดการกระทำดึงตัวเธอแล้วดันตัวเธอเข้าไปในรถที่นั่งข้างๆคนขับระหว่างนี้เผลอดันหัวเธอไปชนกับรถเขาก็ไม่สนใจแล้วปิดประตูทันที

จากนั้นเขาถึงจะอ้อมไปทางคนขับเปิดประตูแล้วเข้าไปในรถ

ดราณีทำตาโตค้างอารมณ์ของเธอในตอนนี้มีแต่ความโกรธแล้วมองไปทางผู้ชายที่อยู่ข้างๆ“นายมีสิทธิ์อะไรมาบังคับให้ฉันขึ้นรถนาย!?”