ยั่วรักทนายคนโหด นิยาย บท 645

ตอนที่645เธออยากทำไม่ใช่เหรอ

บังคับ?

พอได้ยิน2คำนี้ชนัยก็หัวเราะออกมา“ดราณีฉันให้เธอหนีหรือยัง?”

“ฉันบอกแล้วถ้านายไม่ให้ฉันขึ้นไปฉันก็จะกลับ!”

“แล้วฉันตกลงแล้วเหรอ?”

“นาย!”ดราณีไม่รู้จะพูดอะไรต่อจากเดิมเธอเป็นเด็กที่เถียงเก่งแต่พอมาเผชิญกับคนอย่างชนัยต้องเสียเปรียบแน่ๆเธอหน้าแดงไปตั้งนานถึงจะพูดมาคำนึงว่า“ก็นายไม่รู้จักยางอายนิ!”

“ไร้ยางอาย?”ชนัยเหมือนได้ยินเรื่องตลกมองไปทางเธอแล้วยิ้มอย่างเจ้าเล่ห์“น้องครับตอนนี้เธออายุ20แล้วนะไม่ใช่2ขวบทำไมไม่เข้าใจสักอย่าง?แถมยังรับไม่ได้อีกไม่เข้าใจตลกตรงไหน?”

ในใจของเขาไม่ค่อยมีความสุขและไม่รู้ว่าจะแสดงออกมายังไงก็เลยใช้วิธีเก่าของเขาออกมาพูดต่อ

ดราณีรู้สึกว่าคนๆนี้พูดอะไรที่ไร้ยางอายมากในใจของเธอได้รู้สึกไม่ชอบและสิ่งที่เธอพูดออกมานั้นก็ไม่ค่อยน่าฟังนัก“นายไม่ต้องมายุ่งกับฉันฉันจะกลับบ้านตอนนี้”

“กลับบ้านน่ะได้แต่ต้องรอให้ฉันมีความสุขแล้วอยากให้เธอกลับบ้าน”

ดราณีพูดออกมาด้วยความโกรธ“นายมีสิทธิ์อะไรมาควบคุมความอิสระของฉัน!?”

เธอไม่น่าเชื่อว่าชนัยจะพูดคำพูดแบบนี้รู้สึกเสียใจมากที่เมื่อกี้ตัวเองไม่หาทางออกให้ไวกว่านี้ถ้าเธอเดินประตูหลักตอนนี้คงจะหนีออกไปแล้ว

แต่ไม่คิดว่าผู้ชายจะพูดอย่างมั่นใจว่า“เพราะฉันคือชนัย”

“……”

ดราณีไม่รู้จะตอบโต้ยังไงใช่สิเขานั้นคือชนัยเอาทั้งมีเงินและมีอำนาจคิดอยากจะทำอะไรก็ได้อีกอย่างนี่ก็เป็นพื้นที่ของเขาถ้าเขาอยากจะขังเธอไว้คงไม่มีใครกล้าพูดอะไรหรอก

ดราณีรู้สึกว่าคืนนี้ตัวเองเหมือนคนโง่เลยเธอไม่ควรมีความรู้สึกดีๆต่อผู้ชายแบบนี้

เขาอันตรายเกินไป

ชนัยไม่รอเธอพูดก็ขับรถไปที่วิลล่าของตัวเองเมื่อกี้เขารีบเกินไปไม่ทันได้ปิดไฟไฟในบ้านจึงยังเปิดอยู่

ก้าวเข้ามาในบ้านอีกรอบความรู้สึกของดราณีในตอนนี้ไม่เหมือนกับที่เข้ามาครั้งแรกหลังของเธอเต็มไปด้วยเหงื่อ

ช่วงเวลากลางคืนชายหญิงอยู่ด้วยกันเป็นไปไม่ได้ที่เธอจะไม่กลัวยิ่งเมื่อกี้เขายังโมโหแรงขนาดนั้นมาก่อน

แต่สิ่งที่ทำให้เธอนั้นตกใจคือคุณนีรภาไม่ได้อยู่ในบ้านแล้ว

ชนัยเห็นเธอยืนอยู่ที่ประตูเหมือนมีตะปูตอกไว้ที่ขาก็เลยยื่นมือไปผลักที่หลังของเธอ

ดราณีล้มลงไปตรงหน้าอีกนิดเดียวก็จะไปชนกับตู้รองเท้าที่อยู่ตรงหน้าแล้วการกระทำที่รุนแรงแบบนี้ทำให้เธอยิ่งไม่กล้าพูดทำได้แต่เพียงรู้สึกสมเพชตัวเอง

มองดูชนัยเปลี่ยนรองเท้าเธอแทบจะบ้าเพราะความเงียบที่เกิดขึ้นในตอนนี้“ทำไมนายต้องทำกับฉันแบบนี้?”

ถึงแม้ก่อนหน้านี้เธอเผลอไปรายงานเขาแต่เขาก็ทรมานตัวเองมาเกือบ1เดือนแล้วนะหรือยังไม่พอหรอ?

ชนัยหัวเราะออกมาทุกคำพูดที่เขาพูดออกมานั้นทำให้เธอนั้นสิ้นหวัง“เพราะฉันอยากทำไงล่ะ”

คำพูดธรรมดาๆที่ทำให้เธอไม่รู้จะหาข้ออ้างและเหตุผลยังไงก่อนที่จะรู้จักชนัยดราณีไม่เคยรู้มาก่อนว่าคนมีอำนาจกว้างใหญ่ขนาดนี้จะมีอยู่จริงเธอเชื่อว่าทุกอย่างนั้นเท่าเทียมกันแต่ตอนนี้เธอรู้สึกว่าความคิดตัวเองนั้นตลกมาก

ก็แค่จูบธรรมดาแถมยังเป็นจูบที่จูบไม่เป็นอีกจากประสบการณ์ของเขาแล้วจูบนี้ไม่ถึงขั้นทำให้เขามีความรู้สึก

แต่ทำไม.......

ชนัยไม่เข้าใจอย่างมากเขารู้สึกว่าตัวเองมีปัญหาแน่ๆ

ดราณีจูบไปตั้งนานก็ไม่เห็นเขามีปฏิกิริยาอะไรเธอรู้สึกแย่ขึ้นมาทันทีเขาตัวสูงเกินไปเธอเขย่งเท้ามาตั้งนานก็รู้สึกว่าเริ่มจะเป็นตะคิวแล้ว

เท้าของเธอกลับไปยืนปกติมือที่คล้องคอของผู้ชายก็ไม่ได้ปล่อยลง“นายอยากทำเรื่องอย่างว่าใช่ไหมถ้าทำเสร็จก็ปล่อยฉันไปก็ดีฉันจะทำให้นายสมหวัง”

ในชีวิตรอบ30ปีนี้มานี้นี่เป็นครั้งแรกที่เขาได้ยินผู้หญิงพูดว่าจะทำให้เขาสมหวัง

ไม่พูดอย่างอื่นแค่คำพูดนี้ก็พอที่จะให้เขาอึ้งแล้วโดยเฉพาะเห็นการตัดสินใจที่ยิ่งใหญ่ของดราณีเขาไม่รู้แล้วว่าความโกรธนั้นหมายถึงอะไร

ถึงแม้นิสัยของชนัยจะไม่ดีนักแต่คนที่จะทำให้เขาโมโหขึ้นมาทันทีก็มีเพียงไม่กี่คนช่องเวลาส่วนใหญ่เขาก็ไม่ได้คิดจริงจังแต่คำพูดแต่ละคำของดราณีทำให้เขารู้สึกเหมือนตัวเองโดนเหยียดหยาม

ใช่โดนเหยียดหยาม

ชนัยหัวเราะออกมาทันที“ทำ?เด็กน้อยเธอรู้ความหมายของคำนี้ไหมเดี๋ยวอย่าหาว่าฉันไร้ยางอายละกัน”

สายตาของดราณีเต็มไปด้วยความมั่นใจในเวลานี้ไม่ว่าเขาพูดอะไรเธอนั้นก็จะไม่ถือสาทั้งหมดเธอไม่นึกถึงผลที่จะตามมาคิดแต่ว่าจะทำให้เขาไม่รู้จะพูดอะไรต่อ“ฉันรู้”

สายตาของชนัยดูแปลกประหลาดขึ้นมาทันทีสองตาสบกันทั้งสองไม่มีใครพูดอะไรทั้งนั้นทั้งๆที่ผ่านไปแค่ครึ่งนาทีแต่เหมือนผ่านไป1ศตวรรษ

ดราณีรู้สึกว่าสายตาที่เขามองมานั้นเหมือนน้ำมันร้อนๆที่ราดบนตัวเธอทำให้อวัยวะภายในของเธอนั้นร้อนไหม้ไปหมด