ยั่วรักทนายคนโหด นิยาย บท 649

ตอนที่649ฉันจะจีบเธอ

วิธีที่ตรงๆและง่ายๆปฏิเสธการสารภาพรักของเขา

เกิดมา30ปีนี่เป็นครั้งแรกที่ชนัยได้เผชิญกับเหตุการณ์แบบนี้ทำให้เขาอึ้งไปเลย

ตอนนี้เขาควรจะพูดอะไร?

หรือควรจะทำอะไร?

เขาควรจะทำเป็นไม่มีอะไรเกิดขึ้นหรือว่าบอกเธอไปตรงๆว่าไม่มีทาง?

ชนัยงงไปหมดแล้ว

ความคิดและความรู้สึกทั้งหมดปนอยู่ด้วยกันสุดท้ายก็กลายเป็นความโมโห

“เฮ้อเธอมันยังคงเป็นผู้หญิงที่ไม่รู้ดี!”เขากัดฟันแล้วพูดหน้าก็แดงไปหมด

ดราณีตาตกมองไปที่พื้นน้ำเสียงของเธอฟังแล้วรู้สึกน่าสงสาร“ฉันไม่อยากให้นายเข้าใจผิดและไม่อยากรับผิดชอบกับคำตอบใดๆแต่ฉันไม่ชอบนายจริงๆ”

พูดจบกลัวว่าเขาจะโกรธก็รีบต่อเติมอีกว่า“นายก็ไม่ต้องรู้สึกอายไม่มีอะไรหรอกฉันรู้ว่านายไม่ได้ชอบฉันมากขนาดนั้นแค่ชอบชั่วคราวเท่านั้นเอง”

“”

คำพูดของชนัยที่กำลังจะพูดออกมาก็หยุดพูดลงไม่รู้จะพูดอะไรจริงๆ

คำพวกนี้เขาควรจะเป็นคนที่พูดไม่ใช่หรอและนี่เป็นบทพูดของเขาไม่ใช่หรอ?

เขาเห็นจุดแตกต่างของดราณีอีกมุมหนึ่งที่เขาไม่เคยรู้เป็นด้านที่แปลกประหลาดและเจ๋งมากๆ

ชนัยรู้สึกโมโหก็เลยไปกระชากที่มือของเธอ“เธอจะรู้ได้ไงว่าฉันชอบชั่วคราว?”

ดราณีกระพริบตามือก็โดนเขาจับจนรู้สึกเจ็บนิดนึง“นายประสบความสำเร็จในหน้าที่การงานขนาดนั้นต้องมีผู้หญิงมากมายที่ชอบนายฉันไม่มีอะไรทั้งนั้นนายจะชอบฉันได้ยังไง”

พอได้ยินแบบนี้เขาก็ยักคิ้วมีครั้งนี้แหละที่คำพูดของเธอฟังเข้าหู

เขาเหลือบไปเห็นข้อมือของผู้หญิงที่เริ่มแดงก็เลยปล่อยมือแล้วพูดอย่างได้ใจว่า“ที่แท้เธอยังรู้ตัวอยู่หรอเนี่ย?ฉันคิดว่าเธอไม่รู้สักอีก!”

“........”ดราณีไม่เข้าใจว่าเธอจะรู้หรือไม่รู้มันเกี่ยวอะไรด้วยตอนนี้เธอกำลังปฏิเสธเขาแล้วผู้ชายคนนี้เหมือนจะวางจุดสำคัญผิดแล้วนะ

แล้วในวินาทีนี้จากเดิมชนัยที่ไม่มีความคิดอะไรก็เริ่มมีความคิดอันกล้าหาญขึ้นมาทันที

ไหนๆเธอก็ไม่ยอมตกลงและเขาเองก็รู้สึกไม่สบายใจไม่อย่างนั้น.......

“ฉันจีบเธอดีกว่า”

คำเหล่านี้ทำให้ดราณีตกใจจนเกือบเข่าอ่อน

เขาพูดว่าอะไรนะ?!

จีบเธอ?

ดราณีทำตาโตค้างแล้วจ้องมองไปทางชนัยหัวใจที่เต้นอยู่ปกติกลับเต้นเร็วกว่าเดิมเมื่อกี้หลายเท่า“นายนายจีบฉัน?”

“ใช่น่ะสิ”ชนัยทำหน้าตาชิวๆ“แปลกตรงไหนหรอ?”

“ไม่เอา”ดราณีได้สติกลับไม่คิดอะไรแล้วปฏิเสธไปทันที“ฉันไม่ต้องการให้นายจีบฉัน”

พูดเป็นเล่นน่ะเขาไม่ใช่คนธรรมดานี่คือชนัยนะเขาคงไม่อยากจะจีบตัวเองหรอกแค่นึกถึงวิธีใหม่ๆที่จะมาทรมานเธอแน่ๆเลย!

“คุณชนัยฉันมันก็แค่นักเรียนธรรมดาๆคนหนึ่งถ้าคุณจะมาจีบฉันคงรับไม่ได้ฉันแค่อยากจะอยู่ชีวิตธรรมดาแล้วเรียนจบหางานที่เลี้ยงตัวเองได้ฉันไม่อยากมีแฟนและฉันก็ไม่อยาก......”

ในวันหยุดเธอก็ยังเห็นผู้ชายคนนั้นอยู่ที่ห้องสมุดจนดึกดื่นในใจของเธอก็เหมือนมีมีดมากรีด

“แม่ครับช่วงนี้พ่ออารมณ์ไม่ค่อยดีใช่ไหมครับ?”

แม้กระทั่งเด็กยังดูออกว่าเขาผิดปกติตาใสๆคู่นั้นเต็มไปด้วยความห่วงใย

“ช่วงนี้พ่อแค่รู้สึกเหนื่อยไม่มีอะไรหรอกธีมนต์ไม่ต้องคิดมากนะครับ”เธอได้แต่ใช้คำพูดพวกนี้มาปลอบใจเด็ก

เรื่องของคุณท่านเธอไม่ได้พูดกับธีมนต์ขนาดผู้ใหญ่ยังรับไม่ได้เด็กก็คงไม่เหลือ

ในค่ำคืนนี้ทั้งสองนอนไปพร้อมกันในยามดึกนัชชารู้สึกอยากอาเจียนก็เลยตื่นมานั่งตัวตรงที่เตียงถึงจะเห็นว่าผู้ชายที่ควรจะอยู่ข้างตัวเองไม่เห็นแล้ว

เธอยื่นมือไปเปิดไฟบนหัวเตียงมองไปที่นาฬิกาตีสองแล้วเขาไม่ได้นอนอยู่

แล้วไปไหน?

นัชชาขมวดคิ้วแน่นใส่เสื้อกันหนาวออกจากห้องแล้วขึ้นไปที่ชั้น3เป็นอย่างที่คิดมีแสงสว่างออกมาจากห้องสมุดเขาอยู่ในนั้น

นัชชาเดินเบาๆไปทางประตูมือเล็กเปิดประตูออกนิดนึงแล้วมองเข้าไปเห็นผู้ชายใส่เสื้อสีเทาอ่อนนั่งอยู่ที่โซฟาไหล่ทั้งสองข้างตกหัวก็ก้มอ่านหนังสือเขาเปิดแค่ไฟที่ติดข้างกำแพงในห้องมีแต่ไฟสี่มุมดูแล้วรู้สึกมืดนิดนึง

นัชชากำลังจะพูดก็เหลือบไปมองเห็นบุหรี่ที่วางอยู่ตรงหน้าเขาเธอก็เลยหยุดความคิดที่จะพูดทันทีเหมือนมีมือมาปิดปากเธอไว้

เธอหันหลังกลับแล้วไปพิงกำแพงข้างๆประตูแม้กระทั่งลมหายใจก็เบามาก

ไม่ใช่ไม่อยากเข้าไปแต่เป็นเพราะในค่ำคืนที่มืดมนแบบนี้หน้าตาของผู้ชายคนหนึ่งที่กำลังร้องไห้ในความมืดมนดูแล้วทั้งอ่อนแอและเข้มแข็งในเวลาเดียวกัน

เธอไม่รู้ว่าจะไปยืนอยู่ตรงหน้าเขาด้วยสภาพหน้าตาแบบไหนเพื่อที่จะให้ทุกอย่างเป็นเหมือนเดิมเขานั้นทุกข์มามากพอแล้ว

จะทำเป็นไม่รู้ละกันพรุ่งนี้ตื่นมาก็ค่อยไปกอดผู้ชายคนนี้