ยัยหมอวายร้ายที่รัก นิยาย บท 1007

ถ้าเรื่องราวเป็นแบบนี้จริงๆ ม็อกโกก็ไม่โกรธ

เพราะในสายตาของคนอย่างพวกเขา ความปลอดภัยของตัวประกันก็สำคัญเช่นกัน การโจมตีอาชญากร ทำขึ้นเพื่อความปลอดภัยในชีวิตและทรัพย์สินของประชาชนอยู่แล้ว

ม็อกโกมองเธอเงียบๆ พักหนึ่ง สุดท้ายก็ไม่พูดอะไร

“เธอพักผ่อนเยอะๆ เถอะ ไม่เป็นไรก็ดีแล้ว ทางทีมฉันยังมีบางอย่างที่ต้องกลับไปก่อน”

เขาพูดจบ เตรียมจะลุกขึ้นกลับไป

ขวัญเมืองเห็นก็ร้อนใจ ยื่นมือไปคว้าแขนของชายคนนี้

“พี่คะ พี……อยู่เป็นเพื่อนฉันที่นี่ไม่ได้เหรอ？ฉันเพิ่งตื่น ขยับตัวก็ไม่ได้ แล้วก็ ……ที่นี่มืดมาก ฉันกลัว”

เธอมองไปค่ำคืนที่มืดมิดด้านนอกด้วยน้ำตาคลอ ใบหน้าขาวใสนั้น ราวกับลูกกวางที่ตกใจแล้วยังไม่คืนสู่ปกติ เสียขวัญ นิ้วมือเรียวๆ สองข้างนั้นจับแขนของม็อกโกไม่ปล่อย

การแสดงออกแบบนี้ สามารถกระตุ้นความรู้สึกอยากปกป้องของผู้ชายได้อย่างง่ายดาย

แต่หลังจากม็อกโกมองแล้ว กลับขมวดคิ้ว ดึงแขนตัวเองกลับทันที

ขวัญเมือง：“……”

ม็อกโก：“อย่าเหลวไหล！ฉันมาที่นี่ไม่ได้มาเล่นๆ อย่าเป็นอุปสรรคในการทำงานของฉัน！”

เพียงวินาทีเดียว เขาก็เปลี่ยนสีหน้า ท่าทางนั้นดูเข้มงวดและไม่พอใจอย่างมาก

ขวัญเมืองตัวสั่น ทันใดนั้น เธอก็ไม่กล้าพูดอะไรอีก

เธอไม่กลัวอะไรทั้งนั้น

ที่กลัวที่สุด ก็คือพี่คนนี้โมโห！

แป๊บเดียวม็อกโกก็ออกไป

แป๊บหนึ่ง ก็มีหน่วยรบพิเศษเข้ามายืนคุ้มกันด้านนอกห้องคนไข้ของขวัญเมือง

สองชั่วโมงถัดมา ฐานประจำการทีมรักษาความสงบ

“พลตรี คุณกลับมาเสียที เรื่องของคุณขวัญ ผมสืบมาแล้วครับ เธอตกอยู่ในมือของแก๊งอาชญากรนั้นอยู่หลายวันจริงๆ แต่ว่า พวกเขาบอกว่าไม่รู้จักนิษา”

“ไม่รู้จัก？”

ม็อกโกที่เพิ่งกลับมา ได้ยินรองผ.บ.รายงานเขา

สีหน้าของม็อกโกหม่นลงทันที

“ไม่รู้จัก แล้วเธอไปตกอยู่ในมือคนพวกนี้ได้ยังไง？”

“พลตรี ผมยังพูดไม่จบ พวกเขาไม่รู้จักนิษา นั่นเป็นเพราะพวกเขาไม่ได้ติดต่อกับนิษาโดยตรง แต่ติดต่อกับอีกคนหนึ่งที่ชื่อมังกรบึ้ม”

“และภรรยาลับของมังกรบึ้ม ดูเหมือนจะเป็นนิษา！”

รองผ.บ.หยิบรูปใบหนึ่งออกมา

ม็อกโกก้มลงมอง จริงๆ ด้วย ในรูปใบนี้ หญิงสาวที่ดูมีเสน่ห์ยืนอยู่ข้างชายร่างกำยำสวมแว่นกันแดด และมีรอยสักน่ากลัวต่างๆ ทั้งตัว ถ้าไม่ใช่ลูกสาวครอบครัวนักปราชญ์คนดังแห่งตระกูลโชคศักดาแล้วจะเป็นใคร？

สีหน้าม็อกโกหม่นลงไปทันที！

“เธออยากตายจริงๆ！เธอล่ะ？จับได้ไหม？”

“ไม่ครับ ตอนที่พวกเราไป พวกเขาหนีไปแล้ว นิษาก็หนีไปด้วย ตอนนี้ทางตระกูลโชคศักดารู้แล้ว คุณท่านสมเกียรติกำลังโมโหมาก”

รองผ.บ.พูดสถานการณ์ในตอนนี้ของเรื่องนี้ออกมาอย่างละเอียด

เขาจะไปอีกแล้ว？

แล้วเธอล่ะ？

เธอกำนิ้วแน่น

สมาชิกในทีม：“คุณขวัญอย่าห่วงเลย พลตรีเตรียมการไว้แล้ว พอคุณดีขึ้น ผมจะส่งคุณกลับ”

ขวัญเมือง：“……”

เธอไม่มีอารมณ์จะคุยกับเขาเลย จึงเดินออกจากห้องคนไข้ช้าๆ

ในช่วงบ่ายวันนั้น เมื่อสมาชิกในทีมได้รับใบออกจากโรงพยาบาลที่หมอสั่ง เตรียมจะไปชำระเงิน จู่ๆ โรงพยาบาลก็มีเสียงดัง“ตูม——”ขึ้นมา！

ทันใดนั้น ทั้งโรงพยาบาลก็วุ่นวายขึ้นมา

“มีผู้ก่อการร้ายมา ทุกคนหนีเร็ว！！”

“ช่วยด้วย——”

ทุกคนต่างกรีดร้อง รวมทั้งหมอและพยาบาล โกลาหลไปหมด

สมาชิกในทีมเห็น สีหน้าเปลี่ยนไปอย่างรวดเร็ว รีบวิ่งไปทางห้องฉุกเฉินทันที

สถานที่นี้ เป็นเขตสงครามอยู่แล้ว เกิดการโจมตีของผู้ก่อการร้าย ถือเป็นเรื่องปกติ

เจ้าหน้าที่รีบไปที่นั่น

“กรี๊ด——”

มีเสียงกรีดร้องอีกครั้ง ห้องฉุกเฉินก็ระเบิดเช่นกัน！！