ยัยหมอวายร้ายที่รัก นิยาย บท 1008
ดวงตาของคนในทีมจะแดงหมดแล้ว
เขาไม่สนควันหนาทึบที่พุ่งออกมาจากที่เกิดเหตุ รีบก้าวไปหนึ่งก้าว：“คุณขวัญ？คุณขวัญ？คุณอยู่ไหนครับ？”
“แค่กๆๆๆ……ครูฝึกบิ๊ก ฉัน……ฉันอยู่นี่ อยู่นี่ค่ะ ……”
ในความยุ่งเหยิง โชคดีที่ มีเสียงไอผู้หญิงที่คุ้นเคยดังเข้ามา และยังร้องไห้ด้วยความตื่นตระหนกด้วย
สมาชิกในทีม ซึ่งก็คือคนที่เธอเรียกว่าครูฝึกบิ๊ก รีบวิ่งไปที่เสียงนั้นทันที
อย่างที่คิดไว้ พอมาถึงแล้ว ในห้องผู้ป่วยฉุกเฉินที่ถูกระเบิด ผู้หญิงคนหนึ่งกำลังสั่นและนั่งกอดขาขดตัวอยู่ที่มุมห้อง บนร่างกายของเธอเห็นรอยเลือดเต็มไปหมด
“คุณขวัญ ไม่ต้องกลัวนะครับ ไม่เป็นไรใช่ไหม？”
ครูฝึกบิ๊กรีบมาตรงหน้าเธอ แล้วตรวจดูอาการบาดเจ็บ
ยังดีที่ แม้ว่าจะเป็นแผลเลือดออก แต่ก็แค่แผลถลอก ไม่ได้บาดเจ็บหนัก ก็แค่ เธอตกใจกลัวมาก พอครูฝึกบิ๊กมาแล้ว ก็ทรุดลงไปทั้งตัวทันที
“พี่……ฮือฮือ……ฉันจะหาพี่……”
เธอร้องไห้อย่างเจ็บปวด เหมือนเด็กที่ตกใจกลัว คว้าแขนของครูฝึกบิ๊กไว้ แล้วถามหาม็อกโก
ครูฝึกบิ๊ก：“……”
เขามองเธอ ในที่สุด ก็กัดฟันแล้วอุ้มเธอขึ้นมา
แป๊บเดียว หลังจากเขาพาเธอขึ้นรถออฟโรดด้านนอกแล้ว ก็ขับรถไปที่ค่ายประจำการ……
——
เมืองA
เพราะว่าตอนค่ำต้องเชิญคณาธิปและบรรดาญาติมิตรของหิรัญชากรุ๊ปมากินข้าว วันนี้เส้นหมี่จึงตั้งใจตื่นแต่เช้า เตรียมไปเลือกเมนูด้วยตนเองที่โรงแรม
หลังจากคนบางคนเห็น ใบหน้าหล่อเหลานั้นก็หมองหม่นตั้งแต่เช้าตรู่
“คุณใส่ใจเขาดีจริงๆ นะ”
“อ๋า？”เส้นหมี่ที่กำลังก้มหน้าเปลี่ยนรองเท้า ก็เงยหน้าขึ้นมาทันที
“พี่ พี่พูดเหลวไหลอีกแล้ว ฉันทำแบบนั้นที่ไหนกัน？ที่ฉันทำแบบนี้ ก็เพราะพี่ไม่ใช่เหรอ？ถ้าเขาทิ้งหิรัญชากรุ๊ปแล้วไม่ทำอีก พี่ก็ต้องมาทำไม่ใช่เหรอ”
หญิงสาวเปลี่ยนรองเท้าเสร็จก็ยืนอยู่ตรงนั้น เธอเบะปาก ดูน้อยใจเล็กน้อย
แสนรัก：“……”
เกิดอะไรขึ้น？
ทั้งๆ ที่คนที่ไม่สบายใจคือเขา แต่ท่าทางตอนนี้ ดูเหมือนจะต้องเป็นเขาที่มาง้อเธอ ยัยนี่ฉลาดขึ้นแล้ว？รู้จักพลิกเบี้ยล่างให้กลายเป็นเบี้ยบนเป็นแล้ว？
ชายหนุ่มกัดฟันเล็กน้อย
แต่ความจริงก็คือ ตอนที่เธอมองตัวเองอย่างน่าสงสาร หัวใจของเขาก็อ่อนระทวยไปหมด
เขาเดินเข้าไป ยื่นมือโอบเธอมาไว้ในอ้อมแขนตัวเอง หลังจากจูบเธออย่างรุนแรงเพื่อเป็นการลงโทษ ก็ปล่อยเธอออก
“เอาล่ะ เดินทางปลอดภัยนะ วันนี้ผมมีธุระ ไม่อยู่บ้าน”
“หือ？”
เส้นหมี่โดนจูบอันเร่าร้อนครอบงำ จนมึนหัว ไม่ค่อยเข้าใจเล็กน้อย
“พี่จะไปไหน？”
“ไม่สิ ถ้าแด๊ดดี้รู้ว่าพวกเราคุยโทรศัพท์กับคุณปู่ เขาโกรธแน่ พี่ หนูรินจังเป็นคนเห็น หนูรินจังสุดยอดมากเลยใช่ไหมล่ะ？”
เด็กสาวตัวกลมผิวอมชมพูนอนอยู่ที่ราวบันได หลังจากเห็นแด๊ดดี้ออกไป ดวงตากลมโตของเธอก็สั่นไหว เริ่มขอเครดิตจากพี่ชายทั้งสอง
คุณชายคิวลูบหัวเล็กๆ ของน้องสาว
“ใช่แล้วๆ น้องสาวของพวกเราสุดยอดที่สุดเลย ต่อไปก็ต้องโดดเด่นสะดุดตาแบบนี้นะ！”
“อือ”
ชินจังค่อนข้างเงียบพูดน้อย แต่ว่า เขาก็ชมน้องสาวเช่นกัน
แฝดสามกลับไปที่ห้องของชินจังอีกครั้ง
“งั้นพี่ ตอนนี้คุณปู่บอกว่าจะมาที่นี่ พวกเราจะเอาไง？เขายังกำชับพวกเราว่าอย่าให้แด๊ดดี้รู้ด้วย เกิดอะไรขึ้นเหรอ？”
“ใช่ พี่ หนูก็ไม่เข้าใจ”
พอกลับมาถึงห้อง นึกถึงวิดีโอคอลเมื่อกี๊ คุณชายคิวก็อดไม่ได้ที่จะถามพี่ชาย
ส่วนหนูรินจังที่แสนจะใสซื่อและน่ารัก ก็ยิ่งไม่เข้าใจ
หน้าเล็กๆ แสนเท่ของชินจังก็ดูเยาะเย้ย：“ไม่อยากเสียหน้าสุดๆ！”
คุณชายคิว：“……”
หนูรินจัง：“……”
ดวงตากลมโตเหมือนองุ่นมองพี่ชายคนรอง แล้วก็มองพี่ชายคนโต สุดท้าย ในหัวของเธอก็ปรากฏใบหน้าของแด๊ดดี้ที่มักจะบูดบึ้ง
ประวัติการอ่าน
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ยัยหมอวายร้ายที่รัก