ยัยหมอวายร้ายที่รัก นิยาย บท 1028

แสนรักวางโทรศัพท์ลง ได้แป๊บเดียว เคมีก็ถูกเรียกเข้ามาแล้ว

“คุณติดต่อดลธีหน่อย บอกว่าคุณหนูใหญ่ไปที่ญี่ปุ่นแล้ว ให้เขาไปเอาตัวผู้หญิงคนนั้นกลับมา！”

“ได้ครับ ท่านประธาน！”

เคมีตอบรับทันที

ไม่กี่นาที เมื่อเขาออกไป ผู้จัดการฝ่ายขยายองค์กรของบริษัทก็ขึ้นมาที่ออฟฟิศของเขา

“ท่านประธาน คุณให้ผมไปตรวจสอบเรื่องเหมืองแร่โลหะหายาก ในเมืองAของพวกเรามีคนกลางคนหนึ่ง”

“พวกเราที่นี่?”

“ใช่ครับ อีกทั้งสินค้าที่มีอยู่ในมือไม่น้อยเลย จากที่ผมสืบทราบ อย่างน้อยมีสามถึงสี่เหมือง ท่านประธานต้องการพบเขาหรือเปล่า?”

ผู้จัดการฝ่ายขยายองค์กรคนนี้ยังนึกว่าบริษัทต้องการขยายโครงการใหม่ เขาตื่นเต้นเป็นอย่างมาก

แต่ความจริงแล้ว วิธีการของแสนรักตอนนี้ คือปล่อยข่าวเหล่านี้ออกไปในนามของบริษัท ดังนั้น คนที่ทำธุรกิจเหล่านี้ ก็จะโผล่ออกมาโดยเร็ว

แสนรักนัดแนะเวลาเจอหน้ากัน

ตอนเที่ยง เส้นหมี่โทรศัพท์มาแล้ว

“พี่ชาย คุณพูดกับรองผู้นำเดชาหน่อย ตอนนี้เขาไม่ยอมให้พวกเราแม่ลูกออกไปข้างนอก พวกเด็กๆอยากจะไปบ้านคุณตาน่ะ”

ในน้ำเสียงพยายามทำเป็นจำใจและเหนื่อยใจอย่างที่สุด

แสนรักหางตาขยับ เหลือบตามอง มองมายังนายทหารคนหนึ่งที่อยู่ในออฟฟิศที่รอรับคำสั่งตลอดเวลาแล้ว

“คุณชาย มีคำสั่งการอะไรหรือครับ?”

รองผู้นำเดชายืนตรง เมื่อเห็นว่าเจ้านายคนนี้มองมาที่เขา เขาตั้งตัวตรงทันที และสอบถามขึ้นมาอย่างเป็นทางการ

แสนรัก：“……”

ดีได้ไม่นาน เขาอดกลั้นเอาไว้แล้วถามขึ้นมา：“พวกคุณจะอยู่ที่นี่นานเท่าไหร่?”

รองผู้นำเดชาส่ายหน้าทันใด：“อันนี้ไม่แน่ใจ แต่ว่าคุณท่านพูดแล้วว่า ถ้าเรื่องราวทั้งหมดยังจัดการไม่เสร็จเรียบร้อย ต้องการให้ปกป้องคุณชายกับคนในครอบครัวของพวกคุณให้ปลอดภัยดี ไม่ให้เรื่องครั้งที่แล้วเกิดขึ้นอย่างแน่นอน”

ที่เขาพูดถึงแน่นอนว่าคือเรื่องเกาะลัมมา

แสนรักฟังจบแล้ว เส้นเอ็นตรงขมับเต้นตุบๆอีกครั้ง

แต่สุดท้ายแล้ว เขายังไม่พูดอะไร ทว่าออกคำสั่งออกไปหนึ่งประโยค ：“เส้นหมี่กับพวกเด็กๆต้องการจะไปเยี่ยมพ่อของเธอ งั้นคุณให้คนตามไปสักสองสามคนก็แล้วกัน”

“ครับ คุณชาย！”

รองผู้นำเดชาตอบรับอย่างรวดเร็วไร้ข้อข้องใจ

จากนั้นเส้นหมี่ที่ถูกกักบริเวณเอาไว้ที่เรืองรองเกือบจะหนึ่งอาทิตย์แล้ว ในที่สุดก็พาพวกเด็กออกไปแล้ว ไปที่บ้านตระกูลวชิรนันท์

“ลูกรัก งั้นเดี๋ยวอีกสักพักหม่ามี๊ต้องไปพบคนคนนั้น พวกคุณต้องช่วยปกป้องหม่ามี๊นะ”

“เข้าใจแล้ว หม่ามี๊”

หลังจากที่เด็กๆทั้งสามลงจากรถแล้ว ได้ยินหม่ามี๊พูดแบบนี้ จึงตอบตกลงในทันที

เส้นหมี่พาพวกเด็กๆเข้าไปในบ้านตระกูลวชิรนันท์

เจ้าหน้าที่รักษาความปลอดภัยคนนี้รับข้อเสนอของเส้นหมี่อย่างง่ายดาย หลังจากนั้น เขาก็ขับรถออกไปจากบ้านตระกูลวชิรนันท์แล้ว เด็กๆที่อยู่ในสวนก็ออกมาแล้ว มาหยอกเล่นกับเจ้าหน้าที่ที่เหลืออยู่

เส้นหมี่เข้าไปจัดการให้ครัวสักพัก หลังจากออกมา ได้เห็นว่าเจ้าหน้าที่รักษาความปลอดภัยได้ผ่อนคลายความระมัดระวังลงแล้ว เธอเดินเข้าไปในห้องรับแขกบอกกล่าวกับคุณพ่อสักหน่อย

“คุณพ่อ ไม่มีเกลือแล้ว ฉันไปซื้อที่ร้านค้าด้านข้างนี้สักหน่อยนะ”

“อืม คุณไปเถอะ”

ดิลกไม่รู้เลยว่าพวกเขาเกิดเรื่องอะไรกันขึ้น แน่นอนว่าจึงไม่ได้สงสัยอะไร

จากนั้น ในที่สุดเส้นหมี่ก็ออกมาได้ ออกมาจากบ้านตระกูลวชิรนันท์แล้ว

หลังจากนั้นสิบกว่านาที ในร้านค้าที่อยู่ไม่ไกลจากบ้านตระกูลวชิรนันท์แห่งหนึ่ง ในที่สุดเส้นหมี่ก็ได้พบคนที่มาหาเธอ

“ผู้บริหารเส้นหมี่——”

หลังจากคนคนนั้นได้เห็นเธอ ยังไม่ทันได้เปิดปาก ขอบตาก็แดงขึ้นมาแล้ว ใบหน้าขาวสะอาด เต็มไปด้วยความโศกเศร้าและความรีบร้อน

ผู้บริหารเส้นหมี่?

ไม่ผิดหรอก คนคนนี้คือคนที่เคยติดตามเธอฐานิษ

และก็คืออากิโกะ นากาจิมะ

เส้นหมี่ได้เห็นสีหน้าของเธอแบบนี้ ภายในใจก็รู้สึกได้ถึงสิ่งที่ไม่ดีบางอย่าง

 “เกิดอะไรขึ้นกันแน่? คณาธิปไปไหนแล้ว? ไม่ใช่ว่าคุณตามติดเขาอยู่ตลอดเหรอ? ทำไมคุณถึงได้กลับมาคนเดียวอย่างกะทันหันแล้ว?”