ยัยหมอวายร้ายที่รัก นิยาย บท 1027

เขาตำหนิรองผู้บัญชาการคนนี้อย่างไม่ไว้หน้าอีกครั้ง

นี่เป็นสิ่งที่ทำให้เขาคนนี้ดูสูงค่าแล้ว！

ถึงแม้ว่าในเรื่องความรักของตัวเองจะดูไม่เข้าท่า แต่ว่าเขาเป็นคนที่มีทัศนคติเที่ยงตรงจริงๆ ไม่ว่าจะขาวหรือดำ ภายในใจเหมือนกับกระจกเงาที่สะท้อนออกมายังไงอย่างงั้น

ยิ่งไม่ต้องพูดถึงการปฏิบัติงานในอาชีพนี้แล้ว

รองผู้บัญชาการถูกด่าจนในที่สุดไม่กล้าเงยหน้าขึ้นมาแล้ว

แสงดาวก็มองอยู่อย่างนิ่งอึ้ง

“คุณหมอ คุณช่วยผมติดต่อโรงพยาบาลที่อยู่ใกล้ที่สุดที่สามารถทำการผ่าตัดได้ให้หน่อย แล้วค่อยรายงานการกับผม”

“ได้ครับ คุณผู้ชาย”

คุณหมอได้รับคำสั่ง จึงเข็นขวัญเมืองที่พึ่งจะทำการผ่าตัดเสร็จออกไปแล้ว

แสงดาวยืนอยู่ที่นั่น ตอนนี้พึ่งจะมองเห็นสายตาทั้งสองของชายหนุ่มมองมาที่เธอจริงๆแล้ว

“คุณมากับผม！”

“……”

นี่เป็นน้ำเสียงของการออกคำสั่งชัดๆ

อีกทั้งสีหน้าของเขาก็ดูไม่ดีเอาเสียเลย หลังจากที่เขาด่ารองผู้บัญชาการคนนี้แล้ว ท่าทางที่มีต่อแสงดาวก็ไม่ได้ดีขึ้นมาเลย

แสงดาว：“……”

เม้มริมฝีปาก สุดท้าย เธอก็ยังเดินตามเขาไปแล้ว

หลังจากนั้นไม่กี่นาที ถูกกักตัวเอาไว้ในห้องพักผู้ป่วย แสงดาวที่ยืนอยู่ด้านใน มองไปที่ชายหนุ่มเหมือนกับเป็นการสอบสวนการกระทำความผิด มองมาที่ตัวเธอด้วยความอึมครึม

หลังจากที่ซีจาร์ นี่น่าจะเป็นครั้งแรกที่พวกเขาได้เจอหน้ากันจริงๆ

แน่นอน เมื่อวานก็ได้เจอกันแล้ว

แต่ว่าเจอหน้ากันแบบนั้น ไม่เจอยังจะดีเสียกว่า

แสงดาวรออยู่อย่างไม่มีภาวะอารมณ์อะไรใดๆแสดงออกมา

“คุณป่วยเป็นอะไรกันแน่?”

“……”

แสงดาวนิ่งไป

น่าจะ คิดไม่ถึงว่า คนคนนี้เปิดปากออกมาจะถามถึงสิ่งนี้เลย

เขากำลังเป็นห่วงเธอหรือเปล่า?

ทันใดนั้น ภายในใจของเธอ แนวการป้องกันที่แข็งแกร่งที่สร้างขึ้นมาเพียงในเวลาสั้นๆ ยังมีเรื่องเมื่อวานที่เกิดขึ้นยิ่งยากที่จะผ่านไปได้ อ่อนยวบลงบ้างแล้ว

“ไม่ได้ป่วย”

เธอตอบตามความจริง

เธอไม่ได้ป่วยจริงๆ เธอเพียงแค่……ตั้งครรภ์ลูกของพวกเขาทั้งสองแล้ว

แต่ว่า ผู้ชายคนนี้ได้ยินว่าเธอไม่ได้ป่วย ใบหน้าหล่อเหลาของเขาที่ปกคลุมไปด้วยความอึมครึม สีหน้ายิ่งดูไม่ดีกว่าตอนที่พึ่งจะเข้ามาเสียอีก

“ถ้าไม่ป่วย งั้นคุณยังอยู่ที่โรงพยาบาลทำไมอีก? คุณไม่รู้หรือว่าสถานที่แบบนี้อันตรายขนาดไหน?”

“……”

แสงดาวหยุดนิ่งไป ผ่านไปสักพัก ถึงได้ยินตัวเองตอบกลับไป：“ฉันอยู่ที่นี่ต่อแน่นอนว่ามีธุระ”

“มีธุระอะไร? คุณแค่ตามหาคณาธิปใช่ไหม? น้องชายคุณบอกแล้ว เขาไม่ได้อยู่ที่นี่！”

ม็อกโกตอกกลับไปอย่างอารมณ์ไม่ดีหนึ่งประโยค

เหลือเพียงผู้ชายคนนี้ที่ยังยืนอยู่ในห้องพักผู้ป่วย มองไปยังแผ่นหลังของเธอ เป็นเวลานาน กำมือแน่นจนมีเสียงดังกรอบแกรบดังออกมา เท้าของเขาแตะเข้ากับเก้าอี้ที่อยู่ด้านข้างจนพังลงแล้ว

เขาจะเสียใจทีหลัง?

สิ่งที่เขาเสียใจที่สุด ก็คือ ไม่ควรเหลือที่ว่างไว้สําหรับเธอตั้งแต่แรก！！-

แสงดาวออกจากโรงพยาบาลไปโดยเร็ว

วาริชอยู่เป็นเพื่อนเธอ

หลังจากที่ม็อกโกออกมา พอดีทางโรงพยาบาลหาโรงพยาบาลที่สามารถส่งตัวได้แล้ว เรียกเฮลิคอปเตอร์มาหนึ่งลำ เขาส่งและปกป้องขวัญเมืองที่ขาขาดไปที่ประเทศไทยด้วยตัวเอง

【แสนรัก：หาคนเจอหรือยัง？】

【ม็อกโก：หาเจอแล้ว】

【แสนรัก：？】

【ม็อกโก：ไปแล้ว ไม่อยากให้ผมยุ่ง ด้านข้างของเธอมีคนอื่นอยู่ด้วย】

【แสนรัก：……】

ผู้ชายที่นั่งอยู่บนออฟฟิศชั้นบนสุดของตึกหิรัญชากรุ๊ป อยากจะด่าออกมาสักประโยค：“สมองของคุณไปไหนแล้ว?”

แต่สุดท้าย เขาก็อดทนเอาไว้

【แสนรัก：งั้นตอนนี้เธอไปที่ไหนแล้ว？】

【ม็อกโก：ญี่ปุ่น】

【……】

แสนรักถึงกับพูดอะไรไม่ออก

แต่อย่างน้อย ข้อความวีแชทอันนี้ก็ไม่ได้ทำให้เขาโมโหอย่างกับอันเมื่อสักครู่ขนาดนั้น เพราะว่าอย่างน้อย ไอ้คนโง่เง่าคนนี้ยังรู้ว่าเธอไปที่ไหน ก็พูดได้ว่า ถึงแม้ว่าเขาจะไม่ได้สนใจ แต่ก็ยังคงจับตาดูผู้หญิงคนนี้อย่างใกล้ชิด