ยัยหมอวายร้ายที่รัก นิยาย บท 1055

แสงดาวกับวาริชกลับมายังเมืองเอก

แต่ว่า เพื่อที่จะได้ไม่ต้องยุ่งยาก เธอไม่ได้บอกกับเส้นหมี่ ทว่ากลับมากับคนคนนี้ที่บ้านตระกูลโชคสกุลของพวกเขา

“คุณพ่อคุณแม่ พวกเรากลับมาแล้ว”

เมื่อกลับมา หลังจากที่ทั้งสองคนลงจากรถ วาริชมองเห็นพ่อกับแม่ที่ยืนอยู่ที่หน้าประตู กล่าวทักทายอย่างปีติทันที

แสงดาวก็ลงมาด้วยแล้ว

แต่ไม่นาน เธอพบว่า สองสามีภรรยาที่ยืนอยู่ที่หน้าประตูนี้ หลังจากมองเห็นพวกเขากลับมาแล้ว พ่อของเขายังดี เข้ามาช่วยพวกเขาถือของทันที

แต่ว่า แม่ของเขา กลับไม่มองมาที่เธอแม้แต่น้อย ใบหน้าขุ่นเคืองพ่นลมหายใจออกมา หลังจากนั้นก็พาคนรับใช้ที่อยู่ด้านหลังเดินกลับเข้าไปแล้ว

แสงดาว：“……”

วาริช：“แสงดาว ต้องขอโทษด้วย แม่ของผมเธอ……ยังโกรธผมอยู่น่ะ ไม่ได้กลับมาตั้งนาน คุณอย่าได้ใส่ใจเลย มา ผมช่วยคุณถือของ”

หลังจากนั้นคนคนนี้อธิบายไปด้วย พร้อมทั้งช่วยเธอถือกระเป๋าเข้าไปอย่างเอาใจใส่แล้ว

เกี่ยวกับลักษณะท่าทางของแม่สามีในอนาคตคนนี้ ความจริงแล้วแสงดาวไม่ได้ใส่ใจอะไร อีกทั้งเธอไม่ได้เอาเธอมาไว้ในสายตาสักนิด การมีตัวตนของเธอ สำหรับเธอแล้ว ก็เหมือนธาตุอากาศ

ดังนั้น ความกังวลของวาริช คิดมากเกินไปแล้ว

แต่ว่าก็แสดงถึง คนคนนี้เกรงว่าความสัมพันธ์ของพวกเธอแม่สามีกับลูกสะใภ้จะไม่ค่อยดี หลังจากเข้ามา เห็นว่าลักษณะท่าทางของแม่ที่นั่งอยู่ในห้องรับแขกไม่ค่อยจะดีนัก วาริชจึงรีบเข้าไปหาแล้ว

“คุณแม่……”

“จะแม่อะไรล่ะ? ตั้งนานไม่ยอมกลับมา ฉันนึกว่าคุณไม่ต้องการแม่ของคุณแล้ว? ไม่ต้องการครอบครัวอันนี้แล้ว！”

ปรากฏว่า ผู้หญิงวัยกลางคนคนนี้เห็นลูกชายของตัวเองเดินเข้ามา นั่งอยู่ที่โซฟาไขว่ห้างขึ้นมาทันใดก็ด่าออกมาเสียงดังต่อหน้าทุกคน

คำพูดนี้พูดออกมา วาริชที่เข้ามาคลี่คลายสถานการณ์กลับตื่นเต้นขึ้นมาทันใด

รีบแอบเหลือบไปมองแสงดาวที่อยู่ด้านหลังของตัวเองในทันที เขารีบอธิบายออกมา：“ จะได้อย่างไร? ผมเพราะว่าแสงดาวได้ตั้งครรภ์แล้ว ผมจึงต้องดูแลเธอ ถึงไม่ได้กลับมาสักพัก”

“หึหึ……”

คาดไม่ถึง แม่ของเขาได้ฟังแล้ว กลับยิ่งเย้ยหยันมากกว่าแล้ว

“ใครจะไปรู้ว่านั่นใช่ของคุณหรือเปล่า?”

“คุณแม่!!”

“อิงอร คุณพอแล้ว นี่พูดอะไรออกมา? ไม่อยากอยู่กันอย่างสงบสุขแล้วใช่ไหม?”

พ่อของวาริชที่อยู่ด้านข้างในที่สุดก็ทนฟังต่อไปไม่ได้แล้ว ดวงตาของเขาจ้องเขม็งด่าออกมาอย่างโมโห

แม่ของวาริช ถึงได้ปิดปากลงอย่างอับอายแล้ว

ทว่าตั้งแต่ต้นจนจบ แสงดาวที่อยู่ด้านข้างมองดูอยู่อย่างเย็นชา ก้นบึ้งหัวใจไม่สงบอีกต่อไปแล้ว

“แสงดาว คุณอย่าได้คิดเล็กคิดน้อยกับคุณป้าเลย ปากของเธอก็เป็นแบบนี้ นั่งเครื่องมานานขนาดนี้ คงจะเหนื่อยแล้ว เอาแบบนี้ ให้วาริชพาคุณขึ้นไปพักผ่อนที่ข้างบนก่อนก็แล้วกัน”

พ่อของวาริชด่าภรรยาของตัวเองเสร็จแล้ว ก็เข้ามาปลอบใจแสงดาวด้วยตัวเอง

ตั้งแต่นั้นมา แสงดาวก็ได้พักอยู่ที่บ้านตระกูลโชคสกุลแล้ว

แต่เธอที่ตั้งแต่เริ่มแรกที่กลับมาก็ไม่ได้มีอะไรดีนัก อาศัยอยู่ที่บ้านหลังนี้ก็ไม่ได้มีความสุขนัก แม่ของวาริชคนนั้นชักสีหน้าใส่เธอทุกวัน

ทั้งที่พูดเอาไว้อย่างดิบดีว่ากลับมาก็ไปจดทะเบียนสมรส แต่ว่าแสงดาวอยู่ที่นี่มาตั้งหลายวันแล้ว เธอไม่แม้แต่จะพูดถึงเรื่องนี้

“พวกคุณพูดสิ เธอโง่จริงๆหรือว่าแกล้งโง่กันแน่? ผ่านมาหลายวันขนาดนี้ คุณนายของพวกเราต่างไม่ได้พูดถึงเรื่องการจดทะเบียนสมรสสักนิด เธอกลับไม่ถามอะไรเลย”

“ยังจะมีหน้ามาถามเหรอ? ท้องก่อนแต่ง ก่อนหน้านี้ทำตัวเองท้องโตกับผู้ชายคนอื่น ตอนนี้ตระกูลโชคสกุลของพวกเรายังต้องการเธอก็ไม่เลวแล้ว เธอยังจะกล้าเร่งรัด?”

“แต่ว่า เธอเป็นถึงคุณหนูใหญ่ของตระกูลหิรัญชา?”

“แล้วยังไงเหรอ? ชื่อเสียงเสียหาย คุณยังคิดว่าจะสามารถล้ำค่าได้อีกเหรอ?”

“……”

วันนี้ตอนเช้า แสงดาวที่ท้องโตลงมาที่ชั้นล่าง ในตอนที่คิดอยากจะไปเดินเล่นในสวนดอกไม้

ทันใดนั้น เธอได้ยินคนรับใช้ที่อยู่ในบ้านหลังนี้กำลังพูดคุยถกเถียงกัน

ชื่อเสียง?

ปกติแล้วสำหรับลักษณะท่าทางของคนในตระกูลโชคสกุลแห่งนี้มองมาที่เธอ ต่างไม่ได้ใส่ใจ ไม่ว่าจะเป็นเจ้าบ้านหรือว่าคนรับใช้ เย้ยหยันต่อเธออย่างไร เธอก็ต่างถือว่าไม่ได้ยิน

 แต่ตอนนี้ คนเหล่านี้กลับเริ่มพูดถึงตระกูลหิรัญชาแล้ว พูดว่าเธอแสงดาวได้ทำลายชื่อเสียงของตระกูลหิรัญชา