ยัยหมอวายร้ายที่รัก นิยาย บท 1056

แล้วเธอก็จะไม่เฉยเมย

"เมื่อกี้พวกคุณกำลังพูดถึงอะไรนะ? พูดใหม่อีกครั้งสิ"

เธอเดินออกมาจากวิลล่า ไม่ได้ลงไปที่สวน แต่ยืนอยู่บนขั้นบันได เธอกอดอกมองดูกลุ่มคนรับใช้อย่างเย็นชา

คนรับใช้เหล่านี้กำลังพูดอย่างมีความสุข เมื่อได้ยินเสียงที่เย็นชาและเข้มงวดนี้ ใบหน้าของทุกคนก็เปลี่ยนไปในทันที

"คุณ……คุณหนูดาว……เราไม่ได้พูดอะไร เรากำลังทำงาน...กำลังทำงาน..."

“ใช่ค่ะ ไม่ได้พูดอะไรเลยค่ะ” 

พวกหล่อนปฏิเสธทันที ไม่ยอมรับในสิ่งที่เพิ่งพูดไป

เมื่อแสงดาวเห็นเช่นนี้ก็ยิ้มอย่างเย็นชา: “ถ้าเป็นอย่างงั้นจะดีที่สุด ไม่เช่นนั้น พวกเธอจะเสียใจที่มีปากใบนี้ในตัว!” 

หลังจากพูดจบเธอก็หันหลังเดินจากไป

การข่มขู่ของเธอนั้นถือว่านอ่อนโยนมากแล้ว ในช่วงหกเดือนที่ผ่านมา ไม่รู้ว่าเป็นเพราะมีชีวิตเล็กๆ ในท้องของเธอหรือเปล่า อารมณ์รุนแรงของเธออ่อนโยนกว่าเมื่อก่อนมาก

ถ้าเป็นเมื่อก่อน คนกลุ่มนี้คงโดนเธอเก็บจนนอนราบบนพื้นไปแล้ว

แสงดาวตัดสินใจที่จะให้โอกาสพวกหล่อนอีกครั้ง

แต่ เธอคิดไม่ถึงว่าในขณะที่เธอหันหลังกลับ คนข้างหลังก็เริ่มนินทาเธออีกครั้ง

“เห็นไหม หล่อนยังคงดูเอาแต่ใจแบบนี้ หล่อนมาที่นี่เพื่อมาข่มขู่พวกเรา” 

“ก็ใช่น่ะสิ ไปทำสิ่งที่น่าละอายใจมา ยังจะไม่ให้คนอื่นพูดอีก หรือว่าคนในตระกูลหิรัญชาเป็นแบบนี้กันทุกคน ฉันได้ยินมาว่าพ่อของเธอก็เคยยุ่งกับคนอื่นมาก่อนด้วย” 

"ใช่เหรอ?"

"!!!"

แค่คำนี้คำเดียว คนรับใช้ที่กำลังยุให้รำตำให้รั่วอยู่ ทันใดนั้นก็มีบางอย่างบินออกมาจากหน้าต่างวิลล่า และมีเสียง "ด้ง" ดังขึ้น!

และมันบังเอิญไปโดนคนรับใช้ที่กำลังพูดอยู่พอดี

เลือดสาดกระจาย!

ในชั่วพริบตา คนรับใช้ก็ล้มลงกับพื้น และไม่แม้แต่จะส่งเสียงและไม่ขยับเขยื้อนตัวอีก

"อ้า--"

เมื่อคนรับใช้คนอื่นเห็นก็ปิดปากร้องลั่น ทำให้ในสวนตกอยู่ในความโกลาหลชั่วขณะ

แม่วาริช กลับมาในเวลานี้พอดี หลังจากเห็นฉากนี้ เธอก็พาคนรับใช้ส่วนตัวไปที่นั่นทันที

เธอไม่เคยคิดว่าเมื่อเธอไปถึง เธอจะเห็นภาพที่โหดร้ายเช่นนี้ หน้าของคนรับใช้คนในตระกูลของเธอถูกทุบด้วยที่เขี่ยบุหรี่!!

ไม่รู้ว่าทำได้อย่างไร? 

ใบหน้าของคนรับใช้ถูกทุบจนปากแตกและจมูกจมลงไป ใบหน้าเต็มไปด้วยเลือด ดูหวาดกลัวและวิตกกังวลมาก

"ใคร? ใครเป็นคนทำ"

คำนี้มันฟังดูแปลกจริงๆ เลย

แม่วาริชเพิ่งมาถึงที่จึงไม่เข้าใจ

ในทางกลับกัน หลังจากที่คนรับใช้ได้ยิน นัยน์ตาที่หวาดกลัวของพวกหล่อนก็ฉายแววสยองขวัญอีกครั้ง และพวกหล่อนก็ถอยหลังโดยไม่รู้ตัว

ประโยคนี้ฟังดูบ้าๆ

พวกหล่อนไม่คิดว่าสิ่งที่เธอพูดนั้นจะเป็นจริง

แม่วาริชยังคงคำราม: “เธอกำลังพูดถึงอะไร เธอพูดให้ชัดเจนสิว่าทำไมเธอถึงทำให้คนรับใช้กลายเป็นแบบนี้โดยไม่มีเหตุผลตระกูลหิรัญชาของเธอสั่งสอนเธอแบบนี้หรือ?” 

“ตระกูลหิรัญชาของฉันงั้นเหรอ?” 

เมื่อแสงดาวได้ยินคำนี้อีกครั้ง ดวงตาของเธอก็เย็นชากว่าเดิม

“ฉันบอกคุณไว้นะ และพวกคุณทุกคนในที่นี้ จะว่าฉันอะไรก็ได้ แต่ถ้าฉันได้ยินคำพูดแย่ๆ ที่พูดถึงตระกูลหิรัญชาอีก ฉันจะฆ่าทุกคนให้ตาย!” 

ในที่สุดเธอก็เปลี่ยนกลับไปเป็นคุณหนูของตระกูลหิรัญชาอีกครั้ง

ดวงตาที่เฉียบคมนั้น เช่นเดียวกับออร่าที่กระหายเลือดที่ปกคลุมทั่วร่างกายของเธอ ทำให้ผู้คนนั้นตัวสั่นเมื่อเห็นเธอ

ในที่สุด แม่วาริชก็ไม่กล้าพูดอะไรอีก มองดูหล่อนเดินขึ้นไปชั้นบน เธอโกรธมากจนหน้าแก่ของเธอเป็นสีม่วง เธออยากจะฉีกผู้หญิงคนนี้ให้เป็นชิ้นเล็กชิ้นน้อยทันที

“คุณนาย นายน้อยหาผู้หญิงแบบนี้กลับมาได้ยังไง หล่อนกล้าพูดแบบนี้กับคุณได้ยังไงกัน” 

เมื่อเห็นแสงดาวเดินขึ้นไป คนรับใช้ส่วนตัวที่ติดตามแม่วาริชก็พูดอย่างโกรธเคืองทันที