ยัยหมอวายร้ายที่รัก นิยาย บท 1085

แน่นอนว่าเส้นหมี่ไม่อยากจะให้พิมเจ้าคนคนนี้ผลักภาระ ถ้าเธอไม่ทำแล้ว งั้นเดอะวิวซีจะทำอย่างไร? ไม่สามารถพูดว่าให้เธอกลับไปอีกได้หรอกนะ?

เส้นหมี่คิดแล้วคิดอีก ก็ยังปรามเอาไว้

【เส้นหมี่：ป้าสะใภ้ คุณอย่าพึ่งรีบร้อน คุณก็เห็นแล้วว่า ตอนนี้ฉันอยู่ที่นี่ ถ้าฉันต้องไปที่โน่นละก็ ต้องวางแผนเอาไว้ให้ดีก่อนถึงจะกลับไปได้ ดังนั้น คุณช่วยฉันรับมือไปก่อน โอเคไหม?】

【พิมเจ้า：……ก็ได้ งั้นฉันจะรอให้คุณวางแผนเสร็จเรียบร้อย ความจริงแล้วฉันก็ไม่ได้เข้าไปหลายวันแล้ว วันนั้นในตอนที่ออกไปหาเดือนใจ ไม่ทันได้ระวังจึงหกล้ม】

หา?

ยังหกล้มด้วย?

เส้นหมี่จึงถามออกมาอย่างเป็นห่วงทันที ถามว่าป้าสะใภ้คนนี้เป็นอย่างไรบ้าง?

หลังจากนั้นพิมเจ้าจึงส่งรูปมาหนึ่งรูป ที่ต้นขา และบนแขนของเธอหกล้มจนเต็มไปด้วยรอยฟกช้ำและรอยบาดแผลเต็มไปหมด

หนักขนาดนี้เลย?

ในที่สุดเส้นหมี่ก็ไม่กล้าพูดอะไรอีกแล้ว ทำได้เพียงบอกกล่าวให้เธอพักผ่อนให้ดี หลังจากนั้นเธอก็จบการสนทนากับผู้หญิงคนนี้

  ？

ถ้าเป็นแบบนี้ละก็ งั้นเดอะวิวซีด้านโน้น เธอต้องหาคนมาใหม่แล้ว ไม่งั้น หลายวันนี้พิมเจ้าไม่เข้าไปที่นั่นเลย ใครจะรับผิดชอบเรื่องภายใน?

เส้นหมี่คิดแล้วคิดอีก ตัดสินใจโทรหารองผู้นำเดชาก่อน

“ตืด......ตืดตืด......”

“คุณกำลังทำอะไรอยู่?”

สายโทรศัพท์ยังไม่ทันได้มีคนรับสาย ทันใดนั้น ด้านนอกออฟฟิศของเธอ มีผู้ชายรูปร่างสูงใหญ่คนหนึ่งผลักประตูเข้ามาแล้ว

สามี?

เส้นหมี่เอามือปิดหูโทรศัพท์เอาไว้ พูดกับชายหนุ่มคนนี้เบาๆว่า：“ฉันกำลังโทรหารองผู้นำเดชา คุณรอฉันสักครู่”

หลังจากนั้นก็ต่อสายโทรศัพท์ต่อ ทว่าชายหนุ่มที่เข้ามาคนนี้ ถูกเธอทิ้งไว้ด้านข้าง จึงทำได้เพียงนั่งไขว่ห้างอยู่คนเดียวที่เก้าอี้รับแขกของเธอตัวนั้น

ออฟฟิศของผู้บริหารระดับสูง ในฐานะผู้กุมอำนาจสูงสุดของหิรัญชากรุ๊ป

ความจริงแล้ว แสนรักไปน้อยมาก เขาที่เป็นประธาน อยากจะเจอพวกเขา ก็โทรศัพท์มาให้พวกเขาขึ้นไป จะมีเหตุผลอะไรที่ท่านประธานที่ยิ่งใหญ่อย่างเขาต้องลงมา?

แต่ว่า ออฟฟิศแห่งนี้ต่างออกไป นี่เป็นถึงสถานที่ทำงานของภรรยาท่านประธาน

“พวกคุณมายืนทําอะไรกันที่นี่ล่ะ? ถ้าจะมาหาผู้บริหารเส้นหมี่? ทำไมไม่เข้าไปล่ะ?”

“เอ่อ ท่านประธานอยู่ด้านใน......”

คนของฝ่ายวางแผนที่อยู่ด้านนอก จากบานเกล็ดมองเห็นว่าBOSSใหญ่อยู่ด้านใน แต่ละคนต่างไม่กล้าเข้าไปรบกวน ยังเพลิดเพลินกับเวลากาแฟของพวกเขาไป

เพราะว่า เวลานี้ เป็นช่วงเวลาที่บรรยากาศของบริษัทผ่อนคลายที่สุด

เส้นหมี่โทรศัพท์อยู่ประมาณสามนาทีแล้ว ยังไม่มีคนรับสาย เธอขมวดคิ้ว “แกร็ก”วางสายโทรศัพท์ลงแล้ว

แสนรักด้านหนึ่งเปิดนิตยสารดูอย่างเบื่อหน่าย อีกด้านหนึ่งเหลือบมามองเธอแวบหนึ่ง ：“ทำไมเหรอ? โทรไม่ติด?”

“โอเค เรื่องเรื่องนี้ให้ผมเป็นคนจัดการเถอะ รองผู้นำเดชาด้านโน้นคุณไม่ต้องติดต่อแล้ว ผมจะโทรศัพท์หาตาแก่คนนั้นโดยตรง”

ในที่สุดเขาก็เปิดปากพูดออกมาแล้ว

น้ำเสียงฟังดูแล้วไม่ค่อยจะมีน้ำหนัก เหมือนกับว่าไม่ค่อยจะใส่ใจเรื่องนี้นัก แต่ว่า ท่าทางของเขา พูดออกมาหนึ่งประโยคตัดสินใจแล้วว่าเส้นหมี่ไม่ต้องจัดการเรื่องนี้แล้ว

มอบให้เขาก็โอเคแล้ว

ภายในใจของเส้นหมี่รู้สึกอุ่นใจขึ้นมาในทันใด

ความกังวลที่สะสมเอาไว้ภายในใจ ก็มลายหายไปในทันทีแล้ว

“โอเค งั้นฉันไม่สนใจแล้วนะ งั้นพี่ชาย......คุณมาหาฉันมีเรื่องอะไรเหรอ? เกี่ยวกับงานหรือเปล่า?”

“ไม่ใช่หรอก จะมาบอกกับคุณว่า ตอนบ่ายผมต้องออกไปธุระต่างเมือง ประมาณพรุ่งนี้ถึงจะกลับมา”

ในที่สุด ก็กลับมาที่หัวข้อหลักแล้ว

ผู้ชายคนนี้วางนิตยสารที่อยู่ในมือลง หลังจากนั้นมองไปยังผู้หญิงคนนี้ที่กำลังยิ้มแย้มแล้วก็ซบเข้ามาที่ด้านข้างของเขา มือใหญ่วาดไป กอดเธอเอาไว้แน่นให้นั่งลงบนตักของเขา

ผู้หญิงคนนี้ ความจริงตอนนี้เปลี่ยนไปมาก

เมื่อก่อน เธอสำรวมมาก และก็คิดเยอะ ต่อให้พวกเขาเป็นสามีภรรยา แต่ว่าเธอก็ยังคงไม่ปล่อยวาง ถ้าเขาไม่เป็นคนออกตัวก่อนละก็ ก็หยุดคิดไปเลยว่าเธอจะทำเรื่องใกล้ชิดสนิทสนมกับเขา

 แต่ตอนนี้ เธอจะชอบโน้มตัวเข้าหาเขาแบบนี้แล้ว