ยัยหมอวายร้ายที่รัก นิยาย บท 1086

“หา? กะทันหันจัง? จะไปไหนเหรอ?”

ในสถานที่แบบนี้ จู่ ๆ เส้นหมี่ถูกเขากอดขึ้นมาไว้บนตักอย่างแนบชิด กำลังที่หน้าแดงหัวใจเต้นแรงอยู่ ทันใดนั้นได้ยินเรื่องนี้ ดวงตาฉ่ำน้ำของเธอก็เบิกกว้างขึ้นทันที

มันกะทันหันมากเลยจริงๆ

รู้ไหมว่า หลังจากที่ทั้งสองคนกลับมาที่บริษัทนี้อีกครั้ง ในช่วงครึ่งปีกว่านี้ ไม่ว่าผู้ชายคนนี้จะทำอะไร เขาก็จะบอกกับเธอไว้ก่อนล่วงหน้า

แต่สำหรับวันนี้ เขาไม่มีแม้แต่ลางบอกเหตุใดๆ เลย

แสนรักขมวดคิ้ว : “อืม เพิ่งตัดสินใจตอนเที่ยงวันนี้ มีธุรกิจที่ค่อนข้างใหญ่ ตอนที่อีกฝ่ายเซ็นสัญญา จู่ ๆ เสนอให้ผมต้องไปด้วยตัวเอง”

ในอวัยวะทั้งห้าบนใบหน้าที่หล่อเหลาของเขาล้วนแต่มืดหม่นและไม่พอใจ

มองดูออกได้ว่า เขาเองก็ไม่อยากไป

เส้นหมี่เห็นแล้ว กลับเป็นปลอบใจเขาแทน : “เป็นแบบนี้นี่เอง งั้นไม่เป็นไร คุณไปเถอะ ฉันจะดูแลลูกๆ เป็นอย่างดี”

“อืม”

สุดท้ายผู้ชายคนนี้ก็พยักหน้าตกลง

อีกครึ่งชั่วโมงต่อมา เขาก็ออกเดินทางไปแล้ว เพียงแค่เส้นหมี่กลับไม่รู้ว่า ชายคนนี้ไม่ได้ไปที่สนามบิน แต่หลังจากที่ขับรถไปยังชานเมืองแล้ว เขาก็ขึ้นเฮลิคอปเตอร์ที่จอดรออยู่ที่นั่นก่อนแล้ว

“ท่านประธาน จัดการเรียบร้อยหมดแล้วครับ ผู้ขายเหมืองแร่ทั้งสองเหมืองนั้นกำลังรอคุณอยู่ที่ เวทซ์นอร์ธครับ”

นี่คือบอดี้การ์ดชุดดำอีกคนหนึ่งที่มีมังกรทองตัวเล็กที่เห็นฟังและกรงเล็บชัดเจนปักอยู่บนแขนเสื้อ

อายุก็ไม่มากนัก แต่ถ้าหากมองดูอย่างละเอียด จะรู้สึกได้ว่าคุ้นหน้าเขาเล็กน้อย โดยเฉพาะใบหน้าที่ดูดีนั้น ถ้าหากมองดูจากด้านข้าง

จะพบว่า ค่อนข้างคล้ายกับปอร์เช่น้องชายลูกพี่ลูกน้องของเส้นหมี่

แสนรักได้ยินแล้ว แสดงให้เห็นว่าพอใจ

จากนั้น เขาก็ก้าวขึ้นเฮลิคอปเตอร์ลำนี้ไปอย่างรวดเร็ว

เดินทางไปเวทซ์นอร์ธคราวนี้ เขาตัดสินใจด่วนจริงๆ เหมืองแร่โลหะสองเหมืองนั้น อันที่จริง เขาได้เซ็นสัญญาไว้แล้วเมื่อก่อนหน้านี้ แต่วันนี้ตอนเช้า จู่ ๆ อีกฝ่ายกลับเปลี่ยนใจ

และต้องการซื้อคืนไปในราคาสามเท่าของราคาที่หิรัญชากรุ๊ปซื้อมาในตอนนั้น

มันค่อนข้างแปลกๆ นิดหน่อย

แสนรักนั่งอยู่ในเฮลิคอปเตอร์ เปิดอ่านดูข้อมูลของผู้ขายสองรายนั้น

“พวกเขาเริ่มรู้แล้วหรือเปล่าว่าฉันเป็นใคร?”

“เปล่าครับ” บอดี้การ์ดชุดดำที่นั่งอยู่ด้านหลังรีบปฏิเสธทันที

“ฐานะตัวตนของท่านประธานไม่เคยถูกเปิดเผยออกมา พวกเราติดต่อกับเขาก็คือผ่านพ่อค้าคนกลางคนนั้นที่หาจากข้างนอก และตั้งแต่ต้นจนจบ ก็เป็นพ่อค้าคนกลางคนนี้ที่ส่งข่าวคราวมาให้กับพวกเรา”

“งั้นเหรอ?”

“ใช่ครับ แม้แต่วันนี้เขาเองก็รอพวกเราอยู่ที่ เวทซ์นอร์ธทางนั้น เดี๋ยวรอพวกเราไปถึงแล้ว ก็จะได้เจอเขาแล้วครับ”

บอดี้การ์ดคนนี้พูดอยู่ จากนั้นก็หยิบโทรศัพท์ตัวเองออกมา หลังจากที่เปิดประวัติการสนทนากับพ่อค้าคนกลางคนนั้นออกมาแล้ว ก็ยืนไปตรงหน้าของแสนรัก

แสนรักเหลือบมองดู

พิมเจ้า?

นั่นไม่ใช่คนโปรดของคุณท่านไชยันต์เหรอ? ที่กำลังดูแลจัดการงานในเดอะวิวซี และมีความสัมพันธ์ที่ดีกับคุณนายด้วย

ทำไมจู่ ๆ ถึงได้เล็งเป้าหมายไปที่ตัวเธอได้ล่ะ?

บอดี้การ์ดชุดดำรู้สึกระทึกขวัญเป็นอย่างมาก

แต่ในเมื่อเป็นคำสั่งของท่านประธานคนนี้แล้ว เขาก็ยังคงติดต่อกับดลธีซึ่งอยู่ห่างไกลถึงเมืองหลวงบนเฮลิคอปเตอร์ทันที

“พี่ธี......”

“……”

“กระต่ายขาวตัวน้อย? ให้ตายเถอะ นายกลับมาได้ยังไง?!!”

โทรศัพท์สายนี้โทรออกไป หลังจากดลธีที่อยู่เมืองหลวงทางนั้นได้ยินเสียงของบอดี้การ์ดชุดดำคนนี้ ก็ส่งเสียงร้องแปลกใจทันที และตะโกนเสียงดังราวกับว่าถูกตีจนเลือดสาดขึ้นมาผ่านทางสายโทรศัพท์!!!!

ใบหน้าหล่อเหลาของบอดี้การ์ดชุดดำคนนี้ก็เขินแดงขึ้นมา

รีบเหลือบมองไปที่ BOSS ผู้ยิ่งใหญ่ที่อยู่ข้างหน้าทันที เขาทั้งโมโหทั้งโกรธ : “พี่จริงจังหน่อย ท่านประธานมีภารกิจมอบหมายให้พี่”

ดลธี : “หา? .....ก็ได้ นายพูดก่อน พูดจบแล้วคุยเรื่องส่วนตัวของเราสองคน”

บอดี้การ์ดชุดดำ : “.........”

กัดฟันกรอด สักครู่จึงจะพูดต่อว่า : “ท่านประธานให้พี่ไปนำเงินรางวัลกลับมา ไปตรวจสอบพิมเจ้าคนนั้น”