ยัยหมอวายร้ายที่รัก นิยาย บท 124

“ช่วยอะไรไม่ได้ไร้ประโยชน์จริงๆ!!”

แสนรักด่าบอดี้การ์ดคนนี้อย่างแรง แล้วรีบเดินออกมาจากออฟฟิศทันที

เส้นหมี่เห็นแล้ว ก็รีบตามมาทางด้านหลังด้วยเช่นกัน

แสนรัก : “คุณจะตามผมมาทำไม? ผมให้คุณไสหัวไปคุณไม่ได้ยินเหรอ?”

เส้นหมี่อ้าปากขึ้น : “ไม่ได้ยิน แสนรัก เวลานี้แล้ว พวกเรายังไม่ต้องทะเลาะกันก่อนได้ไหม หาลูกให้เจอก่อนแล้วค่อยว่ากัน ได้ไหม?”

เธอยอมรับว่าเธอกลัว เริ่มยืนอยู่ทางด้านหลังเขาแล้วอ้อนวอนขอร้องด้วยท่าทางที่ดูน่าสงสาร

ไม่มีวิธีอื่น เธอก็เป็นแบบนี้ ลูกชายก็คือจุดอ่อนของเธอ เวลานี้อย่าว่าแต่จะให้เธอยอมรับว่ากลัวเลย แม้แต่จะให้เธอยอมรับความผิด ว่าสิ่งที่เธอพูดเมื่อครู่นี้นั้นล้วนแต่เป็นเรื่องเหลวไหล!

เธอก็จะทำตามอย่างไม่ลังเล

แสนรักจ้องมองเธอ

แต่สุดท้ายแล้วเขาก็ยังเลือกลูกชาย จากนั้นทั้งสองคนก็ออกไปด้วยกัน

พนักงานที่รอจะซุบซิบนินทากันอยู่ทางด้านนอก : “………”

นี่มันอะไรกัน?

ท่านประธานกับสาวสวยวัยรุ่นคนนี้ออกมาด้วยกัน? สรุปแล้วเธอมีที่มาที่ไปอย่างไรกันแน่?

ไม่ใช่สิ ผู้หญิงคนนี้.....ดูๆแล้วรู้สึกคุ้นหน้าอยู่หรือเปล่า?

ดวงตาคู่นั้น ริมฝีปากที่จืดจางไปแล้วแบบนั้น....

“พระเจ้า นั่นไม่ใช่....ภรรยาคนก่อนเหรอ!!”

“…….”

ทั้งสำนักงานออฟฟิศของท่านประธานแผ่นดินไหวไปแล้ว.....

——

ชินจังและคิวคิวทั้งสองคนแอบหนีออกมาจริงๆ

แต่พวกเขายังไม่ได้ไปไกล ยังคงอยู่ในสนามบิน เนื่องจากว่าพวกเขากำลังปรึกษาเรื่องสำคัญเรื่องใหญ่เรื่องหนึ่งกันอยู่!

“เรารู้สึกว่าแด๊ดดี้กับหม่ามี๊จะต้องมีปัญหากันอย่างแน่นอน”

“อืม”

ชินจังที่นั่งอยู่บนโซฟาในร้านกาแฟ มือเล็กๆนั่นกอดแก้วนมอุ่นๆเอาไว้ เห็นด้วยกับความคิดของน้องชายด้วยความรู้สึกกลัดกลุ้ม

ความจริงแล้วจู่ๆการที่ไปรับพวกเขามาจากโรงเรียนอนุบาลแล้วพามาที่สนามบิน หลังจากนั้นน้องสาวก็ไม่ได้มาด้วยกันอีก ไม่ต้องดูก็รู้ว่าเกิดเรื่องขึ้นแล้ว อีกทั้งยังเป็นเรื่องที่ไม่ดีแบบนั้นอีกด้วย

ถ้าอย่างนั้นตอนนี้จะทำอย่างไรดี?

ชินจังรู้สึกกลุ้มใจมาก เนื่องจากว่าเขามีลางสังหรณ์แบบหนึ่ง ครั้งนี้มั่นใจว่าเป็นปัญหาของแด๊ดดี้อีกแล้ว

ถ้าหากเป็นแบบนี้ คิวคิวหมดความอดทนขึ้นมา แล้วไม่ยอมให้หม่ามี๊อยู่กับแด๊ดดี้อีกจะทำยังไง? เขากับน้องสาวก็จะไปอยู่กับหม่ามี๊อีกใช่หรือเปล่า?

มือเล็กๆของชินจังกำทรานส์ฟอร์เมอร์สเอาไว้แน่น

“ชินจัง เรารู้สึกว่าแบบนี้ไม่ใช่วิธีที่ดีเลย พวกเราจะต้องคิดวิธีสั่งสอนแด๊ดดี้กันแล้ว”

และเป็นอย่างที่คิด คิวคิวที่คิดแบบเดียวกันนี้ก็เริ่มเอ่ยพูดขึ้นมาแบบนี้

ใบหน้าเล็กๆของชินจังยิ่งซีดขึ้นแล้ว เขาก้มหน้าลงไม่ได้เอ่ยพูดออกมา

“ชินจัง?”

แสนรักที่ขับรถอยู่ทางด้านหน้าได้ยินแล้ว ก็ด่าว่าออกมาด้วยใบหน้าที่ดูโมโหขึ้นมาทันที : “คุณร้องอะไรน่ะ? เป็นบ้าเหรอ?”

เส้นหมี่จึงไม่ได้ส่งเสียงออกมาแล้ว

นี่ช่างน่าตกตะลึงเกินไปแล้ว!

ไม่คิดว่าเธอจะจองตั๋วเครื่องบินสี่ใบโดยไม่มีที่มาที่ไปแบบนี้ อีกทั้งสามใบนั้นเป็นตั๋วเด็กอีกด้วย.....

ก้นบึ้งในใจของเส้นหมี่นั้นเกิดความคิดที่เหลวไหลขึ้นมา

และในเวลานี้ โทรศัพท์มือถือของเธอก็ได้รับข้อความฉบับหนึ่งอีกครั้ง และฉบับนี้เป็นข้อความตัวอักษรปกติเท่านั้น

“หม่ามี๊ ได้รับข้อมูลตั๋วเครื่องบินหรือเปล่าครับ? ผมคิวคิวเอง หม่ามี๊ฟังผมนะ เมื่อกี้ผมกับชินจังจองตั๋วเครื่องบินเอาไว้สี่ใบ พวกเรากลับเมืองเคลียร์ ไม่ต้องไปสนใจแด๊ดดี้นั่นแล้ว”

“แค่กแค่กแค่ก....”

เส้นหมี่ได้รับแล้ว ทั้งรู้สึกอึ้งทั้งตกใจ จึงไอขึ้นมาอย่างรุนแรงในทันที

แสนรัก : “………”

เท้าเหยียบเบรก และในที่สุดชายหนุ่มที่มีอารมณ์วุ่นวายใจเนื่องจากลูกชายหายไปนั้น ก็จอดรถลงตรงกลางทาง

“ลงไป!”

“อา?” แววตาของเส้นหมี่แสดงออกถึงท่าทางที่น่าสงสารแบบนั้นขึ้นมาทันที

“อย่าเลยคุณ ฉันไม่ไอแล้ว เมื่อกี้นี้ฉันสำลักลมเย็นๆไปนิดเดียว ฉันรับประกันเลย ฉัน....”

“อย่าให้ผมต้องพูดอีกเป็นครั้งที่สอง!”

คำพูดที่ออกมาทีละคำของผู้ชายคนนี้ เหมือนกับแทบอยากจะกัดเส้นหมี่ให้ตายไปเสียเลย!