ยัยหมอวายร้ายที่รัก นิยาย บท 1260

ชายหนุ่มลูบใบบนศีรษะของเธออย่างอบอุ่นอีก

วินาทีนี่ ทั้งสองก็ได้ไปที่ห้องอาหารแล้ว

เวลาแบบนี้ ยากที่จะผ่านไปได้จริงๆ ทั้งๆที่ตัวเองไม่ได้มีกะจิตกะใจอยากจะทานสักนิด ภายในใจก็คับคั่งเสียใจแม้แต่คำเดียวก็ไม่อยากจะพูด

แต่ว่า เมื่อต้องเผชิญหน้ากับผู้ชายคนนี้ เธอก็ยังคงต้องฝืนยิ้ม จุดประสงค์ ก็คือไม่อยากให้เขามองออกแม้แต่นิดเดียว

คืนนี้ เป็นคืนที่เส้นหมี่ผ่านไปได้อย่างลำบากคืนหนึ่ง

ตอนเช้าของวันต่อมา ในตอนที่ได้รับสายโทรศัพท์ของไพบูลย์ เส้นหมี่หลบหลีกจากชายหนุ่มที่อยู่ด้านข้าง เธอแสร้งทำเป็นว่าลงไปหาหนูดารา หลังจากนั้นหยิบโทรศัพท์แล้วเดินลงไปแล้ว

“ฮัลโหล?”

“หมี่ คุณต้องเตรียมใจเอาไว้ให้ดีก่อนนะ ผลการตรวจอันนี้ของคุณ ผมได้ไปหานักรังสีวิทยาหลายท่านวินิจฉัยออกมาแล้ว พวกเขาต่างมีความเห็นตรงกัน อาการของคุณตอนนี้ น่าจะเคยสัมผัสกับแหล่งกำเนิดรังสี”

“แหล่งกำเนิดรังสี?”

ทันใดนั้นสีหน้าของเส้นหมี่ก็ซีดขาวแล้ว

แหล่งกำเนิดรังสี?

เธอสัมผัสตั้งแต่เมื่อไหร่กัน? เท่าที่เธอจำได้ไม่มีนะ

หลังจากนั้น ประโยคต่อไป ไพบูลย์คนนี้ก็เตือนสติเธอในสายโทรศัพท์อีกครั้ง

“คุณคิดดูให้ดีสักหน่อย ในตอนที่คุณถูกไอ้แก่ทศราชคนนั้นพาตัวไป คุณเคยสัมผัสสิ่งของแบบนี้หรือเปล่า? ไอ้แก่คนนั้น สิ่งที่เขาวิจัยออกมาก็คืออาวุธชนิดพิเศษ ตอนนั้นม็อกโกก็เพราะว่าถูกลูกกระสุนของเขายิงเข้าไปลูกหนึ่งเกือบจะเสียชีวิตด้วยน้ำมือของเขาแล้ว”

 “……”

ไม่มีเสียงใดแล้ว

วินาทีนี้ เส้นหมี่บีบโทรศัพท์อันนี้เอาไว้ ในที่สุดเบื้องหน้าก็มืดดำลงแล้ว

ใช่แล้ว เธอลืมเรื่องนี้ไปแล้ว

เธอไม่รู้ว่าในตอนที่เธออยู่ที่คฤหาสน์หลังเก่าของตระกูลพิชญเดชานั้น รอบด้านมีสิ่งของแบบนั้นหรือเปล่า แต่ว่าวันนั้นบนร่างกายของเธอ ถูกมัดเอาไว้กับระเบิดอันหนึ่งอย่างแน่นหนา

ตอนนั้น เธอยังจำได้ในตอนที่ถูกช่วยกลับมา แผ่นหลังทั้งอันกับหน้าอกต่างเจ็บปวดอย่างมาก

ถ้าด้านล่างของคฤหาสน์ตระกูลพิชญเดชาต่างเต็มไปด้วยระเบิดอันน่ากลัวอันนั้น งั้นวันนี้ร่างกายของเธอทั้งหมดได้รับความเสียหายอย่างหนักแบบนี้ จะมีอะไรต้องสงสัยอีกล่ะ?

อีกทั้งเกี่ยวกับสารกัมมันตรังสี ยังมีผลข้างเคียงที่น่ากลัว คือมันนอกจากจะเป็นอันตรายต่อมนุษย์แล้ว ในอีกระดับหนึ่ง ยังสามารถทำให้อวัยวะบางส่วนของมนุษย์ที่สูญเสียการทํางานไปแล้ว

ฟื้นฟูพลังของมันกลับมาได้！

นี่ก็เพราะว่าทำไมเป็นมะเร็งต้องใช้รังสีมาทำการรักษา

งั้นเธอคนที่ไม่สามารถตั้งครรภ์ได้ เกิดตั้งครรภ์ขึ้นมาอย่างกะทันหัน……

เส้นหมี่โซเซถอยหลังไปหลายก้าว ถ้าไม่ใช่ว่าด้านหลังมีสองมือมารับเธอเอาไว้ เกรงว่าคงจะล้มลงไปแล้ว

“คุณคนนี้จริงๆเลย ไม่รู้ว่าตัวเองตั้งท้องอยู่หรือไง? ทำไมไม่ระมัดระวัง”

ที่แท้คือแสงดาว ตั้งแต่เช้าเธอก็พาลูกออกมาเดินเล่นที่นี่แล้ว

เส้นหมี่ได้เห็นแล้ว พยายามอย่างยิ่งที่จะปกปิดอารมณ์ของตัวเอง ไม่ให้คนคนนี้เห็นเข้า แต่ว่า สายเกินไปแล้ว ใบหน้าของเธอที่ตกใจจนซีดขาว ยังมีดวงตาทั้งสองข้างที่เต็มไปด้วยหยาดน้ำตา

ถูกผู้หญิงจับจ้องเข้ามาแล้ว！

ยังมี ตอนนี้เขากำลังทำสงครามกับทศราชถ้าเขารู้เรื่องนี้แล้ว ว่าสาเหตุมาจากไอ้เดรัจฉานแก่คนนั้น เขาจะสูญเสียการควบคุมตัวเอง? แล้วจะติดกับเขาอีกครั้ง?

เส้นหมี่ได้แน่ใจแล้วว่า สิ่งนี้เป็นแผนการของไอ้เดรัจฉานแก่คนนั้น

แสงดาวสายฟ้าฟาดลงมาเหนือศีรษะอีกครั้งแล้ว！

เธอไม่เคยคาดคิดมาก่อนเลย ในบ้านที่ได้สงบร่มเย็นลงแล้ว กลับเกิดเรื่องใหญ่แบบนี้ขึ้นอีกเรื่องหนึ่ง

“ไอ้เดรัจฉานแก่นั่น！ แม่งมันยังเป็นคนอยู่หรือเปล่า? ถึงได้ใช้วิธีการที่โหดเหี้ยมชั่วร้ายขนาดนี้มาทำร้ายพวกคุณ หรือว่าเขาจะไม่สามารถชนะน้องชายของฉันได้ ถึงได้คิดอยากจะใช้วิธีนี้มาทำลายเขาเสียก่อนนะ?”

“อะไรนะ?”

เส้นหมี่อึ้งไปในทันใด เธอเงยหน้าขึ้นมามองผู้หญิงคนนี้แล้ว

ทำลาย?

โอ้พระเจ้า ในสมองของเธอสับสนวุ่นวายมาก กลับไม่เคยคาดคิดถึงเรื่องนี้！

ใช่สิ ไอ้แก่คนนั้น จงใจใช้รังสีนิวเคลียร์ที่มีความเข้มสูงทำให้เธอตั้งครรภ์ขึ้นมา หลังจากนั้นในตอนที่แสนรักกำลังเบิกบานสราญใจอยู่นั้น ก็เอาชีวิตของเธอกับลูกในท้องทั้งสองคนในคราวเดียว

นี่ไม่ใช่ว่าต้องการจะเอาชีวิตของแสนรักเหรอ?

ม็อกโกพูดว่า ตอนนั้นในตอนที่เธอถูกระเบิดที่พิพิธภัณฑ์ เขาเริ่มจะพูดจาไม่รู้เรื่องแล้ว งั้นถ้าเธอเสียชีวิตไปจริงๆ

ยังพาลูกน้อยที่ที่เป็นความหวังของเขาไปด้วย เขาจะสามารถรับได้ไหวเหรอ?

เกรงว่า เขาจะกลายเป็นคนเสียสติไปอีกครั้งในทันทีนะ?