ยัยหมอวายร้ายที่รัก นิยาย บท 1262

แต่ว่าเขาคนนี้ที่อยู่ในวัด ทุกวันสวดท่องพระคัมภีร์ กลับเหมือนกับว่าเธอได้หลุดพ้นจากทะเลทุกข์ไปแล้ว ได้ไปเกิดใหม่ในชาติภพใหม่ที่ดีกว่าเดิม นั่นเป็นสิ่งที่เขาต้องการที่สุด

ในขณะเดียวกัน เด็กคนนี้ก็เหมือนกัน

เส้นหมี่สามารถลงจากเตียงได้ ก็หลังจากนั้นสามวันแล้ว เธอเดินมาที่ใต้ต้นต้นโบรนที่ด้านหน้าของกองดินเล็กๆ นำเอาเข็มเงินหยกสีเลือดอันนั้นปักลงที่ด้านหน้ากองดินด้วยมือของตัวเอง

“นี่คือ?”

แสงดาวที่อยู่ด้านข้างได้เห็นแล้ว จึงถามขึ้นมา

เส้นหมี่กระตุกริมฝีปากที่ซีดขาว ยิ้มออกมา：“นี่เป็นสิ่งที่ป้าสะใภ้ให้ฉันมา เธอบอกว่า สิ่งนี้ ปกป้องแม่ของฉัน และก็ปกป้องลุงของฉัน ตอนนี้ฉันมอบให้เขา”

“……”

คำพูดนี้พูดออกมา แสงดาวที่ยืนอยู่เป็นเพื่อนเธอที่นี่ พูดอะไรไม่ออกอีกแล้ว

ให้กับเขา

งั้นเขาก็จะสามารถไปเกิดใหม่ในภพภูมิที่ดีแล้ว

หลังจากนั้นสามวัน ที่เดอะวิวซีด้านโน้นมีข่าวแววมาว่า แสนรักกับม็อกโกทั้งสองคนช่วงนี้เริ่มที่จะออกไปที่ท้องทะเลกันบ่อยๆ ก็ไม่รู้ว่าเกิดปัญหาอะไรขึ้นแล้ว

แสงดาวเองก็ไม่เข้าใจ แต่ว่า เธอเป็นกังวลอย่างมาก

กลับกันไพบูลย์ที่มาค่อนข้างบ่อยได้ยินแล้ว กำลังตรวจร่างให้กับเส้นหมี่ที่พักอยู่ในห้องพักนักพรตไปด้วย พร้อมทั้งวิเคราะห์ไปด้วย

“ไม่ใช่ว่าไอ้แก่ทศราชคนนั้นได้วางแผนหลอกล่อไปที่ท้องทะเลทางด้านโน้นแล้วเหรอ? ถ้าเป็นแบบนั้นละก็ ยิ่งอันตรายกว่าเดิมแล้ว เขาอยากจะลงมือกับฝั่งโน้น ไม่เพียงแค่ด้านนี้จะเกิดความยุ่งยากขึ้น แม้แต่ต่างประเทศ ก็จะออกมากดดันความเสี่ยงของพวกเราได้ตลอดเวลาเช่นกัน”

คนคนนี้ ก็เป็นคนที่เดินออกมาด้วยกันในปีนั้น ได้ยินปัญหาเกี่ยวกับท้องทะเล ก็ชี้เป้าหมายสำคัญออกมาได้แล้ว

ตอนนี้ใบหน้าของแสงดาวซีดขาวลงไปแล้วครึ่งหนึ่ง

เส้นหมี่ก็เป็นกังวลอย่างมาก

“งั้นถ้าเป็นแบบนี้ ไอ้แก่คนนั้นเริ่มที่จะใช้ยุทวิธีทางน้ำแล้ว?”

“น่าจะเป็นอย่างนั้น ฐานทัพทั้งหมด หลังจากครั้งที่แล้วที่ได้พ่ายแพ้ อีกทั้งคุณท่านของพวกคุณก็กลับมา เขาก็ไม่กล้าขยับเขยื้อนแล้ว หลังจากนั้นที่เหลืออยู่ก็มีเพียงกองกำลังทางอากาศกับกองทัพเรือสองหน่วยนี้แล้ว”

“ทางอากาศเขาไม่มีคน”

“ใช่ ตอนนั้นที่ก่อร่างสร้างตัวมาจนถึงไวท์ พาเลซ ที่ได้ทำลายเตวิชรัฐมนตรีว่าการกระทรวงทางทะเลไปแล้ว ความจริงก็คืออยากจะควบคุมท้องทะเล ในตอนนั้น ก็สามารถอธิบายได้ว่า คนของทศราช ได้แฝงตัวเข้าไปในกระทรวงนี้แล้ว”

ไพบูลย์แสดงสีหน้าชื่นชมหญิงสาวที่อยู่ตรงหน้าคนนี้

สามารถฉลาดหลักแหลมได้ขนาดนี้ ก็ไม่แปลกที่ได้เป็นผู้หญิงของเจ้าคนนั้น

แสงดาวที่อยู่ด้านข้างได้ฟังแล้วเย็นเฉียบไปทั้งร่าง

ถึงแม้ว่าเธอจะไม่เข้าใจสิ่งเหล่านี้ แต่ว่า เธอรู้ว่า ถ้าถูกไอ้พวกเดรัจฉานเหล่านั้นแฝงตัวเข้าไปแล้วละก็ นั่นไม่ใช่เรื่องดีอะไรอย่างแน่นอน

การแฝงตัวเข้าไป นี่ช่างน่ากลัวมาก！

ในขณะนี้โทอิสกำลังวิเคราะห์ชิ้นส่วนระเบิดที่ส่งมาเหล่านั้นอยู่ ทันใดมองเห็นภาพเนื้อเยื่อที่ส่งมา บนใบหน้าอันหล่อเหลาของเขา ทันใดนั้นก็แสดงความโมโหออกมาแล้ว

“มันกล้าเล่นแบบนี้ต่อหน้ากูอย่างงั้นเหรอ?”

“……”

“ขอ……ขอโทษด้วยครับ คุณผู้หญิง เมื่อสักครู่เสียมารยาทแล้ว คุณอย่าได้โมโห”

เจ้ากระต่ายน้อยเมื่อรู้ตัวขึ้นมา ก็กลายมาเป็นคนอ่อนโยนว่านอนสอนง่ายเหมือนเดิม

แต่ว่า กลับไม่มีใครรู้ว่า ในเวลานี้คอมพิวเตอร์ที่อยู่ด้านข้างของเขา กำลังประมวลผลออกมา ไม่ใช่ว่ากำลังวิเคราะห์ระเบิดอันนี้

ทว่าหลังจากทำความเข้าใจสารประกอบของระเบิดอันนี้แล้ว เจ้าคนนี้กลับทำขึ้นมาใหม่ เติมสารเคมีตัวอื่นๆเข้าไปอีกมากมาย มองไปแวบหนึ่ง ยิ่งน่ากลัวแล้ว

อิคคิวที่อยู่ด้านนอกมองผ่านช่องประตูเข้ามาได้เห็นฉากนี้ ก็รู้สึกสันหลังเย็นวาบขึ้นมา

“เขากำลังวิจัยอะไร? ครั้งนี้อยากจะเล่นงานใครอีก?”

“เม็กกาโลดอน?”

ชินจังที่อยู่ด้านหลังพูดออกมาอย่างเชื่องช้า

นี่ไม่สามารถโทษเขาได้ที่นึกถึงเจ้าสิ่งนี้ เพราะว่าก่อนหน้านี้สองวัน น้องสาวรินจังอยากจะทานกุ้งล็อบสเตอร์ หลังจากนั้นไปที่ริมหาดก็ถูกก้ามใหญ่ๆของกุ้งล็อบสเตอร์หนีบเอาแล้ว

วันต่อมา พวกเขาพบว่าหาดทรายทั้งหาดต่างเต็มไปด้วยกุ้งล็อบสเตอร์