ยัยหมอวายร้ายที่รัก นิยาย บท 1277

การออกแบบเช่นนี้ น่าจะคิดได้ตั้งนานแล้ว เมื่อคลังเกิดระเบิด เธอจะไม่ให้มันเป็นภัยพิบัติ ในช่วงเวลาสำคัญใช้น้ำทะเลใต้พื้นดินมาดับสลาย ขณะเดียวกันทำลายระเบิดทั้งหมด

น่าเสียดายที่เรื่องนี้แทนไทคิดไม่ถึง

เขาคิดที่จะใช้ประโยชน์เส้นทางวิศวกรรมยอดเยี่ยมที่สุดในประวัติศาสตร์ที่ละอองศรีเป็นผู้บุกเบิก มาเป็นคลังกระสุนของตัวเอง

แต่ว่าเขาไม่เคยคิดมาก่อนว่า ขณะเดียวกันที่สตรีที่ยิ่งใหญ่ผู้นี้ก่อตั้ง ก็ทิ้งวิธีทำลายไว้ด้วย

นี่ก็คือความแตกต่าง

นี่เป็นเหตุว่าทำไมการต่อสู้ที่โด่งดัง สุดท้ายถึงได้ออกมาจากมือละอองศรี!

ในตอนที่ม็อกโกลงมาจากลวดสลิง กระสุนที่อยู่ในคลังนี้ไหลลงสู่ก้นทะเลทั้งหมด ภายในคลังที่ใหญ่โต เหลือเพียงความพังพินาศ

และยังมีช่องใหญ่ที่ไหลเชี่ยวอยู่ที่น้ำทะเล

“พี่ใหญ่ ตอนนี้ทำอย่างไร? พวกเราขึ้นไปไหม?”

เจเคก็ลงมาแล้ว เขาถามขึ้น หลังจากเห็นภาพนี้

ม็อกโกพยักหน้า

ทันใดนั้นทั้งสองปีนขึ้นจากคลังกระสุนอีกครั้ง

และในตอนที่พวกเขาขึ้นไป เห็นตึกสูงตระหง่านและรถราวิ่งไปมาขวักไขว่อยู่ไม่ไกลจากพื้นดิน ทั้งสองกลืนน้ำลาย เหงื่อแห่งความดีใจไหลออกมาจากแผ่นหลัง

ในตอนที่แสนรักรับโทรศัพท์ อันที่จริงมาถึงที่นี่ก็ไม่ไกลแล้ว

เขาก็ได้รับแผนที่ทางทหารชุดนั้นมา หลังจากผ่านการคิดวิเคราะห์ คาดการณ์ว่าเมืองบริเวณชายฝั่งแห่งนี้มีแนวโน้มมากที่สุดที่จะปรากฏเส้นทางสำคัญทางทหาร

ดังนั้นเมื่อรับสาย เขาได้ยินตำแหน่งก็รีบมาในทันที

“นี่เรื่องอะไรกัน? ด้านล่างคืออะไร?”

เขามาที่นี่รวดเร็วปานสายฟ้าแลบ เมื่อเห็นบ่อปลาขนาดใหญ่มีช่องว่างขนาดใหญ่อยู่ หลังจากทั้งฐานจมลง เขายืนอยู่บนขอบ แล้วถามด้วยสีหน้าเคร่งขรึม

หลังจากม็อกโกเห็นเขา ก็นั่งลงบนพื้นแทบจะทรุดลง

เมื่อได้ยินเขาถามแบบนี้ ม็อกโกจึงเล่าเรื่องด้านล่างให้ฟังคร่าวๆ

แสนรัก: “...”

เมื่อฟังฉากน่าใจหายใจคว่ำแบบนี้ จึงให้อภัย เขายืนอยู่ตรงนั้นโดยไม่พูดไม่จาอยู่เป็นเวลานานมาก

ละอองศรี มีพรสวรรค์มากจริงๆ

เขาพาคนลงไปสำรวจคร่าวๆ ในไม่ช้า เขาก็ให้คนสำรวจถนนสายสำคัญนี้ต่อไปข้างหน้า อีกด้านหนึ่ง แจ้งเมืองใหญ่แต่ละเมืองทั้งถนนสายสำคัญเส้นนี้ให้ทราบทันที

ในเมื่อที่นี่คือโกดัง เช่นนั้น ไม่ตัดออกว่าที่ต่อไปก็มี

ดังนั้นสิ่งที่สำคัญที่สุดที่ต้องทำก็คือ อพยพผู้คนออกจากฐานปฏิบัติการ

จัดวางเสร็จ เขาก็ขึ้นมา เมื่อเห็นว่าม็อกโกยังคงนั่งอยู่ตรงนั้น ก็เข้ามาประคองเขาขึ้น

“จะไปโรงพยาบาลหน่อยไหม?”

“ไม่ต้อง”

ชายหนุ่มที่ประคองพวกเขากำมือแน่นทีละนิดๆ เหมือนกับกำลังบอกตัวเองว่าตัวเลขที่เหลืออยู่ เขาไม่มีทางให้มันลดลง!

คืนที่สงบสุข

เช้าวันต่อมา

หลังจากแสนรักตื่นขึ้น ก็ออกไปตั้งแต่เช้า งานของเขาในวันนี้ก็คือ ทำลายคลังที่อยู่ในถนนสายสำคัญทั้งหมด

ม็อกโกเป็นเพราะกระดูกสันหลังบาดเจ็บ จึงพักรักษาตัวที่โรงพยาบาลชั่วคราว

มีเพียงเจเค เพราะว่าสุดท้ายเรื่องนี้ถูกแพร่ออกไป พ่อเรืองโรจน์ได้ยินแล้วทั้งโมโหทั้งเดือดดาล จากนั้นก็มารับเขาไปในวันนั้น

“ม็อกโก ลุงรู้ว่าพวกนายสนิทกันตั้งแต่เด็ก แต่เจเคเขายังเล็ก ลุงไม่อยากให้เขามีส่วนร่วมในการต่อสู้ของพวกนาย นายเข้าใจลุงไหม?”

ตอนที่พ่อเรืองโรจน์มาถึงก็พูดกับม็อกโกอย่างชัดเจน

คนคนนี้เป็นแบบนี้มาตลอด ตอนนั้นเขาก็ถือว่าเป็นคนที่อยู่กับตระกูลเทวเทพ เจเคก็เติบโตมาด้วยกันกับม็อกโกที่เรือนใหญ่

แต่หลังจากโตขึ้น พ่อเรืองโรจน์คนนี้ต้องการแยกตัวออกจากแวดวงนี้มากขึ้นเรื่อยๆ เขาย้ายออกจากเรือนใหญ่ เลือกทำการค้าขาย หลายปีมานี้ น้อยครั้งที่เห็นเขาติดต่อกับพวกเขา

ดังนั้นตอนนี้เขาจึงพูดกับม็อกโกด้วยท่าทางแบบนี้ ม็อกโกก็เข้าใจ

สุดท้ายเจเคก็ถูกพาตัวไปแบบนี้

นี่เป็นแค่เรื่องคั่นกลางเล็กน้อย

แต่คิดไม่ถึงว่าวันนี้ แสนรักที่กำลังทำลายโกดังอยู่ที่เส้นทางสำคัญ จู่ๆ กลับได้รับสายโทรศัพท์สายหนึ่ง