“ฮัลโหล?”
“แสนรัก นายทำลายกี่ที่แล้ว?”
เสียงชายแก่ที่เต็มไปด้วยความเย็นชาดังมาจากโทรศัพท์ แสนรักที่กำลังจะกดส่วนควบคุมของเครื่องจักรใต้พื้นดินหยุดชะงักลงในทันที
“แทนไท?”
เขาเย็นชาในทันที บนตัวแผ่ซ่านไปด้วยความอาฆาตที่เข้มข้น
แทนไทกลับหัวเราะอยู่ในโทรศัพท์
“ใช่ ฉันเอง นายยังไม่ได้ตอบคำถามของฉันนะ นายทำลายกี่ที่แล้ว?”
“แกคิดว่ายังไงล่ะ?”
“ละอองศรีตั้งฐานปฏิบัติการสิบแห่งในถนนสายสำคัญที่ยาวเป็นพันกิโลเมตรนี้ เริ่มจากที่พวกนายทำลายจุดแรง นับเวลาดูตอนนี้นายน่าจะทำลายถึงแห่งที่สามแล้ว”
ตาแก่นี่อยู่ในโทรศัพท์เหมือนพูดคุยกันปกติ เขาถามขึ้นอย่างเฉยเมย
แสนรักหัวเราะเยาะ: “ผิดแล้ว มันถูกทำลายทั้งหมดแล้ว เหลือเพียงแค่ในมืออีกหนึ่งอันน แทนไท นายลืมวิธีจัดการของฉันแล้วเหรอ?” เรื่องแบบนี้ฉันจะจัดการทีละที่? แน่นอนว่าหาเจอสิบก็ทำลายสิบ”
“แก—”
ในที่สุดงูพิษแก่ในโทรศัพท์เสียงเปลี่ยนไป
เขาโกรธจนระงับอารมณ์ไม่อยู่ จากนั้นกัดฟันอย่างเกลียดชัง เหมือนกับอยากจะฉีกแสนรักเป็นชิ้นๆ ทันที
ฉักเป็นชิ้นๆ?
แสนรักวางโทรศัพท์ลง แล้วตั้งใจเปิดลำโพง ในมือของเขากำลังกดปุ่มควบคุม แล้วหมุนลงไปแบบนี้
“ตู้ม!”
ทันใดนั้นในโทรศัพท์ ได้ยินเพียงเสียงพื้นดินถูกเปิดออกเสียงดัง เสียงคลื่นทะเลดังขึ้น กล่องกระสุนที่วางเรียงอย่างเป็นระเบียบ ก็เหมือนกับขยะที่ตกลงไปทั้งหมด
“แสนรัก แกจะต้องเสียใจ!!”
เสียงคำรามโกรธเคืองดังมาจากโทรศัพท์
แสนรักไม่ได้ฟังด้วยซ้ำ เขาตัดสาย แล้วจุดไฟแช็กที่ทำขึ้นพิเศษที่อยู่ในมืออีกครั้ง แล้วโยนลงในน้ำทะเลที่ถาโถมอย่างรุนแรง
น้ำทะเลมีประสิทธิภาพที่สามารถทำให้ระเบิดเหล่านี้สูญเสียการจุดระเบิดได้
แต่ว่าอยากจะทำลายจนหมดไป จะต้องสลายส่วนประกอบของมัน ถึงจะได้ไม่ทำลายมนุษย์ และไฟแช็กในมือของเขานี้ มีไว้สำหรับสิ่งนี้โดยเฉพาะ
แต่ในตอนนี้เอง โทรศัพท์ของเขาดังขึ้นอีก
เขาได้ยินแล้วจึงรับสายอย่างหงุดหงิด
“ฮัลโหล?”
“อ๊าก—”
สัตว์เดียรัจฉานแก่ในที่สุดก็หยุดลง
มือที่ซีดขาวของแสนรักถือพิมพ์เขียวทหารในมือแสดงให้เขาดูด้วยความสั่นสะท้าน
“ใช่ แกดูพิมพ์เขียวนี่สิ แกยังมีอีกสี่แห่ง อยู่ใต้ทะเล ก็คือที่ที่อยู่ใกล้ไบคาล ฉันยังไม่อยากทำลายมัน พวกเราจะหนีตายอย่างไร ดังนั้นยังไม่แตะต้อง”
“...”
เงียบสงัดอยู่หลายวินาที หลังจากที่ไอ้แก่นี่จ้องมองในโทรศัพท์อยู่ครู่หนึ่ง เขาก็ไม่ขยับอีกต่อไป
“แกพูดไม่ผิด ตอนนั้นละอองศรีออกแบบไว้แบบนี้จริงๆ ดังนั้นเธอก็ตายอยู่ที่นั่น”
“แกพูดอะไร? เธอเสียชีวิตที่ไหน?”
“ใช่สิ เพราะฉันไม่ชอบการออกแบบของเธอ สร้างเส้นทางสำคัญทางทหารใต้ทะเล ถ้าหากถล่มลงมาจะทำอย่างไร? งั้นทุกคนก็ถูกจมน้ำตายอยู่ข้างใน”
“ดังนั้นฉันจึงทะเลาะกับเธอ แต่เธอยืนยันว่าตัวเองถูกต้อง สุดท้ายฉันทำเพื่อยืนยันความคิดของฉัน จึงทดลองกับตัวเธอ แกรู้ไหมว่าตอนที่เธอเสียชีวิตในทางลับของตัวเอง น่าประหลาดใจขนาดไหน?”
สัตว์เดียรัจฉานนี่ ในตอนนี้กลับยังปล่อยความลับที่น่าตกตะลึงออกมา
ที่แท้ละอองศรีถูกเขาฆ่าตายแบบนี้นี่เอง
สตรีผู้ยิ่งใหญ่แบบนี้ อัจฉริยะที่น่าตกตะลึงสร้างความดีที่มากมาย สุดท้ายกลับเป็นเพราะความอิจฉาของสัตว์เดียวรัจฉานนี้ จากนั้นเสียชีวิตอยู่ที่นี่
แสนรักตาแดงก่ำไปหมด
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ยัยหมอวายร้ายที่รัก