ยัยหมอวายร้ายที่รัก นิยาย บท 1283

เมื่อพูดจบ ทุกคนโศกเศร้าจนพูดไม่ออก ส่วนเส้นหมี่ยืนโซเซอยู่ตรงนั้น แล้วล้มหัวทิ่มพื้น

“เส้นหมี่!”

ทุกคนร้องเรียกขึ้น

สองวันต่อมา เป็นอย่างที่ไพบูลย์คาดเดา การกระทำของคนคนนี้ยิ่งอยู่ยิ่งประหลาด

เขาเริ่มปฏิเสธที่จะออกไปข้างนอก ไม่ยอมรับสายโทรศัพท์ แม้กระทั่งเพียงแค่ได้ยินเสียงโทรศัพท์ เขาก็จะโมโหตอบโต้ จากนั้นก็ให้คนโยนมันทิ้ง

แม้กระทั่งรายงานเรื่องงานกับเขา ยิ่งไม่ต้องพูดถึงเลย

เขาไม่มีทางให้คนเอ่ยปาก

ไชยันต์หมดหวังอย่างถึงที่สุด

ทางด้านไวท์ พาเลซ เข้าสู่ความหม่นหมอง เพราะว่านี่ก็คือแกนหลังของพวกเขา เสาหลักเลยนะ

พระผู้เฒ่าเมื่อได้ยินเรื่องนี้ ก็ลงมาจากเขาน้อยครั้ง

ที่ทำให้คนประหลาดใจก็คือ เมื่อเห็นพระ ชายคนนี้ไม่ได้กีดกันขนาดนั้น

“นายกำลังคิดอะไรอยู่?”

จุดชมวิวของแอลดับบิวทาวน์ พระผู้เฒ่าสวมจีวรสีเทา มองดูคนที่นั่งดื่มชาแล้วถามขึ้น

แสนรักก็เงยหน้าเหลือบมองเขา ตอนนี้ได้ยินเขาเอ่ยแบบนี้: “ทำไมถึงไม่ยอมไม่ดูแม่ของ? แม่ของผมรอคุณมากนานมาก คุณไม่คิดถึงเธอเหรอ?”

ชายชราแก่ “....”

เขาที่อยู่ในฐานะนักบวช ถ้าอยู่ในแวลาปกติ คำถามนี้ เขาก็ปฏิเสธ เขาไม่มีที่จะตอบ

แต่วันนี้เขายืนเงียบมองดูชายวุ่นตรงหน้าอยู่ครู่หนึ่ง เขาจับจีวรสีเทาขึ้น แล้วนั่งไขว้ขานั่งลง

“เธออยู่ในใจผมแล้ว

“ห๊ะ?”

ชายหนุ่มที่กำลังดื่มชา หยุดชะงักลงข้างปาก

ในใจ?

เขารู้สึกประหลาดใจ แต่ไม่ช้า เขาก็ฝืนยิ้ม แล้วดื่มชาที่อยู่ในมือ

“อยู่ในใจพูดได้ดีที แต่คุณควรจะสำนึกผิดหน่อยไหม? ตอนนั้นความลังเลของคุณทำร้ายเธอ? ทั้งที่คุณรู้ว่าตระกูลเทวเทพไม่มีทางปล่อยเธอ ปล่อยเธอทิ้งไว้ที่เมือง A คุณกำลังรอคอยอะไร?”

“...”

ประโยคเดียว พระผู้เฒ่าที่ใช้ชีวิตอยู่ภายนอกหลายปี ในตอนนี้หน้าซีดขาวเล็กน้อย

“ฮ่าฮ่าฮ่าฮ่า...สวรรค์ช่วยฉันไว้จริงๆ ไอบ้านั่น กลับบ้าไปแล้วในตอนนี้!”

“ใช่ นายท่าน คุณว่ายาที่พวกเราเปลี่ยนที่ทางด้านไพบูลย์ได้ผลแล้ว? ให้แกนหลักของเขาเสียสติ?”

แทนไทที่เพิ่งจัดแจงคลังกระสุนใหม่ กำลังหัวเราะเสียงดัง

ด้านข้างคนที่ติดตามเขาอยู่ตลอด รีบยิ้มทันที

ไม่ผิด ตอนแรกในตอนที่แสนรักวางแผน แกล้งป่วยทางจิตแล้วขังอยู่ที่โรงพยาบาลที่สี่ ตอนนั้นพวกเขาเปลี่ยนยาในมือของไพบูลย์

เป้าหมายแน่นอนว่าเพื่อจะให้ปลอมเป็นจริง

แทนไทหัวเราะพอแล้ว แล้วมองดูกระสุนนิวเคลียร์ที่กลับมาอยู่ในมือตัวเองใหม่อีกครั้ง

“ไม่สนว่ามันบ้าเพราะอะไร มันล้ม ก็ขจัดอุปสรรคที่ใหญ่ที่สุดของฉัน แต่น่าเสียงดาย คนฉลาดแบบนี้ ถ้าหากสามารถใช้งานได้ นั่นมันเหมือนเสือติดปีกสินะ?”

ไอ้แก่นี่ พูดถึงตอนสุดท้าย ยังรู้สึกเสียดายขึ้นมา

ลูกน้องที่อยู่ด้านข้างหัวเราะเป็นเพื่อนอยู่ตลอด รอพูดจบถึงได้ถาม “งั้นต่อไปนายท่านวางแผนอย่างไรครับ? จะโจมตีไหม?”

แทนไท: “แน่นอน ถือโอกาสตอนที่ไอ้หนุ่มนั่นป่วย และเป็นช่วงเวลาที่ไวท์ พาเลซขาดผู้นำ คนที่จัดวางก่อนหน้าเป้นอย่างไรบ้าง? พร้อมแล้วยัง?”

“ครับ คนที่อยู่ด้านในไวท์ พาเลซเตรียมตัวเรียบร้อย นอกจากนี้ยังมีซุ่มโจมตีในส่วนต่างๆของเมืองหลวง อ่อใช่ ที่สำคัญที่สุดก็คือทางด้านกองทัพ ม็อกโกอยู่ที่ซีแลนด์ ตอนนี้มีเพียงไชยันต์อยู่ที่นั่น พวกเราจะนำอาวุธพวกนี้ไป คนด้านในก็จะตอบรับ ถึงเวลาโจมตีทั้งด้านนอกและด้านใน ควบคู่กับการระเบิดคลื่นนิวเคลียร์ที่ฝังอยู่ในดิน