ยัยหมอวายร้ายที่รัก นิยาย บท 130

เวลานี้เป็นช่วงที่อุณหภูมิต่ำสุดในช่วงเช้ามืด ถ้าหากเขาไม่สนใจเธอ เธอจะหนาวตายอยู่ตรงนี้หรือเปล่า?

เขาขมวดคิ้วขึ้น แล้วสุดท้ายก็เข้าไปอุ้มผู้หญิงคนนี้ขึ้นมา

“อือ......”

หลังจากที่หลับไปแล้ว ผู้หญิงที่มีท่าทางดุร้าย ก็ได้เก็บหนามที่อยู่บนร่างกายของเธอไปหมดแล้ว เธอขดตัวอยู่ในอ้อมกอดของเขา ทั้งเงียบและน่าเอ็นดู เหมือนกับแมวน้อยที่เชื่อฟังเลยอย่างไรอย่างนั้น

แม้กระทั่ง ในตอนที่เขาอุ้มเธอขึ้นมา อาจจะเป็นเพราะว่ารู้สึกถึงความอบอุ่นจากร่างกายของเขา ศีรษะเล็กๆของเธอก็ยังดันเข้ามาในอ้อมกอดของเขาอีกด้วย

เหมือนกับเป็นการกำลังออดอ้อนอยู่

ร่างของแสนรักแข็งทื่อไป เขาไม่อยากยอมรับ ว่าตอนนี้จะทำให้ในใจของเขาเกิดความรู้สึกอ่อนลงขึ้นมาในทันที

ผู้หญิงที่สมควรตาย!

ทำไมถึงได้มีความรู้สึกแบบนี้กัน?

เขาไม่ควรโมโหอย่างนั้นหรือ? วันนี้เธอวางแผนร้ายกับเขาขนาดนี้!

เขาละสายตามา ตั้งใจที่จะไม่มองเธอ จากนั้นก็อุ้มเธอเข้าไปในห้องนอน

“แกร๊ก--”

ไฟถูกเปิดขึ้น สิ่งที่มองเห็นได้ในแวบแรก เป็นห้องที่เรียบๆหยาบๆ ที่ผนังมีรอยด่าง เฟอร์นิเจอร์ที่แตกชำรุด เมื่อมองไปแล้วดูโทรมมากจริงๆ

ดังนั้น ในช่วงไม่กี่ปีมานี้เธอเลี้ยงดูลูกทั้งสองคนในสภาพแวดล้อมแบบนี้อย่างนั้นเหรอ?

แววตาของเขาอ่อนโยนลงมาอีกครั้ง เนื่องจากเขานึกถึงเมื่อห้าปีก่อน เห็นได้ชัดว่าเธอเป็นคุณหนูผู้สูงส่งที่กินดีอยู่ดี สองมือทำอะไรไม่เป็นเลยเสียด้วยซ้ำ

แต่ห้าปีหลังจากนั้น เธอเรียนรู้ทำอะไรเป็นหมดแล้ว

แสนรักอุ้มเส้นหมี่มาที่เตียง เตรียมจะวางตัวเธอลงหลังจากนั้นค่อยกลับออกไป

หลังจากขณะที่หญิงสาวกำลังฝันอยู่และรู้สึกถึงว่าสองมือของเขาปล่อยเธอแล้วนั้น ไม่รู้ด้วยเช่นกันว่าไม่ยอมให้ความอบอุ่นแบบนี้หายไปหรือเปล่า ทันใดนั้นเองเธอเอาแขนเรียวๆของเธอมาโอบรอบคอของเขาเข้ามา

“อย่าดื้อนะลูก ให้หม่ามี๊กอดอีกซักหน่อยนะ”

เธอละเมอ แล้วดึงชายหนุ่มเข้ามากอดเอาไว้อยู่ตรงหน้าอกของตัวเอง

ดวงตาคู่นั้นของแสนรักเบิกขึ้นในทันที!

ยังไม่ทันมีปฏิกิริยาตอบสนองเลยนั้น คนหนึ่งโซเซไป ทั้งเขาและเธอก็กลิ้งลงไปบนเตียงด้วยกัน ปากเล็กๆที่อ่อนนุ่มนั้นเข้าหาริมฝีปากของเขาเข้าพอดี

หลังจากนั้นก็จูบลงไป

แสนรักตกตะลึงขึ้นมาทันที!

นี่คงจะเป็นสิ่งที่ผู้หญิงคนนี้ทำบ่อยๆเวลาที่จะกล่อมลูกชาย

เพราะฉะนั้นตอนนี้เธอเอาเขาเป็นลูกชายไปแล้ว?

ใช้ไม่ได้จริงๆ!

แสนรักอยากจะโมโห แต่สัมผัสที่นุ่มนวลอีกทั้งร้อนชื้นที่ริมฝีปากแวบเข้ามา กลับเหมือนกับยาพิษที่กัดกร่อนเข้าไปในกระดูก หลังจากที่ทำให้เขาได้ลิ้มลองแล้ว ในหัวก็ไม่สามารถมีปฏิกิริยาตอบสนองอื่นๆได้อีกเลย

หัวใจของเขาเต้นเร็วขึ้น ในหัวที่หยุดครุ่นคิดอยู่เป็นการชั่วคราวก็ดูเหมือนกับมีกระแสไฟฟ้าไหลผ่านขึ้นมาอย่างไรอย่างนั้น

เพียงแค่วินาทีเดียว ลมหายใจของเขาก็หนักหน่วงขึ้นมาแล้ว

“เส้นหมี่ คุณดูซิว่าผมคือใคร?”

จู่ๆเขาก็โมโหขึ้นมาเล็กน้อยแล้ว มองพิจารณาผู้หญิงที่หลับสนิทอยู่ใต้ร่างตัวเองอย่างดุๆ กัดฟันเอ่ยถามขึ้นด้วยดวงตาที่ลึกซึ้ง

“ฉัน....ฉันไม่รู้ว่าเป็นคุณ ฉันคิดว่า....ฉันคิดว่าเป็นลูก....” เธอตกใจเสียจนทำอะไรไม่ถูก คิดอยากจะผลักเขาออกทันที แล้วหนีออกมา

แต่ทว่าเพิ่งจะขยับ มือที่อยู่ทางด้านหลังของเธอนั้นก็กระชับแน่นขึ้นมาอีกในทันที!

เส้นหมี่ : “……….”

“ลูก?”

แสนรักบีบกรามของผู้หญิงคนนี้เอาไว้ บังคับให้เธอสบตากับตัวเองตรงๆ

น้ำเสียงของเขาแหบพร่าอีกทั้งยังเซ็กซี่อีกด้วย เต็มไปด้วยความอันตราย เหมือนกับหมาป่าที่กำลังจ้องเหยื่ออยู่อย่างไรอย่างนั้น

เส้นหมี่ไม่กล้าขยับขึ้นมาทันที มองไปยังผู้ชายคนนี้ด้วยใบหน้าที่แดงก่ำ เธอรู้สึกว่าหัวใจแทบจะเต้นออกมาจากหน้าอกอยู่แล้ว

เขา..... ไม่หลบเลี่ยงเธอแล้วเหรอ?

ไม่ใช่ว่าเขาเกลียดเธอหรอกรึไง?

เธอมองผู้ชายคนนี้ตะลึงงัน

โดยเฉพาะตอนที่เธอเห็นระยะห่างของทั้งสองคน เพียงแค่ขยับเพียงเล็กน้อยก็เป็นไปได้มากที่จะเฉียดริมฝีปากของอีกฝ่ายได้เลย.....

“ครืด....ครืดครืด.....”

ยังดีที่จู่ๆโทรศัพท์มือถือของชายหนุ่มสั่นขึ้นมาในเวลานี้

เส้นหมี่ : “……..”

ในเวลานี้เอง แขนคู่นั้นที่กอดเธอเอาไว้แน่นจากทางด้านหลังก็คลายออกในที่สุด เหมือนกับว่าเขาได้สติขึ้นมาแล้ว หลังจากที่ทิ้งเส้นหมี่เอาไว้บนเตียง เขาก็รีบลุกขึ้นยืน

และร่างบางของเส้นหมี่รีบกลิ้งเข้าไปในผ้าห่มทันที