ยัยหมอวายร้ายที่รัก นิยาย บท 1323

"มะ...มะแม่..."

ในที่สุดหนูดาราที่กำลังร้องไห้ก็ได้ยินเสียงร้องไห้ของแม่ ทันใดนั้นเด็กน้อยก็ตะโกนอีกครั้งอย่างด้วยคำที่ฟังไม่ชัดเจนแล้วร้องไห้หนักยิ่งขึ้นไปอีก

แสงดาวหัวใจแตกสลายแล้วจริงๆ

เธอพุ่งเข้าไป หลังจากที่เห็นลูกสาวที่ยังคงถูกผู้หญิงคนนั้นอุ้มอยู่ ก็ยื่นมือเข้าไปแย่งตัวเธอออกมา

"พอแล้ว พอแล้ว ไม่ร้องแล้วนะคะ แม่อยู่นี่แล้ว หยุดร้องดีไหมคะ?"

"ฮือ~~~"

เด็กน้อยถูกแม่อุ้มไว้ในอ้อมแขน

ในที่สุดเสียงร้องก็เบาลง แต่เธอยังคงสำลักบ้างบางที ใบหน้าน้อยเต็มไปด้วยคราบน้ำตาและน้ำมูก

ซึ่งจะเห็นเธอในสภาพแบบนี้ได้น้อยมาก

เพราะเด็กคนนี้ชอบหัวเราะจริงๆ ตั้งแต่เด็กจนโตน้อยมากที่จะเห็นเธอร้องไห้

แสงดาวปลอบเธออยู่ครู่ใหญ่เด็กน้องถึงจะสงบลงได้ จากนั้นเด็กน้อยที่เหนื่อยจากการก็หลับไปในอ้อมแขนแม่

แสงดาวเห็นดังนั้นจึงอุ้มลูกสาวด้วยมือข้างหนึ่ง พลางเงยหน้าขึ้นจ้องมองไปที่หญิงวัยกลางคนที่พาตัวลูกไปอย่างดุดัน

"คุณพาเธอมาทำไม?"

"ไม่...ไม่ใช่นะ ฉันเห็นเธอเอาแต่ตามฉันตลอด พออุ้มเข้าไปถามที่แผนกกุมารเวชก็ไม่มีใครรู้จักเด็กคนนี้ ดังนั้นฉันก็เลย...ฉันกลัวว่าจะมีอะไรเกิดขึ้นกับเธอ เลยพาเธอกลับมา"

"ฉันก็อยู่ตรงนั้น คุณพาเธอเข้าไปถามตั้งแต่เมื่อไร?"

แสงดาวยังคงไม่เชื่อ เธอยังคงก่นด่า

เชียนหยวนล๋ายเย่ยืนฟังอยู่ข้างๆ กังวลว่าจะทำให้เด็กตกใจตื่นจึงรีบเข้าไปเกลี้ยกล่อม

"พี่สาว เราพาเด็กกลับไปก่อนเถอะ ให้อากิยามะจัดการเถอะ ไม่ว่าเธอจะไม่ได้ตั้งใจก็ดี หรือตั้งใจก็ดี อากิยามะจะจัดการให้อย่างดีแน่นอน"

เสียงของเธออ่อนโยนมาก

แต่เมื่อพูดถึงคณาธิป น้ำเสียงของเธอกลับหนักแน่นเป็นพิเศษ

แสงดาวจึงพาตัวเด็กกลับไปด้วยความโกรธ

หญิงวัยกลางคนเห็นดังนั้นก็ถอนหายใจด้วยความโล่งอก

แต่สิ่งที่เธอไม่คาดคิดก็คือผู้หญิงที่อุ้มเด็กคนนั้นกลับไปแล้ว แต่หญิงสาวที่สวมชุดทำงานผมยาวหนาสีดำมัดผมด้วยลูกปัดทรงกลม...

เธอออกไปพักหนึ่งจากนั้นก็กลับมาอีก

"พวกคุณจับตาดูเธอให้ดี เดี๋ยวอากิยามะเสร็จธุระจะกลับมาจัดการ"

"ครับ เชียนหยวน ฮอน"

เมื่อกองกำลังที่มาจากประเทศเดียวกันได้ยินคำสั่งจากว่าที่นายหญิงในอนาคต พวกเขาก็ก้มหน้าตอบรับทันที

หญิงวัยกลางคนเห็นเช่นนั้นสีหน้าก็เปลี่ยนไปทันที

"ทำไมต้องจับตามองฉันด้วย? ฉันก็คืนเด็กให้แล้ว ทำไมถึงต้องขังฉันไว้ที่นี่ราวกับนักโทษ?"

"เพราะตัวคุณมีสิ่งที่น่าสงสัยจริงๆ" หญิงสาวไม่หยิ่งยโสหรือถ่อมตน

"ก่อนอื่น พี่สาวพูดถูก ในกรณีแบบนั้นคุณสามารถส่งเด็กไปที่แผนกกุมารเวชได้ แม้ว่าคุณจะหาใครไม่พบก็ตาม คุณก็ไม่สามารถพาเด็กกลับบ้านโดยพลการได้ จุดนี้มันผิด"

บังเอิญมากหลังจากที่เธอออกมาจากแผนกวางแผน ก็เจอกับอากิโกะ นากาจิมะที่เพิ่งเดินลงมาจากชั้นบน

เชียนหยวนล๋ายเย่ทำได้เพียงหยุด

"มีอะไรเหรอ? อากิโกะ?"

"เปล่า ฉันแค่อยากจะเตือนเธอว่า การที่เธอจู่ๆก็ยื่นมือเข้าไปยุ่งเรื่องขออากิยามะ เขาจะไม่มีพอใจได้ เธอต้องรู้ไว้นะว่าตอนนี้เขาไม่ได้มีท่าทีที่คิดจะแต่งงานกับเธอเลย"

"..."

เพียงประโยคชั้นประโยคเดียว ใจของหญิงสาวรู้สึกเศร้า

อากิยามะไม่เคยพูดเลยว่าเขาจะแต่งงานกับเธอจริงๆ

ไม่ต้องพูดถึงเรื่องแต่งงานหรอก ตั้งแต่เธอมาที่นี่เขาก็ไม่เคยพาเธอไปปรากฏตัวในงานสำคัญ สำหรับฐานะของเธอ เขาไม่เคยอธิบายต่อหน้าคนนอก

อย่างมากที่สุด ถ้ามีคนถามก็ตอบว่าเป็นคุณหนูจากตระกูลคิววาย

สีหน้าเชียนหยวนล๋ายเย่หม่นลง

"จริงเหรอ?"

"แน่นอนว่าจริง ดังนั้นเธอบอกให้คนเหล่านั้นกลับมา มิฉะนั้น หลังจากที่คุณอากิยามะพบลูกค้าเสร็จ แล้วรู้ว่ายังต้องไปจัดการกับเรื่องไม่เป็นเรื่องเหล่านั้น เขาจะยิ่งไม่ชอบเธอมากยิ่งขึ้น"

อากิโกะ นากาจิมะเตือนอีกครั้ง

เชียนหยวนล๋ายเย่ "..."

หญิงสาวถือกองเอกสารมองไปที่นิ้วเท้าด้วยดวงตาทรงซิ่งอยู่ครู่หนึ่ง ในที่สุดก็พยักหน้า