ยัยหมอวายร้ายที่รัก นิยาย บท 1411

เมื่อกลางวัน ทั้งสองคนก็จูงมือกันไปทานข้าวที่โรงอาหาร

และคุณป้าที่ตักข้าวในโรงอาหาร หลังจากพบสามีของสาวน้อยคนนี้เป็นครั้งแรกแล้ว สายตาของทุกคนก็จับจ้องมาที่เธอ

“นังหนู สามีของหนูนี่เป็นหนุ่มหล่อหน้าตาดีเชียวนะ แต่ก่อนเก็บไว้ไม่อยากให้ทุกคนเห็นใช่หรือปล่าว กลัวว่าจะโดนเเย่งไปล่ะมั้งเนี่ย?”

“ก็ใช่น่ะสิ ฉันว่านังหนูนี่ฉลาดเป็นกรดต่างหากล่ะ”

“……”

ทุกคนพูดจาหยอกล้อกันอยู่ในนั้น

เชียนหยวนล๋ายเย่เห็น ก็เขินจนหน้ากลมนั้นเเดงไปหมด

“ไม่ใช่นะคะ หนู……สามีของหนูเป็น……

“ขอโทษด้วยครับ งั้นเอาเนื้อวัวหนึ่งที่ละกัน แล้วก็ปลา ที่นี่ไม่มีปลาดิบ ก็ให้เธอทานผักนึ่งละกันครับ รสชาติก็ดีอยู่เหมือนกัน”

คณาธิปแก้ต่างให้เธอ

ถึงแม้ว่าจะไม่ได้ตอบคำถามของคุณป้าพวกนี้โดยตรง แต่เขาถามเธอว่าชอบอะไรอย่างนุ่มนวลขนาดนี้ แถมยังเตรียมการไว้ให้เธออีก ซึ่งอธิบายทุกอย่างได้ชัดเจนอยู่แล้ว

เป็นการพิสูจน์ได้ว่า เธอไม่ใช่สาวน้อยที่สามีไม่รัก

พวกป้าๆเห็นแล้ว ต่างขำกันไปตามๆกัน

ในขณะนั้น ก็ไปผัดกับข้าวให้คู่สามีภรรยาหนุ่มสาว

ก้นบึ้งหัวใจของเชียนหยวนล๋ายเย่ก็ยิ่งหวานชื่นเพิ่มขึ้นอีก จึงจูงมือกับสามีมานั่งบนโต๊ะอาหารด้วยกัน เธอมีความสุขราวกับเด็กคนหนึ่ง

คณาธิปมองที่เธอ เมื่อตอนที่ลดสายตาลงล้างตะเกียบ ริมฝีปากบางๆของเขาก็คลี่ยิ้มที่มุมปากออกมาอย่างน่าดึงดูดใจ

ทั้งสองคนหลังจากทานข้าวเสร็จกันอย่างมีความสุข และตอนที่กลับไปห้องผู้ป่วย คณาธิปเดินมาตลอดทาง จู่ๆก็ถามคนข้างหน้าว่า “เธอต้องกลับญี่ปุ่นไหม?”

“ฮะ?”

เชียนหยวนล๋ายเย่ซึ่งกำลังถูงสามีจูงมือไว้อยู่นั้น จึงเงยหน้าขึ้นมาทันที

“กลับ……กลับญี่ปุ่น? เมื่อไหร่เหรอคะ?”

“ยังเหลืออีกสิบวันพี่ก็จะออกจากโรงพยาบาลแล้ว ก่อนที่จะกลับไปเมืองA พาเธอไปเดินเล่นที่ญี่ปุ่นก่อนก็ได้ หากว่าเธออยากกลับไป”

คณาธิปอธิบายอย่างง่ายๆ น้ำเสียง แน่นอนว่าเฉยเมยอีกตามเดิม

เขาไม่ค่อยคุ้นชินกับการทำดีต่อใครสักคนหนึ่ง

บางที นี่ก็มีส่วนเกี่ยวข้องกับบุคลิกของเขาด้วยเช่นกัน คนที่เติบโตมาในสภาพเเวดล้อมที่ไม่มีความสุขตั้งแต่เล็กคนหนึ่ง จึงทำให้เขากลายเป็นคนปฏิกริยาตอบสนองที่กลัวการถูกทำร้ายอย่างมาก

หรือก็คือ แม้ว่าเขาจะไปเห็นอกเห็นใจผู้อื่น

แต่ว่า สิ่งที่เขาหวาดกลัวมากกว่า คือการถูกปฏิเสธ ราวกับว่า มือที่เอื้อมออกไปด้วยความยากลำบาก กลับถูกปฏิเสธ

สาวน้อยกระพริบตาที่สวยงามและกลมโตอย่างแวววาวสดใสต่อหน้าเขา

“ที่ๆรักพูดเป็นเรื่องจริงเหรอคะ?”

งั้นก็ดีจังเลยค่ะ หากว่ากลับไปได้ ฉันก็จัดการเรื่องของพี่สาวให้เรียบร้อยสักหน่อยได้แล้ว แต่ตอนนี้สถานการณ์ภายในบ้านย่ำเเย่ขนาดนั้น หากว่ากลับไปสักรอบด้วยตัวเอง คงจะดีไม่น้อยแน่

ในสายตาของเด็กสาวเปี่ยมไปด้วยแสงสว่างแห่งความตื่นเต้นดีใจ

“ที่รัก พี่ดีกับฉันจังเลยค่ะ”

ไม่มีคำพูดอื่น

มีเพียงประโยคเดียวว่า พี่ดีกับฉันจังเลยค่ะ

กลับบ้านแม่เหรอ

ดวงตาของแสงดาวเป็นประกาย

[แสงดาว : เดี๋ยวก่อนนะ พวกเธอจะกลับไปแช่ออนเซ็นกันใช่ไหม นี่เป็นข้อเสนอที่ดีเลย ตอนนี้สิ้นปีแล้ว เป็นเวลาดีที่จะไปแช่ออนเซ็นที่ญี่ปุ่นอย่างแน่นอน มารวมกลุ่มกันเถอะ! ]

จู่ๆก็เปลี่ยนประเด็นซะงั้น นึกไม่ถึงว่าเรื่องนี้จะเปลี่ยนทิศทางลมไปเป็นคนละเรื่องในทันที

กลับกลายเป็นเรื่องอื่นโดยสิ้นเชิง

และที่สำคัญคือ……

[เส้นหมี่ : ได้เลยๆ ข้อเสนอนี้ดี น้องจะไปด้วย น้องเห็นด้วยสุดๆ !!]

ตื่นเต้นจนน้ำลายไหลออกมาจนหมดแล้ว

บางทีบรรยากาศอาจจะคึกคักเกินไป ผู้หลักผู้ใหญ่ก็เลยออกมาร่วมด้วยแล้ว

[อาจารย์ดิลก : ข้อเสนอนี้ไม่เลวเลยนะ ถ้าจะไป อาก็ไปด้วย]

[ท่านไช : จัดไป !]

[ม็อกโก : ได้ พวกเรามีหยุดจนถึงวันที่ยี่สิบมกราคม ในด้านของเวลามีเพียงพอเอาให้เต็มที่ไปเลย]

[……]

ในเวลาเพียงไม่กี่นาที เห็น คู่สามีภรรยาหนุ่มสาวที่ยังอยู่ทางโรงพยาบาลในเมืองหลวง จนตัวเองไม่มีอะไรจะพูดได้แต่มองดูกันไปมา

เพราะว่า คณาธิปตัดสินใจเรื่องนี้ ก็เพื่อไปช่วยเด็กสาวคนนี้เเก้ไขปัญหาครอบครัวของเธอ

ส่วนเด็กสาวคนนี้น่ะ ไม่ต้องบอกก็รู้เเล้วว่า สิ่งที่คิดอยู่ก็คือเรื่องนี้แน่อยู่แล้ว