ยัยหมอวายร้ายที่รัก นิยาย บท 1426

หลังจากฆ่าตัวตายแล้วก็รู้สึกเกินกว่าจะอธิบาย แต่มองออกว่า สีนัยน์ตาของผู้ชายคนนี้เข้มขึ้นมาก เหมือนว่าเขาจะรีบมากจึงดึงนิ้วมือของตัวเองออกมา จากนั้นก็ลุกขึ้นยืนตรงที่ที่ห่างไปอย่างน้อยสองสามก้าว “ที่รักคะ?” “เอาล่ะ คุณจัดการเคลียร์ให้เรียบร้อยด้วยแล้วกัน” เขารีบพูดจบ หลังจากนำยาในมือไปวางข้างๆแล้ว ก็เดินไปที่อ่างล้างมือล้างนิ้วมือ สักครู่เดียวเขาก็เปิดประตูออกไป ไม่นานเชียนหยวนล๋ายเย่ที่อยู่ในห้องอาบน้ำ ก็ได้ยินเสียงปิดประตูห้อง

เชียนหยวนล๋ายเย่ : “……….”

เขาออกไปแล้วใช่ไหมนะ? หรือว่า....ที่เธอทำไปเมื่อครู่ทำให้เขาผิดหวังงั้นหรือ? เธอเพิ่งจะโตเป็นผู้ใหญ่ ทั้งยังมีความสัมพันธ์ครั้งแรกกับเขา แต่กลับเหมือนมีกับผู้หญิงที่ไม่ได้รักอย่างนั้นนะ ความสุขในใจของสาวน้อยพลันสูญสลายไป คิดจะไปแทนที่ใครบางคน ทำให้เธออดไม่ได้ที่มอบฝ่ามือแห่งความเสียใจและอับอายให้แก่ตัวเอง

__

ภายนอกโรงแรม คณาธิปมาถึงชั้นล่างแล้ว หัวใจเขายังเต้นเร็วขึ้น ดังนั้นเขาจึงอยากจะออกไปรับลมหนาวสักหน่อย ดีที่สุดคือไปแช่บ่อน้ำที่อุณหภูมิต่ำเล็กน้อย แต่เมื่อตอนที่เขาลงไปนั้น กลับพบว่าตรงลานจอดรถของโรงแรมแห่งนี้ เนื่องจากหิมะเพิ่งจะตกไป พื้นดินจึงกลายเป็นสีขาวโพลน มีเงาของคนสองคนที่คุ้นเคยกำลังก่อตุ๊กตาหิมะอยู่ตรงนั้น

“พี่คะ หิมะนี่มาไม่ทันเวลาเอาเสียเลย เพิ่งจะตกเอาป่านนี้ ทำให้เราสองคนเพื่อลูกสาวแล้ว ต้องลงมาปั้นตุ๊กตาหิมะขึ้นไปให้” “ผมก็บอกแล้วว่าคุณไม่ต้องลงมา อากาศหนาว” เสียงเย็นๆของชายหนุ่ม ในคืนที่เต็มไปด้วยหิมะนี้ ไม่มีอะไรพิเศษ แต่ทุกคำพูดของเขา ต่างเต็มไปด้วยความเอาใจใส่และหวงแหน เพราะกลัวว่าเธอจะหนาว เมื่อได้ยินดังนั้น หญิงสาวที่กำลังถือบอลหิมะอยู่ก็ยิ้มออกมา “ไม่ได้หรอกค่ะ ฉันก็ไม่ได้เล่นหิมะตั้งนานแล้ว งั้นคืนนี้เรามาก่อสักแถวดีไหมคะ คุณ ฉันและลูกทั้งสองของเรา” “หึหึ.......” ชายหนุ่มไม่ปฏิเสธ ดังนั้นทั้งสองจึงง่วนอยู่ตรงลานหิมะนั่นต่อไป

คืนนั้นทุกคนต่างนอนหลับอย่างมีความสุข เมื่อคืนหนึ่งผ่านไป หลังจากที่ทุกคนตื่นแล้ว และเปิดม่านหน้าต่าง บริเวณบ่อน้ำร้อนที่หิมะตกตลอดทั้งคืน กลายเป็นสีขาวโพลนไปหมด มองดูแล้วเหมือนสวรรค์อย่างนั้น

“ช่างสวยจริงๆ ที่รักคะ พวกเราอยู่ต่ออีกวันนะคะ” แสงดาวมองอย่างตื่นเต้นจากในห้องพัก ร้องขออยู่ต่ออีกหนึ่งวัน ม็อกโกไม่รู้จะร้องไห้หรือหัวเราะดี “ผมยังไงก็ได้ แต่คุณไปถามคุณปู่กับคุณอาดิลกก่อนว่าพวกเขาไม่มีธุระอะไรที่ต้องรีบกลับใช่ไหม?” “ง่ายจะตาย?” พูดจบ หญิงสาวคนนี้ก็พุ่งพรวดออกไปจากห้อง ไปหาคนทันที เหลือแต่ม็อกโกอยู่ในห้องเพียงคนเดียว เขาจึงจำต้องทั้งชงนมให้ลูก และทั้งต้องคอยระวังหนูดาราที่กำลังอยู่ในวัยซนวิ่งตามแม่ของเธออกไป

ผลจากการสื่อสารกันย่อมต้องผ่านความเห็นชอบกันหมด ปลายปีแล้ว นานๆจะออกมาเที่ยวสักครั้ง ทุกคนต่างก็อยากจะสนุกกัน ดังนั้นทุกคนจึงเห็นพ้องต้องกันที่จะอยู่ต่ออีกวัน ส่วนทางตระกูลเชียนหยวนนั่น ตั้งแต่ที่เชียนหยวนล๋ายเย่ให้คนส่งเชียนหยวนชิกะกลับไป ก็ไม่มีความเคลื่อนไหวใดๆอีก คงน่าจะเพราะเข้าใจความหมายของเธอ ดังนั้นเชียนหยวนล๋ายเย่จึงอารมณ์ดี ทั้งยังเสนอสถานที่ดีๆให้ทุกคนด้วย “พวกเราไปที่ปากภูเขาไฟได้นะ มีแช่โคลน พวกคุณรู้จักไหมคะ?” “เธอหมายถึงที่ที่ฝังตัวเองไปในโคลนนะหรือ?” แสงดาวที่ชอบเล่นสนุกเมื่อได้ยินแล้ว ดวงตาก็เป็นประกายขึ้นมาทันที