ยัยหมอวายร้ายที่รัก นิยาย บท 16

เส้นหมี่ไม่อยากพูดเรื่องพวกนั้นกับลูกชาย เธอพูดเฉไฉไปทางอื่น อยากให้ลูกคนนี้กลับเข้าห้องโดยเร็ว

ที่นี่ลมแรงมาก ถึงแม้การเล่นเครื่องบินบังคับจะไม่ได้อันตรายมากนัก แต่ตอนนี้ก็ดึกแล้ว บวกกับอยู่บนผิวน้ำทะเลที่มีความชื้นสูง เธอกังวลว่าเขาจะเป็นหวัด

ทว่าชินจังไม่ฟังเธอ เห็นเส้นหมี่ไม่ตอบคำถามเขา เขาก็รีบเบือนหน้าเดินจากไป

“ไม่ต้องมายุ่งกับผม นายไปเอาถ่านมาให้ผมด้วย”

“คุณชายเล็ก……”

บอดี้การ์ดเผยสีหน้าอึดอัดใจ

เส้นหมี่เห็นก็รู้สึกอนาทรร้อนใจ ขณะที่เตรียมจะโน้มน้าวก็มีเงาร่างหนึ่งปรากฏบนดาดฟ้า เมื่ออีกฝ่ายเห็นชินจังก็ก้าวเท้ายาวเข้ามา

“ชินจัง ห้ามเล่นอีก ผมเล่นนานแล้ว ควรกลับเข้าห้องได้แล้ว ไม่งั้นจะโดนคุณพ่อดุได้นะ”

เส้นหมี่รีบมองไปยังอีกฝ่าย แม้จะมองแค่ปราดเดียว ทว่าก็สามารถเห็นเป็นหญิงสาวแต่งหน้าและแต่งตัวได้อย่างเลิศหรูแล้ว

แป้งร่ำ？เธอก็อยู่บนเรือลำนี้ด้วยเหรอ？

เส้นหมี่รู้สึกงวยงง ทว่าไม่นานเมื่อเธอนึกถึงความสัมพันธ์ระหว่างผู้หญิงคนนี้กับผู้ชายชิงหมาเกิดแล้วก็ไม่ได้แปลกใจอะไรอีก

“ชินจัง ดูตัวเองสิ เสื้อก็เปียกไปหมดแล้ว มือก็เย็นจี๊ดเลย ฉันเคยบอกแล้วว่าอย่าออกมาเล่น เดี๋ยวไม่สบายจะทำยังไง？ไม่รู้ตัวว่าร่างกายตัวเองไม่แข็งแรงหรอกหรือ？ไม่ต้องเล่นแล้ว เก็บเดี๋ยวนี้”

แป้งร่ำเดินเข้าไปเห็นชินจังยังคงเล่นอยู่ จึงจับ

เขาอย่างเหลืออด เมื่อเห็นว่าเสื้อเปียกสีหน้าของเธอก็ย่ำแย่ขึ้นมา

ทว่าชินจังยอมฟังเธอเสียที่ไหน เธอบ่นกระปอดกระแปด แต่เขากลับทำเป็นหูทวนลม เล่นเครื่องบินบังคับต่อ

“ชินจัง！ทำไมไม่ยอมฟังกันเลย？อยากโดนตีอีกใช่ไหม？รีบวางเดี๋ยวนี้！”

ไม่มีใครคาดคิดว่าผู้หญิงคนนี้เห็นเด็กไม่เชื่อฟังก็เริ่มก่นด่า ไม่เพียงเท่านี้ยังหยิกมือเล็กแรง ๆ สองครั้งด้วย ก่อนจะเริ่มแย่ง รีโมทขึ้นมา

ทันใดนั้นดวงตาเส้นหมี่เต็มไปด้วยโกรธเคือง

ชินจังเป็นเด็กดื้อด้านคนหนึ่ง

เขาไม่เหมือนคิวคิว เพราะร่างกายเขาอ่อนแอและป่วยกระเสาะกระแสะแต่เล็ก ทั้งยังขาดความรักจากมารดาด้วย ส่งผลให้เป็นคนเก็บตัวและดื้อดึง ถ้าพูดดี ๆ ด้วยอาจจะมีสิทธิ์เจรจากับเขาอยู่

แต่ถ้าใช้ไม้แข็ง เขาจะยิ่งต่อต้านและไม่เชื่อฟัง

เส้นหมี่ยืนอยู่ตรงหน้าต่าง ต้องมองผู้หญิงคนนั้นยื้อแย่งกับลูกชายของตนโดยที่ทำอะไรไม่ได้ ตอนนี้มือเล็กของลูกซีดขาว ใบหน้าเขียวช้ำ และกัดฟันจับไว้แน่นแบบไม่ยอมปล่อยง่าย ๆ

“คุณคิดว่าฉันตาบอดหรือไง？พึงเมื่อฉันเห็นเต็มสองตา คุณดึงนิ้วเขาแล้วยังหยิกเขาด้วย ฉันเห็นหมดแหละ บอดี้การ์ดคนนั้นก็เห็น คุณยังกล้าแก้ต่างอีก？”

เธอชี้ไปยังบอดี้การ์ดคนนั้น

ทว่าสิ่งที่น่ากลัวก็คือ ผู้หญิงคนนี้ได้ยินว่ามีพยานคนก็คลี่ยิ้มสวยเพริศพริ้ง ก่อนจะเดินไปข้างกายบอดี้การ์ดผู้นี้

“นายเห็นไหม？”

“……”

ภายในหนึ่งวินาที เส้นหมี่เห็นหน้าผากบอดี้การ์ดคนนี้หยาดเหงื่อผุดพราย ใบหน้าเต็มไปด้วยความตึงเครียดและหวาดหวั่น

“ไม่......ผมไม่เห็นอะไรทั้งนั้นครับ”

“ได้ยินไหม เขาบอกว่าไม่ได้ยิน ดังนั้นคุณเส้นหมี่ปรักปรำฉันจริง ๆ หรือคุณตั้งใจใส่ร้ายป้ายสีฉัน เพื่อจะช่วงชิงตำแหน่งนายหญิงแห่งตระกูลหิรัญชากลับคืนไป？งั้นฉันขอบอกแกไว้เลย อย่าฝันลม ๆ แล้ง ๆ เลย เพราะตอนนี้ฉันต่างหากที่เป็นผู้หญิงของแสนรัก”

“！！！！”

เส้นหมี่โมโหจนจะเป็นบ้าอยู่รอมร่อแล้ว

เธอไม่คิดว่าผู้หญิงคนนี้จะเปลี่ยนจากขาวเป็นดำ จากดำเป็นขาว และสิ่งที่น่ากลัวที่สุดก็คือลูกน้องใน ตระกูลหิรัญชายังเชื่อฟังเธอ ถ้าเป็นแบบนี้ เส้นหมี่อย่างเธอจะเปิดโปงความคิดของหล่อนก็คงไม่มีใครเชื่อ