ยัยหมอวายร้ายที่รัก นิยาย บท 17

เส้นหมี่เลือดขึ้นหน้า ไม่มองหล่อนอีกต่อไป เธอละสายตาไปมองลูกชายที่อยู่ตรงข้ามตน

“ชินชินมาทางนี้ ให้น้าดูหน่อย น้าจะดูว่ามือของผมเป็นยังไงบ้างแล้ว？”

“อุ๊ย ยังคิดจะดึงตัวเด็กไปดูให้แน่ใจอีกเหรอ？ฉันขอบอกแกไว้เลยนะ ปกติเด็กคนนี้ซุกซนมาก ได้แผลเป็นประจำ ถ้าแกอยากใช้แผลโยนความผิดให้ฉันบอกเลยว่าไม่มีคนเชื่อ”

ผู้หญิงคนนั้นพูดจาประชดประชันอยู่ตรงนั้น

เส้นหมี่ได้ยินก็ตวาดขึ้นมาในที่สุด“หุบปากเดี๋ยวนี้ แป้งร่ำ คุณเคยทำหรือไม่？คุณรู้ดีแก่ใจ เมื่อก่อนฉันไม่อยู่ แต่ตอนนี้ฉันกลับมาแล้ว ฉันไม่ปล่อยให้คุณทำร้ายเขาอีกเด็ดขาด ฟังให้ขึ้นใจด้วย”

แป้งร่ำ：“……”

เป็นดวงตาที่น่าสะพรึงกลัวสุดแสน

เพราะเต็มไปด้วยสีแดงสดดั่งคมกริช ฉายรังสีพิฆาตออกมาอย่างไม่ยั้ง กระทั่งแป้งร่ำก็อดหนาวสะท้านไม่ได้

นังสารเลวคนนี้ เธอเคยพูดแล้วว่าเก็บไว้ไม่ได้！

“ปิดให้มิดชิดหน่อย อย่าให้มีช่องว่างแม้แต่นิดเดียว พวกนายน่าจะรู้เจตนาที่ขังมันไว้ใช่ไหม？ท่านประธานของพวกนายจะพามันกลับไป ถึงจะกลายเป็นซากศพก็อย่าให้มันหนีไปได้！”

เธอสั่งให้บอดี้การ์ดปิดหน้าต่างด้วยอาการลนลาน

เส้นหมี่ได้ยินก็เอื้อมมือไปด้านนอกสุดแรง “ชินชิน，มาเร็ว ๆ มาให้น้าดูหน่อยชินชิน——”

ชินจัง：“……”

เขารู้สึกงุนงง เขาไม่รู้ว่าทำไมคุณน้าท่านนี้ถึงได้เป็นเดือดเป็นร้อนขนาดนี้？

น้าแป้งร่ำทำผิดตรงไหน？เมื่อก่อนเธอก็เป็นของเธอแบบนี้แล้ว มีปัญหาตรงไหนหรือ？

เด็กคนนี้เพราะไม่ชอบพูด บวกกับไม่ชอบคลุกคลีกับคนอื่น มักจะขังตัวเองอยู่ในห้องคนเดียว เขาจึงไม่รู้สึกว่า ผู้หญิงข้างกายปฏิบัติเช่นนี้กับเขาก็เป็นเรื่องปกติ

“ชินชิน รีบมาเร็ว มาให้น้าดูหน่อย……”

เส้นหมี่พูดเหมือนขอร้องอ้อนวอน เธอผลักบอดี้การ์ดพวกนั้นที่มาขัดขวางด้วยน้ำตาอาบแก้ม เธออยากไปดูอาการลูกชายที่สุด

เธอตั้งท้องสิบเดือนกว่าจะคลอดออกมา เธอในฐานะแม่ ทอดทิ้งเขาตั้งแต่เกิด ไม่ได้ทำหน้าที่ความเป็นแม่ แล้วตอนนี้เธอจะทิ้งให้หญิงร้ายทารุณเขาต่อได้อย่างไร？

เส้นหมี่ร้องเรียกจนเสียงแหบแห้ง “ชินชินมาเร็ว หม่า.......น้าขอร้องล่ะ ให้น้าดูหน่อย”

“……”

ไม่รู้ว่าเป็นเพราะอะไร？เมื่อชินจังในวัยห้าขวบมองผ่านหน้าต่างแล้วเห็นน้ำตาคนในห้องไหลริน เขาก็อยากเข้าไปดู

เขาสัมผัสได้ถึงความเป็นห่วงและรักใคร่ที่มีต่อตน เป็นความรู้สึกที่ฉายชัดมาก ซึ่งเขาไม่เคยรู้สึกเช่นนี้มาก่อน

ชินจังยกเท้าเล็กเดินไปในที่สุด

ทว่าระหว่างนั้นแป้งร่ำก็ชิงลงมือก่อนแล้ว เธอโค้งตัวอุ้มเด็กคนนี้ขึ้นมา

ทว่าสิ่งที่ทำให้พวกเขาสองคนคาดไม่ถึงคือ สองชั่วโมงต่อมามีคนมารายงานว่า

“ไม่ดีแล้วครับท่านประธาน ผู้หญิงคนนั้น......กรีดข้อมือของตัวเองครับ”

“นายว่าอะไรนะ？”

ผู้ชายที่กำลังเคลียร์งานหน้าคอมพิวเตอร์ ใบหน้าเย็นชาก็เกิดอารมณ์อื่นขึ้นมมาในบัดดล

กรีดข้อมือเหรอ？

เก่งดีนี่ ไม่หวงแหนชีวิตของตัวเองเลย เธอคิดจะทำอะไรกันแน่？

แสนรักถึงกับหน้าเขียวไปเลย

ไม่กี่นาทีต่อมา เขาก็มาถึงห้องที่ล็อคไว้ เดิมทีคิดว่าจะเห็นท่าทางแยกเขี้ยวยิงฟัน

ทว่ากลับทำให้เขาอึ้ง เมื่อเปิดประตูก็เห็นสิ่งของระเกะระกะเต็มห้อง

ท่ามกลางความยุ่งเหยิงภายในห้อง มีผู้หญิงคนนี้นอนจ้องเหม่อลอยอยู่บนพื้น คล้ายกับดอกไม้ที่เหี่ยวเฉา ห่อเหี่ยวจนชวนให้ตกตะลึงพรึงเพริด

“ขเส้นหมี่ ทำบ้าอะไรอยู่？”

แสนรักตะลึงตะไล กวาดสายตามองเลือดสดที่เจิ่งนองด้านข้างมือเธอ เขาก็รีบพุ่งเข้าไปจับข้อมือเธอ