ยัยหมอวายร้ายที่รัก นิยาย บท 169

“หม่ามี๊หมายถึงว่าเราจะกลับไปหาน้องกันนะครับ ไม่ใช่เรืองรองนะลูก ชินชินอยากกลับไปไหม?”

เส้นหมี่มองเด็กน้อยที่ไม่อยากจะสนใจตัวเอง แล้วตั้งใจพูดขึ้นมาข้างๆหูของเขา

และเป็นอย่างที่คิด สิ้นเสียงแล้ว เด็กน้อยที่เดิมทีหลับตาอยู่ในอ้อมกอดของหม่ามี๊ ขนตายาวหนานั่นสั่นไหว เผยให้เห็นความผ่อนคลายออกมา

เส้นหมี่อดที่จะรู้สึกขำไม่ได้

และในตอนนั้นเธอก็พาเขาออกมาจากโรงพยาบาล แล้วไปยังที่ที่เธอพักอยู่ และครั้งนี้ชินจังที่อยู่ในอ้อมกอดของเธอนั้นก็ไม่ได้มีอารมณ์ที่ต่อต้านออกมาให้เห็นอีก

จริงๆแล้วเส้นหมี่รู้สึกผิดมาก เธอไม่รู้มาก่อนเลยว่าในใจของลูกคนนี้ตัวเองสำคัญมากขนาดนี้ เมื่อก่อนทุกครั้งที่เธอไปจากเขา อารมณ์ของเขานั้นหดหู่ เธอเพียงแค่คิดว่านั่นเขาทำใจจากเธอไม่ได้เท่านั้น

แต่คิดไม่ถึง ว่าเธอจะมีผลกระทบต่อเขามากขนาดนี้!

เส้นหมี่ตัดสินใจว่าก่อนจะหย่า จะต้องจัดการเรื่องนี้ให้ดีก่อนอย่างแน่นอน

เส้นหมี่พาลูกกลับมาที่คอนโด คิดว่าลูกทั้งสองคนเธอยังไม่กลับมานั้นก็จะอยู่ที่บ้านเช่นกัน แต่หลังจากที่เธอเปิดประตูกลับพบว่าด้านในไม่มีคนอยู่เลย

เอ๋? ลูกล่ะ?

เธอตกตะลึงไป แล้วหยิบโทรศัพท์มือถือออกมาโทรหาพี่ภาทันที : “ฮัลโหล พี่ภา พี่พาเด็กสองคนไปหรือเปล่าคะ?”

พี่ภาอึ้งไป : “เปล่านะคะ คุณเส้นหมี่ พี่ไม่ได้พาลูกคุณไปนะ”

เส้นหมี่ : “…….”

และทันใดนั้นเองความตื่นตระหนกที่อยู่ในใจนั้นก็พรั่งพรูออกมา เธอวางสายไปแล้วรีบเข้าไปดูในห้อง

กลับเห็นว่าในห้องของลูกนั้นยังดีอยู่ แต่ตอนที่เธอมายังห้องของตัวเองนั้น พบว่าเตียงของเธอนั้นดูยุ่งเหยิงเหมือนกับมีคนขึ้นไปนอน แม้แต่ใต้เตียงก็ยังทิ้งกระดาษทิชชูเอาไว้สองกองด้วย

“แด๊ดดี้ครับ!”

“เราว่าอะไรนะ?”

เส้นหมี่ที่ยืนอยู่ตรงหน้าประตู ดูเหมือนจะรู้สึกตกตะลึงขึ้นมาในทันที ดวงตาเบิกขึ้นก้มลงมองที่ลูกชายที่เข้ามาด้วยกัน

ชินจังชี้ไปทางตู้ตรงหัวเตียง : “นาฬิกา.....”

เส้นหมี่ : “………”

สุดท้ายแล้วในใจของเธอนั้นก็ว้าวุ่นไปหมด......

——

ในตึกหิรัญชากรุ๊ป

วันนี้เช้าแสนรักลืมใส่นาฬิกาข้อมือมาด้วยจริงๆ

ตอนเช้าที่เขาตื่นขึ้นมา ก็ถูกลูกชายเรียกให้ไปมัดผมให้กับหนูน้อยคนนั้น วุ่นวายกันตั้งแต่เช้า จำได้เสียที่ไหนว่าจะต้องใส่นาฬิกาของเขาด้วย?

ดังนั้น เคมีพบว่าทั้งวันที่ข้อมือของท่านประธานนั้นว่างเปล่า

แปลกจริง นาฬิกาของท่านประธานไปไหนแล้ว?

เคมีหอบเอกสารกองหนึ่งเข้ามา หลังจากที่วางลงบนโต๊ะท่านประธานแล้ว ก็มองดูนาฬิกาข้อมือของตัวเอง : “ท่านประธานครับ เดี๋ยวพวกเราจะไปสนามบินกันไหมครับ?”

“ไปสนามบินทำอะไร?”

“ถ้าอย่างนั้นจะต้องแจ้งกับทางคุณชายเล็กด้วยไหมครับ?”

“นี่ไม่ใช่ว่านายพูดเหลวไหลอยู่?”

“แล้วทางคุณเส้นหมี่ล่ะครับ?”เคมีเอ่ยถามขึ้นด้วยความระมัดระวังอีกครั้ง

ความหมายของเขานั้นง่ายมาก ในเมื่อจัดงานเลี้ยงครอบครัว ก็จะต้องบอกกับคุณชายเล็ก คิวคิวเองก็เป็นลูกชายของท่านประธานด้วยเช่นกัน ควรจะต้องแจ้งอยู่แล้ว และพอดีกับที่คุณป้าคนนี้ยังไม่เคยเจอเขาด้วยพอดี

แต่ที่ทำให้เขารู้สึกแปลกก็คือ ข้อเสนอนี้ของเขา แสนรักปฏิเสธโดยไม่แม้แต่จะคิดเลยเสียด้วยซ้ำ

“ไม่ต้อง นายไปรับชินจังที่เรืองรองมาก็พอ เรื่องอื่นไม่ต้องสนใจ”

“ครับ”

เคมีเห็นสถานการณ์แล้วก็ไม่กล้าพูดอะไรอีก หันหลังกลับออกไปจัดการกับเรื่องนี้

แสงดาว ไม่ต้องเจอจะดีกว่าจริงๆ

เนื่องจากว่าเทียบกับแสนรักแล้ว คุณหนูดาวคนนี้อยู่ในตระกูลหิรัญชาจะน่ากลัวยิ่งกว่า นิสัยที่แปลกประหลาดนั่นอีกทั้งยังสุดขั้ว แทบจะทำให้คนตระกูลหิรัญชาถึงขั้นเลี่ยงออกห่างไปแล้ว

โดยเฉพาะเส้นหมี่ในตอนนั้น

แน่นอนว่าเส้นหมี่ไม่รู้ว่าแสงดาวกลับมาแล้ว หลังจากที่วันนี้เธอไม่ได้ไปทำงาน ก็อยู่ดูแลลูกชายคนโตอยู่ที่บ้านตลอด

สองแม่ลูกอยู่ในบ้านทำอาหารอร่อยๆทาน รอจนถึงช่วงบ่าย เส้นหมี่ก็พาเขาไปเดินเล่นที่ซุปเปอร์มาร์เก็ต ซื้อชุดเครื่องนอนใหม่ทั้งหมดและยังมีชุดนอนที่เหมือนกับน้องชายและน้องสาวอีกด้วย

หลังจากนั้นสองแม่ลูกก็ไปรับน้องชายและน้องสาวที่โรงเรียนอนุบาล