ยัยหมอวายร้ายที่รัก นิยาย บท 171

รับชินจัง?

เส้นหมี่รีบออกมาจากในห้องทันที : “พวกคุณเป็นใคร? คนของแสนรักเหรอ?”

“ไม่ใช่ครับ คุณเส้นหมี่เข้าใจผิดแล้วครับ พวกเราเป็นคนของคุณท่าน วันนี้คุณหนูใหญ่กลับมาแล้ว คุณท่านอยากจะให้คนในครอบครัวได้มาร่วมทานอาหารด้วยกัน จึงให้พวกผมมารับเด็กทั้งสองคนครับ”

คนกลุ่มนี้มีมารยาทมาก แนะนำสถานะของตัวเองแล้วอธิบายจุดประสงค์ที่มาด้วยเช่นกัน

เห็นแล้วนั้น เส้นหมี่เองก็ไม่มีวิธีเช่นกัน

คุณท่านออกโรงเองแล้วเธอยังจะสามารถปฏิเสธได้อีกอย่างนั้นเหรอ?

ในขณะนั้นเธอทำได้เพียงกลับไปด้านในห้อง แล้วแต่งตัวให้ลูกชายทั้งสองคนอย่างเรียบร้อย หลังจากนั้นก็พาพวกเขาออกมาส่ง

“คิวคิว หลังจากที่หนูไปแล้ว จำเอาไว้ว่าจะต้องเชื่อฟังคุณปู่กับแด๊ดดี้นะลูก รู้ไหมครับ? แล้วก็ไม่เป็นหรือมีอะไรก็สามารถถามพี่เขาได้ พี่ช่วยหนูได้นะ”

ตอนที่จะออกมานั้น เส้นหมี่รู้สึกกังวลลูกชายคนเล็กที่ไปร่วมงานเลี้ยงของครอบครัวแบบนี้เป็นครั้งแรกจะไม่คุ้นเคย จึงอดที่จะกำชับไม่ได้

คิวคิวเห็นแล้ว จึงปลอบใจหม่ามี๊อย่างเต็มไปด้วยความมั่นใจ : “รู้แล้วครับ หม่ามี๊ไม่ต้องกังวลนะ ผมจะดูแลตัวเองดีๆ”

ชินจังจับมือของน้องชายอย่างทะนุถนอมและเห็นคุณค่าและรับประกัน : “ผมจะดูแลเขาเองครับ!”

และนี่เส้นหมี่ถึงได้รู้สึกวางใจ จากนั้น เธอก็มองส่งตามสองพี่น้องที่ถูกคนพวกนี้พาตัวไป

หนูรินจังยืนมองอยู่ข้างๆอยู่ตลอด เห็นพี่ชายทั้งสองคนไปแล้ว ในห้องที่ว่างเปล่า เหลือเพียงแค่เธอเด็กตัวเล็กๆคนหนึ่ง ขอบตาของเธอก็อดที่จะแดงขึ้นมาไม่ได้

“หม่ามี๊.....”

“เอาล่ะๆ ลูกรักของหม่ามี๊ เป็นความผิดของหม่ามี๊เอง เพื่อเป็นการชดเชยให้หนู เย็นนี้หม่ามี๊จะทำน้องไก่ของโปรดที่สุดของหนูให้ดีไหมคะ?”

เส้นหมี่รีบอุ้มหนูน้อยขึ้นมาโอ๋เธอแล้วไปยังห้องครัว

สำหรับหนูน้อยคนนี้แล้ว เธอรู้สึกละอายใจมากจริงๆ

——

เกาะเซวัล โรงแรมเพนนินซูล่า

ตอนที่แสนรักใกล้จะเลิกงานนั้น ถึงได้ยินว่าเปลี่ยนสถานที่แล้ว วันที่อากาศหนาวๆ ไม่คิดว่าแสงดาวจะให้เปลี่ยนสถานที่ในการทานอาหารเป็นการนั่งเรือไปที่เกาะเซวัล

“เธอเป็นบ้าหรือเปล่า?”

เมื่อแสนรักรู้ข่าวแล้ว ก็ด่าว่าออกมาทันที

เคมีเองก็ไม่กล้าพูดอะไรมากเช่นกัน ทำได้เพียงรอให้เขาขึ้นรถแล้ว ก็ออกเดินทางไปยังเกาะเซวัล

สรุปแล้วแสงดาวเป็นคนอย่างไรกันแน่?

ความจริงแล้วคนที่อยู่ที่หิรัญชากรุ๊ปมานานหน่อยก็จะรู้ว่านั่นเป็นชื่อที่ทำให้ทุกคนได้ยินแล้วหนังหัวชาขึ้นมาได้จริงๆ

ตอนแรกที่แสนรักไม่ได้มาควบคุมบริษัท คุณท่านร่างกายก็ไม่ดี หิรัญชากรุ๊ปที่ยิ่งใหญ่เช่นนี้ เป็นแสงดาวที่คอยตามหลังคุณท่านช่วยกันดูแลนั่นเอง

ก็คือตอนนั้น พวกเขาได้พบเห็นรู้จักผู้หญิงที่มีอำนาจคนนี้จริงๆว่าเป็นสิ่งมีชีวิตที่น่ากลัวขนาดไหน!

และที่น่ากลัวที่สุดก็คือ เธอยังมีความต้องการในการควบคุมที่แข็งแกร่งมากอีกด้วย!

นั่นก็คือ เพียงแค่ถูกเธอจับตามอง ถ้าหากไม่เชื่อฟังคำสั่งของเธอ เช่นนั้นแล้วเธอจะทำให้คนๆนั้นตายอย่างไม่สวยแน่นอน หรือหากไม่เข้าตาเธอ ก็จะมีจุดจบที่น่าเวทนาเป็นอย่างมาก

เส้นหมี่ในตอนนั้นก็เป็นหนึ่งคนในนั้น

ทำไมน่ากลัวขนาดนี้?!

เขาตกใจกลัวเสียจนขอบตาแดงก่ำไปหมดแล้ว......

ชินจังถูกขังเอาไว้อยู่ทางด้านนอกตลอด เห็นว่านานขนาดนี้แล้วน้องชายยังไม่ถูกปล่อยตัวออกมา เขาก็ใช้มือเล็กๆทุบประตูอยู่ทางด้านนอกไม่หยุดด้วยความโมโห : “เปิดประตู!”

“คุณชายเล็ก อย่าเคาะเลยครับ คุณป้าถามเสร็จแล้วไม่นานหรอกครับก็จะปล่อยตัวน้องชายของคุณชายออกมาแล้ว”

บอร์ดี้การ์ดที่เฝ้าอยู่หน้าประตูเห็นแล้วก็เข้ามาจะอุ้มเขา ไม่ให้เขาก่อกวนคนที่อยู่ด้านในอีก

แต่ชินจังที่ฉลาดนั้นเห็นแล้วก็รีบเบี่ยงตัวหลบทันที : “เปิดประตู!”

“คุณชายเล็ก......”

“สามวิ ถ้าไม่เปิด ฉันจะทำให้นายไม่ได้เห็นเดือนเห็นตะวันอีก!” เด็กน้อยที่โมโหจนถึงขีดสุด เอ่ยพูดออกมาทีละคำๆ ช่างเหมือนแสนรักยิ่งนัก

ความเยือกเย็นทั้งร่างกายทำให้สั่นเทาอย่างไม่สามารถควบคุมได้!

จริงๆแล้ว จะว่าเหมือน เด็กคนนี้ก็เหมือนแด๊ดดี้ของเขาจริงๆ ไม่ว่าจะเป็นหน้าตาหรือนิสัยเฉพาะตัว

ในที่สุดบอร์ดี้การ์ดก็เปิดประตูให้ ชินจังรีบพุ่งเข้าไปในทันที

ผลปรากฏว่า ยังช้าเกินไปอยู่ดี เขาเห็นน้องชายที่เวลาปกติจะชอบยิ้มมากที่สุด ตอนนี้เขาร้องไห้อยู่ตรงหน้าผู้หญิงที่โหดร้ายคนนั้นแล้ว ทั้งร่างกายสั่นเทาอย่างควบคุมไม่ได้

“แสงดาว! ออกไปเดี๋ยวนี้!!”

ชินจังตาแดงแล้ว เขาไม่พูดต่อหยิบที่เขี่ยบุหรี่ที่อยู่บนโต๊ะขึ้นมาแล้วขว้างไปที่ผู้หญิงที่น่ารังเกียจคนนี้