ยัยหมอวายร้ายที่รัก นิยาย บท 205

เส้นหมี่นอนหลับสบายในคืนนั้น

เธออยากจะยอมรับว่าเธอทะเลาะกับไอนั่นก่อนจะเข้านอน แต่คืนนี้เธอนอนหลับได้ดีกว่าครั้งอื่นๆ

เป็นไปได้ไหมว่าเธอเองก็ไม่ต้องการหย่า?

ไม่ ไม่ เธอทำแบบนี้ มันต้องเป็นเพราะลูกๆ ถ้าเธอไม่หย่าก็ไม่ต้องแยกจากกันตอนนี้และใช้ชีวิตได้อย่างมีความสุขเหมือนตอนนี้

เธอให้คำตอบกับตัวเอง

หลังจากนั้นก็ไม่มีความวุ่นวายในใจอีกต่อไป

แสนรักยังคงไปบริษัทเช้ามาก และ เส้นหมี่ก็เป็นปกติ หลังจากตื่นนอน เธอดูแลลูกๆ จัดระเบียบให้เด็กๆ แล้วเตรียมลงไปรับประทานอาหารเช้าและเข้าเรียน

แต่เช้าวันนี้ หลังจากที่ครูมา บอกว่าจะพาชินจังที่เรียนไวโอลินมาระยะหนึ่งแล้ว ไปแสดงในวันนี้เพื่อฝึกฝนความกล้า

นี้เป็นสิ่งที่ดี!

เส้นหมี่ตกลงทันที และหลังจากที่เธอทำความสะอาด เธอกำลังจะไปกับลูกชายคนโตของเธอ แต่คิวคิวและหนูรินจังได้ยินว่าพี่ชายของพวกเขากำลังจะขึ้นแสดง และเด็กน้อยสองคนก็ตะโกนอยากไปด้วยกัน

“หนูก็ไปเหมือนกัน อยากดูการแสดงของพี่!”

“ใช่ครับ มันมี่ เนื่องในโอกาสสำคัญเช่นนี้ พี่ชายต้องต้องการมีคนให้กำลังใจ ผมกับน้องสาวไปที่นั่นและเราจะได้คะแนนเสียงมากมายให้พี่ พี่ชาย พี่ว่าไหม?”

คิวคิวเป็นเอลฟ์ที่มีความคิดมากที่สุด และค้นพบความก้าวหน้าโดยตรงจากพี่ชายของเขา

ชินจังพยักหน้าโดยไม่ลังเล: “ใช่!”

เขาต้องการให้ทั้งสองคนไปอยู่แล้ว

เส้นหมี่เห็นว่าไม่มีทางอื่นนอกจากต้องพาทั้งสามไปแล้ว

โชคดีที่ครูไม่พูดอะไร

หลังจากที่แม่และลูกๆออกเดินทางด้วยกัน ในรถ คิวคิวและหนูรินจังก็ส่งเสียงดังเสมอ เพราะพวกเขาจะได้เข้าร่วมการแสดงของพี่ชายของพวกเขาและพูดคุยกันอย่างมีความสุข

มีเพียงชินจังเท่านั้นที่เขาตื่นเต้นเล็กน้อย

“ชินชิง เป็นอะไรหรือเปล่า? ตื่นเต้นเหรอ? อย่ากลัว หม่ามี๊และน้องจะอยู่ข้างลูกเสมอ นี่เป็นโอกาสที่จะได้ฝึกฝน แพ้ก็ไม่สำคัญ”

หลังจากที่เส้นหมี่เห็น ก็ยื่นแขนออกมาโอบกอดและปลอบโยนเขา

ครูที่นั่งหน้า : "..."

เขาต้องทักทายกับคุณแสนรักก่อนไหม? เมื่อถึงเวลาการแสดงไม่ดี อย่าโทษเขาที่เป็นอาจารย์นะ

หลังจากฟังคำพูดของหม่ามี๊ชินจังก็ผ่อนคลายในทันที จากนั้นเขาก็เล่นกับน้องชายและน้องสาว

ประมาณสี่สิบนาทีต่อมา โรงละครใหญ่ในเมือง

“……”

หินก้อนหนึ่งทำให้เกิดคลื่นนับพัน และในห้องโถงนี้ คนอื่นๆ ที่รออยู่ก็หันไปมองคิวคิว และคนอื่นๆ ในทันที

เส้นหมี่ไม่อยู่ เธอไปหาครู

เมื่อครู่นี้ ครูส่งข้อความใน WeChat โดยบอกว่าต้องการให้บัตรประจำตัวของชินจังสมัครบัตรเข้าชม เธอก็เลยไป

คิวคิวไม่ดิดว่าคำพูดของเขาจะทำให้คนเหล่านี้โกรธมาก และทันใดนั้นเขาก็เอนตัวไปทางพี่ชายของเขาโดยไม่รู้ตัว

“พี่ ผมพูดอะไรผิดไปหรือเปล่า”

ชินจัง： “……”

วงดุริยางค์ซิมโฟนี TSQ ในฐานะคนที่เรียนไวโอลินมาเป็นเวลานาน แน่นอนว่าเขารู้ดีว่าเป็นวงระดับไหน ไม่ต้องพูดถึงเป็นระดับเฟิร์สคลาสในประเทศแม้แต่ในเวทีระดับนานาชาติก็จัดอันดับได้ หลายคนที่เรียนดนตรี เครื่องดนตรี พวกเขาทั้งหมดทั้งเป้าที่จะได้เล่นในวงนี้ และแทบอยากจะเข้ากันแทบบ้า

ดังนั้นในเวลานี้ คิวคิวด้วยน้ำเสียงที่ขี้เล่นกล่าวว่าการแสดงของชินจังเป็นเพียงโอกาสในการซ้อม

ไม่น่าแปลกใจที่พวกเขาจะโกรธ

ชินจังเหลือบมองกลุ่มคนอย่างเย็นชาและขยับร่างเล็ก ๆ ของเขาราวกับเจ้าชายในชุดสูทเล็ก ๆ ปิดกั้นน้องชายของเขาที่อยู่ข้างหลังเขา

“เปล่า แค่เอามาให้ฉันซ้อม!”