ยัยหมอวายร้ายที่รัก นิยาย บท 460

แต่แป๊บเดียว ทางซาจาที่เจแปนก็โทรศัพท์มา

“ธิป ฉันได้ยินว่าอรรตพลตั้งใจอยากให้ลูกสาวเธอแต่งกับแกหรือ？นี่เป็นโอกาสที่ดีนะ ตอนนี้ธนากรไม่ได้เอาอำนาจในมือให้แกทั้งหมด ถ้าแกได้รับแรงสนับสนุนของกลุ่มทางการแพทย์จากตระกูลลัดดาวัลย์ ตำแหน่งที่คุณอยู่ในหิรัญชากรุ๊ปก็จะยิ่งมั่นคง เข้าใจไหม？”

นี่คือเสียงของผู้หญิง หลังจากโทรมาแล้ว นอกจากการสั่งการที่เป็นคำสั่งพวกนี้แล้ว ก็ไม่มีคำพูดที่ใส่ใจเขาเลยสักนิด

รูม่านตาหลังเลนส์แว่นของคณาธิปหดตัวลง ในที่สุด ความอ่อนโยนบนใบหน้าเขาก็แข็งตัวอย่างเร็วและเห็นอย่างชัดเจน

“งั้นถ้าผมไม่แต่งล่ะ？”

“แล้วทำไมแกถึงไม่แต่งงาน？แกไม่เชื่อฟังอีกแล้วใช่ไหม？แม่ให้แกทำอะไรแกก็ทำ สิ่งเหล่านี้ก็ทำเพื่อแกทั้งนั้น”

น้ำเสียงของหญิงสาวที่อยู่ปลายสายเปลี่ยนไปทันที เธอโกรธมาก และยังตำหนิอย่างแรงด้วย

แม่？

มุมปากของคณาธิปมีความเสียดสีอย่างรุนแรง“แม่ผมตายไปนานแล้ว ตายตั้งแต่ผมแปดขวบ！”

จากนั้นเขาก็ตัดสายไป

ผู้ช่วยที่มองดูอยู่ด้านข้างก็มีเหงื่อออกหลังเต็มไปหมด

สุดท้ายคณาธิปก็ไม่ได้ไปเจอแครอท เขาออกมาจากบริษัท เตรียมไปหาหุ้นส่วนเก่าแก่ที่เอาแต่หลบเขา

พวกไม่กี่คนสุดท้ายนี้ เป็นพวกที่ดื้อรั้นที่สุดด้วย

หลังจากเขาเข้ามามีอำนาจ มีคนจำนวนมากในหิรัญชากรุ๊ปที่ไม่ยอมรับเขาจริงๆ ลูกนอกสมรส และยังใช้วิธีที่น่าขายหน้าแย่งบริษัทมาอีกด้วย ใครก็ไม่ยอมรับทั้งนั้น

ดังนั้น หนึ่งเดือนนี้ เขา“จัดการและชี้ขาด”คนไปจำนวนมาก

แต่น่าเสียดาย คนพวกนั้นเป็นแค่คนตัวเล็กๆ หุ้นในมือพวกเขามีไม่เยอะ ถ้าอยากจะถือทั้งหิรัญชากรุ๊ปไว้ในมือ

งั้นวิธีเพียงอย่างเดียว ก็ต้องจัดการหุ้นส่วนเก่าที่ถือหุ้นค่อนข้างเยอะเหล่านี้

“คุณผู้ชาย สมเดชอยู่ที่ตึกเจเอ็มเขาอยากซื้อตึกนี้มาตลอด ถ้าพวกเราสามารถทำตามเงื่อนไขนี้ให้เขาได้ เขายอมโอนหุ้นในมือเขาให้ครับ”

ในสาย ผู้ช่วยของเขาได้ยินว่าเขาใกล้จะถึงตึกเจเอ็มแล้ว ก็เตือนไป

คณาธิปได้ยิน ก็มองจากหน้าต่างรถ

มันเป็นตึกธุรกิจที่มีมูลค่าดีมากจริงๆ สี่ชั้นล่างล้วนแต่เป็นโซนธุรกิจทั้งหมด และในนั้นยังมีแบรนด์ชั้นนำในเมืองมากมาย แค่ค่าเช่าเพียงอย่างเดียว ก็เพียงพอที่จะใช้กินไปทั้งชีวิตแล้ว

คณาธิปหยุดรถลง

กำลังจะเข้าไปหาสมเดช เวลานี้เอง จู่ๆ เขาก็เห็นว่ามีคนสองคนที่ดูคุ้นๆ อยู่ด้านในร้านยี่ห้อเสื้อผ้าผู้ชายร้านหนึ่ง

“คุณชอบนี่หรือ？”

“อือ”

ผู้ชายที่มีท่าทางเหยียดตรงยืนอยู่หน้ากระจกลองชุดในร้าน ดูหล่อเหลา สูงส่ง แม้ว่าจะเป็นเสื้อผ้าธรรมดา แต่โดดเด่นเป็นพิเศษเมื่อสวมอยู่บนตัวเขา

คณาธิปหรี่ตาลงทันที

เพราะว่า เขาพบว่าคนๆ นี้ สายตาของเขาไม่อยู่ที่เสื้อผ้าตัวใหม่ของตัวเองเลย

เขาเอาแต่ก้มหน้ามองหญิงสาวที่กำลังจัดคอเสื้อให้เขา

คำพูดนี้ไม่อาจพูดต่อได้เลย

เส้นหมี่ได้แต่รีบเปลี่ยนหัวข้อ：“งั้นสรุปว่าคุณชอบเสื้อชุดนี้ไหม？ซื้อเสร็จแล้ว พวกเรารีบกลับไปดีกว่า เด็กๆ ยังรออยู่”

“อือ ซื้อเถอะ ภรรยาซื้อผมก็ชอบทั้งนั้น”

ผู้ชายคนนี้หน้าด้านมาก และยังพูดกับเธอด้วยรอยยิ้มทั่วใบหน้าอีก

เส้นหมี่ไม่กล้าพูดอะไรอีก หยิบโทรศัพท์ไปคิดเงิน

ออกมาครั้งนี้ ที่จริงพวกเขาต้องไปบ้านลุง ตอนเช้า ลุงโทรมา บอกว่าสองวันนี้พ่อเธอจะออกมาแล้ว ต้องเตรียมตัวสักหน่อย

จากนั้น พวกเขาสองคนก็ออกมา

เส้นหมี่ซื้อเสื้อผ้าผู้ชายเสร็จ ที่จริงเตรียมจะไปแล้ว

แต่จู่ๆ แสนรักก็หยุดลงตรงหน้าร้านอาหารจีนแห่งหนึ่ง：“เข้าไปกินข้าวหน่อยไหม？”

“อ๋า？”เส้นหมี่ตะลึง“กินข้าวหรือ？คุณหิวแล้ว？”

ที่จริงเส้นหมี่อยากบอกว่า ไม่งั้นไปกินที่บ้านคุณลุงไหม ต้องรู้ว่าคนๆ นั้นเป็นคนอารมณ์ร้อน ถ้ารู้ว่าพวกเขามาแล้ว แต่ไม่ไปกินข้าวบ้านเขา

เขาจะต้องด่าเธอแน่

แต่สุดท้าย เส้นหมี่ก็ไม่ได้พูดถึง เธอจูงมือของคนๆ นี้แล้วเข้าไปในร้านอาหารนี้ด้วยกัน

ตอนนี้เธอไม่อาจปฏิเสธทุกๆ คำขอของเขาได้เลย ……