ยัยหมอวายร้ายที่รัก นิยาย บท 504

โรงพยาบาลในเขตทหารเมืองหลวง

ตอนแสนรักได้รับโทรศัพท์จากลูกชาย เขาเพิ่งตกลงกับผู้อำนวยการโรงพยาบาลเพื่อจัดเวลาผ่าตัดให้ชายชราภายใต้การจัดการของม็อกโก

จู่ๆก็สายเข้า เขาแทบไม่อยากเชื่อ "ว่าอะไรนะ คุณป้า"

"ครับแด๊ดดี้ คุณป้านอนอยู่ในตลาดผักตรงข้ามสนามเด็กเล่น เมื่อไหร่แด๊ดดี้จะกลับมา"

อิคคิวไม่รู้ว่าแด๊ดดี้ไม่ได้อยู่ในเมืองแล้ว และยังคงถามเขาอย่างไร้เดียงสาว่าจะกลับมาเมื่อไหร่

หลังจากที่แสนรักได้รับการยืนยัน เขาก็ระเบิดอารมณ์ออกมาทันที "อิคคิว ตอนนี้แด๊ดดี้ไม่ได้อยู่ที่เมืองA ตอนนี้แด๊ดดี้พาคุณปู่มารักษาที่เมืองหลวง เดี๋ยวแด๊ดดี้จะรีบให้อาธีไป ลูกดูคุณป้าไว้ โอเคมั้ย"

"ครับ!"

เด็กน้อยตกลงทันที

นี่เป็นงานที่แด๊ดดี้มอบหมายให้ถ้าอยากปกป้องป้าก็ต้องทำ

เด็กน้อยจับมือกันทันที แขนและน่องเล็กๆยืนล้อมป้าที่หมดสตินอนอยู่บนพื้น

"อย่าเข้ามาใกล้ครับ นี่คือป้าของเรา ห้ามใครแตะต้องเธอ"

"ใช่ อย่าแตะต้อง!"

เด็กหญิงฟันน้ำนมก็เตือนด้วยความดุร้ายเหมือนกัน

เมืองหลวง

หลังจากที่แสนรักวางสาย เขาก็เตรียมจะออกจากโรงพยาบาลเดินทางไปเมืองA

ม็อกโกขมวดคิ้ว "เร็วขนาดนั้นเลย ไม่รอการผ่าตัดของพ่อเสร็จก่อนหรอ ฉันได้ยินผู้อำนวยการบอกว่าสถานการณ์ไม่ค่อยดีนัก ถ้านายกลับไปตอนนี้..."

หลังจากนั้นเขาก็ไม่พูดอะไรอีก ความหมายไม่มีอะไรชัดเจนมากไปกว่านี้

ถ้าไปตอนนี้อาจจะไม่ได้เห็นเขาเป็นครั้งสุดท้าย

แต่คนตรงหน้าเขาไม่มีปฏิกิริยาตอบสนอง

"นั่นคือชีวิตของเขา ฉันส่งเขามาที่นี่ได้ก็ดีมากแล้ว" เขาไม่แสดงอารมณ์ใดๆ ใบหน้าแสดงรอยยิ้มเยาะ และยกเท้าเตรียมออกไป

ม็อกโก "..."

"นายน้อย ผมขอพูดอะไรกับคุณสักสองสามคำได้ไหม"

ในช่วงเวลาวิกฤติ กาโร่ซึ่งไปจัดการเรื่องของชายชราก็กลับมา หลังจากเห็นนายน้อยโบกมือแล้วจากไปอีกครั้ง เขาก็อดไม่ได้ที่จะขวางเขาในที่สุด

ไม่กี่นาทีต่อมา ในทางเดินที่เงียบสงบของโรงพยาบาล

กาโร่ยืนมองนายน้อยที่เขาเลี้ยงขึ้นมาด้วยตัวเอง หลังจากนั้นไม่นานเขาได้ยินตัวเองพูดว่า "นายน้อย ก่อนเกิดอุบัติเหตุ คุณท่านได้ทำพินัยกรรมกับทนายนนท์จริงๆ"

"..."

แสนรักที่ยืนถือบุหรี่ในมือ ใบหน้าเต็มไปด้วยความไม่อดทน แสดงออกถึงความแปลกใจครู่หนึ่ง

กาโร่กล่าวต่อ "จริงๆคุณท่านรู้ว่าเขาจะมีวันนี้ ดังนั้นเขาจึงเตรียมการไว้ล่วงหน้า และเขาก็ทิ้งหุ้นทั้งหมดในมือของเขาให้กับคุณ"

แสนรัก "..."

เกือบจะเหมือนกับการสะท้อนกลับแบบมีเงื่อนไข หลังจากที่เขาบีบก้นบุหรี่ในมือของเขาเสร็จ เขาก็ตามเพื่อนคนนี้วิ่งไปที่ห้องผ่าตัดอย่างรวดเร็ว

น่าเสียดายที่มันสายเกินไปแล้ว เมื่อเขากำลังวิ่งกลับมาจนแทบหมดลมหายใจ ธนากรก็ถูกส่งไปที่ห้องผ่าตัดแล้ว และเขาทำได้เพียงจ้องไปที่แสงสีแดงนอกห้องผ่าตัดด้วยความเหม่อลอย

ถ้าเขาไม่สามารถออกมาได้แล้ว เขาจะทำยังไง

เขาไม่ได้คิดเกี่ยวกับมันจริงๆ

เขาอาจจะมีความสุขชั่วขณะ ชื่นชมยินดีในความโชคร้าย ใครใช้ให้เขาดุเขา และทำร้ายจิตใจเขา

แต่ในความเป็นจริง เมื่อเขาก้มศีรษะลง เขาพบว่ามือของเขาสั่นมากจนไม่สามารถแม้แต่จะจับบุหรี่ได้!

"เชี่ย!"

เขาเตะถังขยะที่อยู่ถัดจากเขาอย่างรุนแรง และทันใดนั้นทางเดินทั้งหมดก็ส่งเสียงกระทบแบบนี้เรื่อยๆ

เมื่อม็อกโกเห็น เขาก็ทำได้เพียงมาปลอบเขา "ใจเย็นก่อน ที่นี่คือโรงพยาบาลที่ดีที่สุดในประเทศ นายต้องมั่นใจ พ่อของคุณจะสบายดี"

หลังจากปลอบเขาหลายครั้ง ชายผู้เปี่ยมด้วยอารมณ์ก็ค่อยๆสงบลง

การผ่าตัดใช้เวลาสามชั่วโมงเต็ม

สามชั่วโมงต่อมา ในที่สุดประตูห้องผ่าตัดก็เปิดออก และชายที่คลุมด้วยผ้าขาวก็ถูกผลักออกไป...