เป็นสิ่งที่สวยงามมากที่ผู้คนสามารถเกิดมาในโลกนี้ได้ แต่ตอนนี้เขากลับบอกว่าถ้าเธอยังคงท้าทาย เขาจะทำให้สิ่งนี้เป็นสิ่งที่เจ็บปวดที่สุดสำหรับเธอ
ท้ายที่สุดนากาจิมะก็ไม่พูดอะไรอีก
เขาพาคนไปสนามบินพร้อมที่จะบินไปญี่ปุ่น
"นากาจิมะ คุณมาแล้ว"
"อืม พาเขาขึ้นไปหรือยัง" นากาจิมะที่ลงจากรถถามขณะมองดูเครื่องบินเจ็ตส่วนตัวสุดหรูที่อยู่ไม่ไกล
ลูกน้องที่สวมแว่นกันแดดก้มตัวเปิดประตูให้เขาได้ยิน จึงพยักหน้าอย่างรวดเร็ว "ครับ พาขึ้นไปแล้ว ทุกอย่างเรียบร้อยรอคุณนากาจิมะ"
"ดี"
นากาจิมะก้าวไปทางเครื่องบิน
จู่ๆหลังจากที่เขาขึ้นเครื่องบิน ยังไม่ทันจะได้นั่งก็มีร่างหนึ่งปรากฏตัวขึ้นข้างหลังเขา
สับคอ!
ทันใดนั้นเขาก็ล้มลงเหมือนหมูตาย
"ท่านประธาน โอเค เรียบร้อยแล้ว"
ชายผู้นั้นเงยหน้าขึ้น ที่แท้ก็เป็นคนที่เพิ่งเปิดประตูให้นากาจิมะ
หลังจากที่จัดการกับคนญี่ปุ่นเสร็จแล้ว เขาก็ถอดแว่นกันแดดออก และมองไปยังชายที่อยู่หน้าห้องนักบินในห้องโดยสารด้วยความตื่นเต้นอย่างมาก
ท่านประธาน ใช่ เครื่องบินลำนี้ไม่ได้เป็นของนากาจิมะแล้ว แต่มันถูกปล้นไปตั้งนานแล้ว
แสนรักนั่งอยู่ตรงนั้นด้วยใบหน้าที่มืดมน ไม่อยากจะตอบคนที่อยู่ข้างหลังเขา โดยเฉพาะอย่างยิ่งหลังจากได้ยินเสียงของเขาเต็มไปด้วยความตื่นเต้นและความปีติยินดี
"แล้วไง ให้ฉันบอกไหมว่าต้องทำยังไงต่อไป"
"..."
กาโร่ปิดปากของเขาอย่างเงียบๆ
อดทนไว้ นายน้อยคนนี้กำลังจะลุกเป็นไฟในหัวใจของเขาแล้ว ไม่ควรยั่วยุเขาอีก
กาโร่ดึงชาวญี่ปุ่นลงมาจัดการ
หลังจากนั้นทั้งสองก็พาชายชราขึ้นเครื่องบินไปยังเมืองหลวง...
——
แครอทขับรถไปที่บ้านคฤหาสน์วชิรนันท์อีกครั้ง
"พี่ภา ชินจังอยู่บ้านกันรึเปล่า น้าซื้อของมาฝาก"
"อยู่ค่ะ"
บังเอิญเป็นวันหยุดสุดสัปดาห์ และพี่ภาโกหกไม่เก่ง เธอจึงได้แต่บอกเธอว่าเด็กๆอยู่ที่บ้าน
แครอทเข้ามาอย่างมีความสุข
อิคคิวได้ยินเสียงจากชั้นบนก็ไม่พอใจมาก เขาไม่อยากเอาใจผู้หญิงคนนี้อีกต่อไป และเขาไม่อยากคุยกับเธอ
แต่พี่ชายของเขา ชินจังก็หยุดเขาอีกครั้ง
"แด๊ดดี้ยังพาหม่ามี๊กลับมาไม่ได้ เรายังเปิดเผยตัวตนที่แท้จริงกับผู้หญิงคนนี้ไม่ได้"
"หมายความว่ายังไง"
"เราสามารถหลอกถามเธอได้ บางทีเธออาจจะรู้เรื่องของหม่ามี๊ก็ได้" ชินจังวิเคราะห์อย่างชาญฉลาด
อิคคิว "นี่ ถ้าดอกไม้ตายเพราะโดนพิษจะทำยังไง"
รินจังนั่งยองๆข้างดอกไม้ทันที ใบหน้าเล็กแสดงความเสียใจออกมา "พี่ชาย อย่าเทมันให้ดอกไม้เลย ครั้งต่อไปที่เราเททิ้งเราสามารถให้อาหารแก่หนูเหล่านั้นได้"
ชินจัง "ขอโทษ..."
เมื่อพี่ภาที่อยู่ข้างๆเห็นก็ตกตะลึงในทันที
เจ้าตัวเล็กพวกนี้ช่างน่ากลัวเหลือเกิน
หลังจากส่งผู้หญิงคนนั้นไป เพราะเป็นวันหยุด พี่ภาจึงปล่อยให้เด็กสามคนออกไปเล่นเอง
กฎระเบียบที่นี่ดีมาก มีสนามเด็กเล่นอยู่ด้านนอก
แต่เช้าวันนี้ ขณะที่เด็กน้อยน่ารักสามคนจับมือกันเล่นนอกบ้าน จู่ๆก็พบว่ามีผู้คนมากมายอยู่แถวตลาดผักที่อยู่ไม่ไกล
"เกิดอะไรขึ้น"
"ไปดูกัน"
สองพี่น้องกล้าหาญมาก เมื่อได้เห็นฉากตื่นเต้น พวกเขาซึ่งอายุเพียงหกขวบก็วิ่งเข้าไปร่วมด้วยทันที
แต่คาดไม่ถึงว่าหลังจากเบียดเข้าไปในฝูงชน และเห็นคนที่นอนอยู่ในนั้น จริงๆแล้วเป็นคนที่พวกเขาคุ้นเคย
"คุณป้านี่นา ทำไมคุณป้าถึงมาอยู่ที่นี่"
"ใช่ อิคคิว โทรหาแด๊ดดี้เร็วๆ"
"คุณป้า--"
เด็กน้อยทั้งสามกระวนกระวายไปหมด
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ยัยหมอวายร้ายที่รัก