ยัยหมอวายร้ายที่รัก นิยาย บท 610

เมื่อพูดถึงสมุดเล่มนี้ ว่ามันมีความเป็นมาอย่างไรจนเป็นสภาพในตอนนี้ น้ำเสียงของเขาฟังดูติดๆขัดๆจนถึงขั้นพูดออกมาไม่เต็มประโยค

ตัวเขาเองก็เป็นทหาร เขามีความเข้าใจอย่างลึกซึ้งสำหรับเรื่องราวแบบนี้

ดังนั้น คุณชายรองตระกูลเทวเทพที่ถูกคนตระกูลเทวเทพประณามว่าทำผิดครรลองครองธรรม และถูกตัดออกจากตระกูล แท้จริงแล้วเขาเป็นคนอย่างไรกันแน่? เป็นความอัปยศหนึ่งเหมือนดั่งที่คนตระกูลพวกเขาพูดกันจริงหรือเปล่า?

แสนรักค่อยๆ เปิดมันออกดู

“ใบ.....สมรส?”

เขาเหมือนโดนฟ้าผ่า ดวงตาทั้งสองข้างเบิกกว้าง เมื่อมองเห็นตัวอักษรไม่กี่ตัวที่ยังคงหลงเหลืออยู่บนหน้ากระดาษ ราวกับว่ามีสิ่งของอะไรบางอย่างเกิดระเบิดขึ้นในสมองของเขา!

ดลธีกับเคก็ตกใจเช่นกัน

รีบก้าวไปข้างหน้า พวกเขามองเห็นตัวอักษรที่ถูกเลือดสาดจนเป็นสีแดงคล้ำเหล่านี้ด้วยตาตัวเอง ก็ราวกับโดนฟ้าผ่าไปด้วยเช่นกัน

มันคือ........ ใบทะเบียนสมรส?!!

พวกเขาเริ่มมีอาการทนไม่ไหวแล้ว ไม่รอให้ BOSS ผู้ยิ่งใหญ่คนนี้มาเปิดดูแล้ว พวกเขาก็รีบเร่งเปิดหน้าถัดไป

ผลคือ ปรากฏฉากที่น่าตกใจอีกฉากหนึ่ง พวกเขามองเห็นชื่อคนแต่งงานสองคนนี้ในหน้าที่สอง ชื่อแรกที่เขียน คือ “ขุนนาย”

ส่วนอีกชื่อหนึ่ง ซึ่งเป็นชื่อฝ่ายหญิง ถึงแม้ว่ากระสุนลูกนั้นจะทะลุผ่าน หน้ากระดาษมีชำรุดเสียหาย แต่พวกเขายังคงเห็นและอ่านออกได้อย่างชัดเจน

เธอคือ---ภารานิน!

โอ้ว พระเจ้าช่วย!!

ห้องทำงานเงียบสงัดลง ในเวลานี้ ยกเว้นเสียงของเครื่องทำความร้อนในห้องที่เป่าลมออกมาอย่างต่อเนื่อง ทั้งห้องก็เงียบมากถึงขั้นแม้แต่เสียงเข็มตกลงพื้นก็ได้ยิน

ขุนนาย-ภารานิน....

ภารานิน-พี่นาย?

แสนรักเป็นลมหน้ามืด หลังจากเหมือนมีอะไรบางอย่างจู่ ๆ พังทลายลงมาก้นลึกหัวใจของเขา คลื่นยักษ์ที่ถาโถมเข้าใส่เขา สมองของเขารู้สึกเจ็บปวดอย่างรุนแรง และตัวเขาก็ล้มลงไปข้างหน้า!

“ท่านประธาน เป็นอะไรมากไหมครับ?”

“ท่านประธาน---!!”

เคกับดลธีทั้งสองเห็นเข้า ก็ตกใจรีบพุงไปข้างหน้าพยุงตัวเขาเอาไว้ทันที

ไม่มีทางเลือก ความจริงอันน่ากลัวอย่างนี้ อย่าว่าแต่ BOSS ท่านนี้เลย แม้ว่าพวกเขาสองคนที่ดูอยู่ตอนนี้ ภายในใจก็ราวกับถูกพายุกระหน่ำคลื่นยักษ์ถาโถมใส่ ไม่สามารถยอมรับมันได้ไหว

ใครก็ไม่คาดคิด พ่อของเขา จริงๆแล้วคือ ขุนนาย!

ยิ่งไม่มีใครคาดคิดอีกว่า เขาเป็นถึงผู้คุมอำนาจแห่งหิรัญชากรุ๊ป แอมไพร์เพียงแค่ชั่วคืน ได้กลายเป็นเศษเดน บุคคลที่ราชวงศ์ผู้ซึ่งอยู่ภายใต้คนคนเดียวแต่อยู่เหลือประชาชนเมืองหลวงทั้งปวงกำลังตามล่าตัวอยู่

ช่างน่าหัวเราะเสียจริงๆ

ฉะนั้น ตอนนี้จู่ ๆ แม่ของเขาถูกจับตัวไป ก็เพราะว่าถูกพวกเขาสืบรู้แล้ว จากนั้นจับตัวพาไปฆ่าใช่ไหม?

แสนรักรู้สึกปวดหัวจนแทบระเบิดอีกครั้ง ในที่สุด เขาก็หมดสติไป

——

วันนี้เส้นหมี่รออยู่ที่คฤหาสน์ทั้งคืน

จากนั้น ก็นอนไม่หลับตลอดทั้งคืน เธอไม่เพียงแต่ไม่ได้ข่าวอะไรจากเนติ แม้แต่แสนรักเองก็ไม่ได้กลับมา

เส้นหมี่ไม่พูดอะไร เห็นว่ามือทั้งสองข้างของเขาไม่ว่าง ก็เดินมาช่วยเขารับอาหารเช้าไปถือไว้ให้ก่อน

“เมื่อคืนคุณอยู่ที่นี่ทั้งคืน?”

“หา?” เคมีน้ำเสียงความประหลาดใจอีกครั้ง “คุณนายรู้ได้อย่างไรครับ?”

“ดูจากตาของคุณ อย่างกับตาหมีแพนด้า” เส้นหมี่ชี้ไปที่ตาหมีแพนด้าของเขาอย่างไม่เกรงใจ

เค : “……”

จะพูดอะไรได้อีกล่ะ?

วุ่นวายมาทั้งคืน ก็คือไม่ได้นอน?

ใบหน้าเคเต็มไปด้วยความเศร้า เปิดประตูห้องทำงานท่านประธาน จากนั้นทั้งสองคนก็เดินเข้าไปข้างในด้วยกัน

“คุณนายมาหาท่านประธานใช่ไหมครับ?”

“ใช่ เขาล่ะ? เมื่อคืนเขาไม่ได้กลับบ้าน วันนี้ตอนเช้าโทรไปก็ไม่มีคนรับสาย มันเกิดเรื่องอะไรขึ้นกันแน่? พวกคุณ...ได้ข่าวคราวคุณแม่ของเขาแล้วเหรอ?”

เส้นหมี่ได้ฟังก็ถามขึ้นมา เมื่อสักครู่ก็ถามคำถามที่ตัวเองคิดจะถามออกมาทั้งหมด

แต่สิ่งที่ต้องทำให้เส้นหมี่ผิดหวังก็คือ หลังจากที่ผู้ช่วยคนนี้นั่งลง ถือแก้วกาแฟนั้น เห็นเขาส่ายหัวอย่าหน้าเศร้าๆ

“เปล่าครับ คือเมื่อคืนจู่ ๆ ท่านประธานได้รับสายโทรศัพท์สายหนึ่ง หลังจากนั้นก็ออกไป จนถึงตอนนี้ยังไม่กลับมาเลย ผมก็ไม่กล้ากลับไป กลัวว่าเขาจะต้องการตัวผม”

เส้นหมี่: “……”