ยัยหมอวายร้ายที่รัก นิยาย บท 639

“ในบ้านมีลูกๆอยู่ด้วย ปกติเข้ามาก็ไม่ค่อยสะดวก จึงได้ทำสถานที่แห่งนี้ขึ้น”

“ใช่แล้ว ดีมากทีเดียว ตอนนั้นถ้าผมมีความคิดแบบคุณก็คงจะดี คุณก็น่าจะรู้ว่าตึกตึกนั้นของผม ได้ทำขึ้นเพียงห้องทำงาน อะไรก็ไม่มี ทำให้ภรรยาและลูกชายเข้ามา จึงไม่มีที่พักผ่อน”

“……”

แสนรักยิ้มออกมา นำใบชาที่ลูกชายที่อยู่ด้านข้างเอามาแล้วหยิบขึ้นมา

“ชินจัง ไปเติมน้ำร้อนมาให้แด๊ดดี้กาหนึ่งหน่อย”เขาหยิบกาน้ำชาขึ้นมา พบว่าด้านในวางเปล่า มองไปยังลูกชายคนโตที่นั่งอยู่ข้างๆโต๊ะน้ำชาอย่างเงียบๆ

แต่ว่า ชินจังไม่ได้สนใจเขา

เขาเล่นหมากรุกที่อยู่ด้านหน้าของเขาต่อ

อิคคิวได้ยินแล้ว จึงรีบเข้ามาเอากาน้ำชาในมือแด๊ดดี้ถือออกไป：“แด๊ดดี้ ผมทำเอง”

หลังจากนั้นเขาที่ยังเด็กมาก ก็ถือกาน้ำชาไปเติมน้ำที่เครื่องทำน้ำดื่ม

ลูกค้าที่อยู่ด้านข้างได้เห็น ไม่เพียงหัวเราะออกมาอย่างช่วยไม่ได้：“ประธานแสนรัก ลูกของคุณทั้งสองคนนี้ เหมือนพวกคุณสามี-ภรรยาไม่มีผิด”

“งั้นเหรอ”

“ใช่น่ะสิ คุณดูลูกชายคนโตของคุณสิ หลังจากตอนที่อยู่ชั้นบนถูกคุณด่าไปหนึ่งประโยค ก็ยังไม่พูดอะไรออกมาเลย อารมณ์ร้าย เหมือนคุณไม่มีผิดใช่ไหม ยังมีลูกชายคนเล็ก นิสัยดีกว่าอย่างชัดเจน ร่าเริงและจิตใจดี บนใบหน้าเต็มไปด้วยรอยยิ้ม เหมือนกับภรรยาของคุณมากนะ”

ลูกค้าคนนี้ ร่วมมือกับหิรัญชากรุ๊ปมาหลายปีแล้ว

อีกทั้งในตอนนี้ที่เขาแสดงความคิดเห็นเกี่ยวกับลูกชายของแสนรัก ก็ใช้ความสนิทสนมในการพูดออกมา

แสนรักได้ยินดังนั้น เงยหน้าขึ้นมา มองไปที่เด็กๆทั้งสอง

จริงๆด้วย ชินจังที่อยู่ข้างๆเขานั้นยังคุกรุ่นไปด้วยความโกรธจึงไม่ต้องพูดถึง เขาเลี้ยงมา เขาเป็นคนนิสัยยังไง เขาก็เห็นได้อย่างชัดเจน

แต่ว่า ลูกชายคนเล็กที่กำลังเติมน้ำอยู่ด้านข้างเครื่องทำน้ำดื่มนั้น บนใบหน้าเต็มไปด้วยความเบิกบาน เหมือนกับแม่ที่ในเวลานี้ที่กำลังยุ่งอยู่จริงๆ ทั้งๆที่ตอนที่อยู่ในออฟฟิศชั้นบนนั้น ท่าทางที่เขาแสดงออกกับแม่ของเขา เขาก็เห็นแล้ว

แต่หลังจากที่เขาขึ้นมาแล้ว ในใจกลับเต็มไปด้วยความปีติ

โง่เหมือนแม่ของเขาจริงๆ

แสนรักเบนสายตากลับมา เริ่มต้มชากับคนคนนี้ไปด้วย และพูดคุยไปด้วย

หลังจากนั้นครึ่งชั่วโมง

เส้นหมี่ที่อยู่ในห้องครัว ในที่สุดจากฝีมือของเธอ ก็ทำกับข้าวออกมาหกอย่างกับอีกหนึ่งซุปอย่างอุดมสมบูรณ์ ด้านนอกได้กลิ่นที่ลอยออกมาแล้ว

“พี่ชาย ทานข้าวแล้ว คุณช่วยมายกกับข้าวหน่อยสิ”

เธอที่อยู่ด้านในตะโกนออกมา

แสนรักที่อยู่ด้านนอก：“……”

นำถ้วยชาในมือที่กำลังดื่มอยู่วางลง ในที่สุด เขาก็ลุกขึ้นแล้วเดินมา

ชั้นบนสุดนี้ ความจริงแล้วไม่เคยเชิญแขกมาเลี้ยงข้าวมาก่อน เดิมทีใช้เป็นที่สำหรับพักผ่อนของคนในครอบครัวเท่านั้น เมื่อไหร่กันถึงได้คิดจะเชิญคนอื่นขึ้นมาทานข้าว?

ดังนั้น สิ่งของอะไร ก็ค่อนข้างน้อย ขาดเหลืออยู่

“ไม่ดีกว่า ตอนบ่ายประธานแสนรักยังต้องทำงาน”

“ไม่เป็นไรหรอกค่ะ！”

เส้นหมี่อยากจะมอมเหล้าชายหนุ่มคนนี้ แบบนี้ เธอกับลูกๆจะได้ใช้เวลาอยู่กับนานขึ้นอีกหน่อย

ตอนนี้ เธอหยิบไวน์มาสองขวด รินให้กับผู้ชายทั้งสองคนคนละแก้ว

ผู้ชายอยู่บนโต๊ะกับข้าว หลังจากมีเหล้าแล้ว ก็จะเปลี่ยนเป็นพูดมากกว่าเดิม ฟ้าใต้เหนือดินก็สามารถพูดคุยได้หมด บรรยากาศ ก็กลายเป็นเข้ากันได้อย่างผ่อนคลายลงมาก แสนรักแม้ว่าจะไม่ขนาดนั้น

แต่ว่าเส้นหมี่ที่นั่งอยู่ด้านข้างเห็นได้อย่างชัดเจน เขาได้ดื่มเหล้าแล้ว สีหน้าท่าทางของเขาดูผ่อนคลายลงมากแล้ว

“ประธานแสนรัก ฝีมือทำกับข้าวของภรรยาคุณไม่เลวเลยทีเดียว นี่เป็นสิ่งที่โรงแรมข้างนอกยังหาทานไม่ได้ น่าอิจฉาคุณจังเลย ได้ทานสิ่งเหล่านี้ทุกวัน”

“……”

ชายหนุ่มที่ดื่มลงไปแล้วหนึ่งแก้ว ปรากฏว่าไม่ได้ปฏิเสธออกมา เขากระตุกที่มุมปาก หลังจากนั้นก็เห็นเขายิ้มออกมาน้อยๆ

เส้นหมี่มีความสุขเป็นอย่างมาก

หยิบแก้วไวน์ขึ้นมา แล้วรินให้กับทั้งสองอีกทันที

ถ้าอาหารมื้อนี้สามารถทานจนเสร็จได้โดยดีล่ะก็ เส้นหมี่เชื่อว่า ความสัมพันธ์ของเธอกับชายหนุ่มคนนี้ คงจะไม่กระด้างขนาดนั้น

แต่ว่า ไม่มีถ้าอะไรมากมายนักหรอก