ยัยหมอวายร้ายที่รัก นิยาย บท 654

เธอคาดไม่ถึงจริงๆว่าสิ่งต่างๆจะพัฒนามาถึงจุดนี้

ผู้ชายที่เธอรักมากที่สุดเพราะเรื่องของเธอ ในที่สุดก็ไปนอนกับผู้หญิงคนอื่น

ตำหนิเขาหรอ

เธอคิดไม่ออกแล้ว

หากไม่โทษเขา แต่เรื่องนี้ก็เกิดจากเธอจริงๆ

แต่ถ้าจะโทษ ไม่รู้สึกเกินจริงไปหรือ ผู้ชายคนหนึ่งเพราะคำขอร้องของภรรยาที่ขอให้เขาไปขอความช่วยเหลือจากผู้หญิงคนอื่น เขาต้องยอมทำขนาดนั้นเลยหรอ

เขาสามารถตกลงกับเธอได้หลายเงื่อนไข

ตัวอย่างเช่นให้เงินเธอ

อีกตัวอย่างหนึ่งคือให้โอกาสเธอสร้างชื่อให้ตัวเอง

เยอะแยะมากมาย ทำไมเขาไม่ทำกันล่ะ ทำไมต้องให้ในสิ่งที่เธอต้องการ

ทำอย่างนี้ เขาทิ้งภรรยาที่แท้จริงของเธอไว้ที่ไหน จะใช้ชีวิตคู่ต่อไปยังไง เขาไม่รู้หรือว่าความต้องการขั้นพื้นฐานที่สุดสำหรับคนที่แต่งงานกันคือความภักดี

เส้นหมี่ร้องไห้อีกครั้ง

และครั้งนี้เนื่องจากเธอมาถึงทางตันแล้ว เมื่อถึงจุดหนึ่ง เธอจึงถูกฝังไว้ที่ฉากหลังนั้น และเธอไม่สามารถแม้แต่จะหายใจได้

เมื่อเด็กน้อยสามคนที่เพิ่งขึ้นมาอยู่ข้างนอกได้ยิน พวกเขาทั้งหมดก็หดหู่มากในทันใด

"หม่ามี๊ดูเศร้ามาก เป็นเพราะเรื่องของคุณตาหรือเปล่า"

รินจังเป็นเด็กผู้หญิงที่มักจะเกาะติดหม่ามี๊มากที่สุด เมื่อเธอได้ยินหม่ามี๊ร้องไห้แบบนี้นอกประตู ทันใดนั้น ดวงตาโตเหมือนองุ่นสีดำของเธอก็มีม่านน้ำตาปกคลุม

อิคคิวและชินจังไม่ได้ปลอบในครั้งนี้

เพราะนั่นคือสิ่งที่พวกเขาคิด

"พี่ชาย ตอนนี้เราควรทำยังไงดี ไปเยี่ยมคุณตามั้ย" อิคคิวหน้าเศร้ามองพี่ชายของเขาด้วยตาสีแดงๆ

ชินจังขมวดคิ้ว

พวกเขาสามคนไปก็ไม่มีประโยชน์

ดังนั้นเขาจึงคิดว่าวิธีที่ดีที่สุดคือไปหาแด๊ดดี้

ในที่สุดเด็กน้อยที่น่ารักทั้งสามก็ลงมาข้างล่างเตรียมจะไปหาแด๊ดดี้ พวกเขาอยากจะถามว่าเกิดอะไรขึ้น ทำไมมีแด๊ดดี้ที่มีมนต์เสน่ห์ขนาดนี้

หม่ามี๊ยังเศร้าได้ขนาดนี้

แต่ขณะที่เด็กสามคนออกมาจากด้านใน ด้านนอก พี่ชายที่อายุน้อย และหน้าตาดีมากก็หยุดพวกเขาในทันใด

"นายน้อยสองคนกับคุณหนูรินจังจะไปไหนครับ"

"..."

ฮะ

เสียงพี่คนนี้ก็เพราะมากๆ

รินจังผู้ซึ่งชื่นชอบพี่ชายหล่อๆก็ดวงตาเป็นประกายทันทีแวววาวทั้งน้ำตาทันที

"พี่ชาย คุณเป็นใคร ทำไมหนูไม่เคยเห็นคุณเลย"

"สวัสดีครับคุณหนูรินจัง ผมชื่อกาวิน แด๊ดดี้ของพวกคุณส่งผมมารับ"

ชินจังและอิคคิวที่ยืนอยู่ข้างหลังไม่ได้หยุดพวกเขา หลังจากเห็นพี่ชายและน้องสาวเดินออกไป ทั้งสองคนก็เดินตามอย่างมีความสุข

เนื่องจากถูกเรียกแด๊ดดี้ แน่นอนว่าพวกเขาจะตามไปอย่างมีความสุข

แต่พวกเขาไม่เคยคิดว่าหลังจากจากไปเช่นนี้ พวกเขาจะไม่สามารถกลับมาที่นี่ได้อีก

——

เส้นหมี่เหนื่อยจากการร้องไห้ในห้อง และในที่สุดก็ผล็อยหลับไป

พอตื่นมาข้างนอกก็มืดแล้ว

เย็นขนาดนี้แล้วหรอ

แล้วพ่อของเธอล่ะ...

ด้วยความตกใจเธอจึงลุกขึ้นจากเตียงทันที และรีบออกจากห้อง

"คุณผู้หญิง ตื่นแล้วหรอ"

ใครจะคาดถึงว่าเมื่อลงมาข้างล่างจะเห็นคนใช้กำลังทำอาหารอยู่ ตอนนี้กำลังยืนอย่างเป็นระเบียบราวกับรอเธออยู่

เส้นหมี่ตกตะลึงครู่หนึ่ง

ไม่นานฉันก็จำไม่ได้ว่าเมื่อคนใช้มาที่บ้านนี้

แต่เธอไม่ได้ถาม และเธอก็ไม่มีอารมณ์จะถาม

"แล้วพวกนั้นล่ะ นายน้อย"

"ตอบคำถามคุณผู้หญิง คุณผู้ชายให้คนมารับไปแล้วโดยบอกว่าไม่มีใครอยู่บ้านในช่วงสองวันนี้ เดี๋ยวจะดูแลพวกเขาได้ไม่ดีจึงพาตัวกลับไปคฤหาสน์เก่า"