ยัยหมอวายร้ายที่รัก นิยาย บท 695

แต่ว่า คณาธิปได้มาถึงแล้ว

สีหน้าของเขาก็ยังคงไม่ได้แสดงอารมณ์ใดออกมา หลังจากเข้ามามือข้างหนึ่งล้วงอยู่ในกระเป๋ากางที่เป็นกางเกงสีเข้มแบบสบายๆ แล้วก็ลากเก้าอี้ตัวหนึ่งเข้ามานั่งอยู่ด้านหน้าของแสงดาวกับดลธี

“ช่วงนี้ คุณไปไหนมาเหรอ”

“ฉันไปไหน?”

แสงดาวได้ยินคำพูดนี้ ทันใดมองไปที่เขาเหมือนกับว่าเห็นผีเข้ายังไงอย่างงั้น：“น่าขำสิ้นดี ฉันจะไปไหนแล้วมันเกี่ยวอะไรกับคุณ คุณสนใจฉันด้วยเหรอ”

ท่าทางของเธอแบบนี้ ยังคงไม่เห็นเขามาอยู่ในสายตา

คณาธิปนั่งอยู่ที่นั่น เอาถ้วยชาที่วางอยู่บนโต๊ะมาบีบเล่นไปมา มีอยู่วินาทีหนึ่ง ที่เขาอยากจะระเบิดออกมา

เขาอยากจะสนใจเธอ?

ไม่ เขาไม่เคยคิดแม้แต่น้อย คนคนนี้ที่ไม่เคยเห็นเขาอยู่ในสายตาเลย ถ้าเป็นเมื่อก่อน วิธีที่เขาชอบมากที่สุด ก็คือทำให้เธอหายตัวไปทันทีต่อหน้าของเขา

มองไม่เห็น ใจก็ไม่หงุดหงิด

แต่ว่า ตอนนี่เขาไม่สามารถทำแบบนี้ได้

“ผมได้ยินว่า สามวันก่อน ที่เมืองหลวงตระกูลเทวเทพเกิดเรื่องใหญ่ขึ้นเรื่องหนึ่ง ม็อกโกพาคนไปแลกเปลี่ยนคนที่ถูกจับตัวเรียกค่าไถ่คนหนึ่ง ปรากฏว่าการแลกเปลี่ยนไม่สำเร็จ เขาคนนั้นยังไม่ตาย คุณรู้เรื่องนี้หรือเปล่า”

ในที่สุดแววตาของเขาก็ขุ่นมัวลง ทันใดนั้นดำมืดขึ้นมา ยิ่งทำให้เขาดูน่ากลัวเป็นอย่างมาก

คำพูดนี้พูดออกมา ดลธีกับแสงดาวที่อยู่ที่นั่น ทันใดนั้นในแววตาก็แสดงความตกใจออกมาอย่างมาก โดยเฉพาะแสงดาว เธอทั้งตกใจทั้งโมโห！

“คณาธิป คุณแอบตามดูฉันเหรอ”

“ผมต้องแอบตามไหม ผมจะบอกคุณนะแสงดาว ถ้าไม่ใช่เพราะว่าแสนรักฝากให้ผมปกป้องคุณให้ดี ถ้าไม่ใช่เพราะว่าคุณนามสกุล......ผมไม่มีทางสนใจคุณหรอก！”

ในที่สุดชายหนุ่มคนนี้ก็อารมณ์เสียออกมา หลังจากนั้นเขาก็โยนถ้วยชาใบนั้นลงพื้น แล้วก็ด่าหญิงสาวคนนี้ออกมาทันที

อีกทั้งเขาเกือบจะพูดคำนั้นออกมาแล้ว

เธอมันน่าจัดการซะให้สิ้นซาก！！

ในที่สุดแสงดาวก็อึ้งไปแล้ว

น่าจะประมาณว่า เธอไม่คิดว่าชายหนุ่มคนนี้จะโมโหออกมาอย่างกะทันหันขนาดนี้ ต้องรู้ว่า คนคนนี้ อยู่ต่อหน้าเธอ เหมือนกับสวมหน้ากากอยู่ตลอด

เขาอำพรางความเมตตาเอาไว้ ความเมตตาที่แอบแฝงอยู่ข้างในนั้น

ต่อให้เธอทำให้เขาอับอาย เปิดปากด่าออกมา สีหน้าของเขาก็ยังคงสงบนิ่งบนใบหน้าไม่ได้แสดงสีหน้าอะไรออกมา

ที่แท้ เขาก็อารมณ์ร้ายเป็นเหมือนกัน

แสงดาวรู้สึกว่าไม่ค่อยดีแล้ว สีหน้าของเธอทั้งซีดขาวและแดงขึ้นมาสลับกัน แล้วก็พูดออกมา：“คุณยังมีหน้ามาพูดถึงน้องชายของฉัน ฉันจะบอกคุณนะ ถ้าไม่ใช่เพราะพวกเขาเป็นแม่ลูกกัน เขาก็คงไม่กลายเป็นแบบนี้หรอก ตอนนี้เขาสติไม่ค่อยดี กำลังจะถูกตระกูลเทวเทพทำร้ายจนตายแล้ว คุณยังมีหน้ามาพูดถึงเขา！”

“……”

แต่ว่าเขาคิดไม่ถึงเลยว่า ตอนนั้นที่ตึกเอ็มไพร์เขาทำไม่สำเร็จ

ตอนนี้ เขาที่อยู่ที่เมืองหลวงกลับ“เปลี่ยนแปลง”ไปเองแล้ว

“เหตุจากอะไร”

“คุณชายรองพูดถึงอะไรเหรอ เหตุผลที่ทำให้ท่านประธานป่วยงั้นเหรอ”ดลธีเหมือนกับว่าฟังไม่เข้าใจขึ้นมาอย่างกะทันหัน ต่อมา ใบหน้าทั้งใบของเขาก็เปลี่ยนเป็นโศกเศร้าขึ้นมาอย่างรุนแรง

“ปัญหานี้ คุณชายรองยังไม่เข้าใจอีกเหรอ แน่นอนเป็นเพราะว่าการจากไปของคุณผู้หญิง ตอนนั้น เขาเห็นกับตาตัวเองเธอปล่อยมือจากเขาแล้วร่วงลงไป เธอเพื่อให้เขามีชีวิตรอด สละชีวิตของตัวเอง นี่ก็เหมือนเป็นการตัดฟางเส้นสุดท้ายในการช่วยชีวิตของเขา เขามีชีวิตรอด เธอกลับตาย งั้นเขานอกจากแก้แค้นแล้ว ยังจะหลงเหลือความคิดอะไรอีกล่ะ”

“……”

เป็นอีกครั้ง ที่ในห้องนี้เงียบไป

เหมือนกับว่ากำลังมีความมืดมนปกคลุมลงมายังไงอย่างงั้น ความโศกเศร้าอย่างรุนแรงเหมือนกับน้ำหมึกที่ไม่อาจละลายได้ แพร่กระจายไปในอากาศ ทุกคนต่างไม่อยากพูดอะไรออกมาแล้ว

พวกเขายังคงเงียบ โศกเศร้า ภายในใจ เหมือนกับว่ากำลังถูกมดรุมขบกัดยังไงอย่างงั้น

แม้แต่หายใจ ยังเจ็บปวด

คณาธิปเองก็ไม่อยากยอมรับเลยว่า วินาทีนี้ เขาไม่ได้ดีใจอย่างที่เขาคิดเอาไว้ อีกทั้ง ในใจของเขา เหมือนมีอะไรบางอย่างกดทับลงมา

อย่างหนัก ทำให้เขาหายใจไม่ออก