ยัยหมอวายร้ายที่รัก นิยาย บท 928

“อือ......”

จู่ ๆ ถูกอุ้มขึ้นมาจากบนเตียงอันนุ่มสบายแบบบังคับ เธอไม่พอใจเล็กน้อย ยังขมวดคิ้วอยู่ในฝัน เหมือนกับว่าเจ้าแมวเหมียวที่ถูกรบกวน และเอ่ยเสียงออกมาอย่างไม่พอใจ

แต่ไม่นานนัก เมื่อมือใหญ่คู่หนึ่งอุ้มเธอมาไว้ในอ้อมกอด

“ไม่ดื้อนะ”

น้ำเสียงอันดึงดูดและอ่อนโยนแว่วผ่านข้างหูเธอไป และตามด้วยกลิ่นลมหายใจของผู้ชายที่แสนคุ้นเคย

ไม่นานนัก เธอก็มุดเขาไปในอ้อมกอดของชายคนนี้ และนอนหลับสนิทต่อไป จากนั้น จนกระทั่งรุ่งเช้า เธอก็ยังคงนอนอยู่ในความอบอุ่นนั้นโดยไม่ขยับ

“ติ๊ง.......ติ๊งติ๊ง.........”

เมื่อตอนที่เสียงสั่นสะเทือนของโทรศัพท์ปลุกให้ตื่นขึ้นอีกครั้ง ด้านนอกก็สว่างจ้าเรียบร้อยแล้ว

ใครกันนะโทรศัพท์มาแต่เช้า?

เธอยังคงงัวเงียอยู่ ไม่ได้มองดูสภาพข้างกายตัวเอง เธอรีบคว้าโทรศัพท์ที่อยู่ด้านข้างขึ้นมาและวางแนบหูไว้

“ฮัลโหล? ใครคะ?”

“หมี่ เกิดเรื่องแล้ว เมื่อคืนพ่อของม็อกโกถูกคนพาตัวออกไปจากบ้าน จนตอนนี้ยังไม่ได้ข่าวเลย ม็อกโกร้อนใจจนจะบ้าแล้ว”

ช่วงเช้าตรู่ มีเสียงผู้หญิงดังลอยผ่านมาจากโทรศัพท์นี้ ราวกับว่าเหมือนยิงปืนกลเสียงดังปึงปังหลังจากระเบิดลูกใหญ่

เส้นหมี่ที่เพิ่งตื่นนอนเพราะเสียงรบกวน สมองเต็มไปด้วยความมึนงง

แสงดาว?

เธอเกิดเรื่องอะไรขึ้นอีก?

เส้นหมี่ทำได้เพียงแค่ขยับโทรศัพท์ออกห่างเล็กน้อย จากนั้นก็ถามต่อว่า : “พี่พูดอีกที? ฉันไม่เข้าใจ อะไรคือพ่อของม็อกโกถูกพาตัวไปแล้ว? เขาถูกใครพาตัวไป?”

“ท่านไชยันต์น่ะสิ!”

แสงดาวเอ่ยชื่อนี้ผ่านทางโทรศัพท์ออกมาด้วยความโมโห

เส้นหมี่ก็ยิ่งงงมากขึ้น

ไชยันต์?

ไชยันต์พาตัวลูกชายตัวเองไปแล้วมีปัญหาตรงไหน? ผู้หญิงคนนี้ว่างมากจนตื่นตูมเกินไปแล้วหรือเปล่า? ยังจะมายุ่งสนใจเรื่องแบบนี้อีก

เส้นหมี่เองเริ่มหมดความอดทนแล้ว : “พี่คะ เขาเป็นพ่อลูกกัน พาตัวไปมันก็ไม่แปลกไม่ใช่เหรอ? ถ้าพี่คิดอยากจะสร้างสัมพันธ์ที่ดีกับพวกเขา ฉันแนะนำว่าเรื่องภายในครอบครัวแบบนี้พี่อย่าไปยุ่งเลยดีกว่า”

“เชอะ!”

คิดไม่ถึงว่า สิ้นเสียงคำพูดของเธอ ผู้หญิงคนนี้ก็ด่าฉาดเข้ามาในโทรศัพท์

“เส้นหมี่ เธอยังฟังไม่เข้าใจใช่ไหม? ฉันบอกว่าเป็นเรื่องของครอบครัวงั้นเหรอ? ฉันบอกว่าพ่อของเขาเกิดเรื่องแล้ว เรื่องที่ผู้ชายของเธอถูกทำร้าย ตอนนี้สืบหาออกมาแล้วว่าพ่อของเขามีส่วนร่วมด้วย ท่านไชยันต์จึงโกรธและโมโหมาก จึงได้พาตัวเขาไป”

“！！！！”

ผ่านไปหลานวินาที ในที่สุดเส้นหมี่ทางนี้ก็บีบโทรศัพท์แน่นและพูดอะไรไม่ออก

เธอฟังผิดไปหรือเปล่า?

ไชกุมีส่วนร่วมในการทำร้ายแสนรักงั้นเหรอ?

ทำไมล่ะ?

เธอเริ่มอธิบายให้ฟัง

เหมือนกับว่าจะแสดงให้เห็นถึงจุดยืนของตัวเอง เธอไม่ได้ยืนอยู่ฝ่ายของคนร้ายทางนั้น แต่เพราะว่าเป็นห่วงผู้ชายคนนั้น จึงได้รีบมาหาแบบสุ่มสี่สุ่มห้า

เส้นหมี่ : “.......”

ในท้ายที่สุด เธอก็ถอนหายใจและตกลงรับปาก

จะว่าไป สำหรับเรื่องนี้จริงๆ แล้วม็อกโกเองก็คือผู้บริสุทธิ์

เส้นหมี่วางสายโทรศัพท์ไป เตรียมตัวที่จะลุกขึ้น

กลับไม่คาดคิดว่า เธอวางโทรศัพท์ลงแล้วและหันกลับมา ทันใดนั้น เธอก็ค้นพบว่าตัวเองเหมือนสัมผัสเข้ากับคนคนหนึ่ง และคนคนนี้ เหมือนว่า.....ยังคงนอนหลับอยู่ในผ้าห่มผืนเดียวกันกับเธอ!!!

โอ้ สวรรค์!

ดวงตาทั้งคู่ของเส้นหมี่เบิกกว้างขึ้นในทันใด เธอหันขวับไปมองด้านข้างอย่างรวดเร็วราวกับจรวดที่พุ่งออกไป

“ในที่สุดก็โทรเสร็จแล้ว?”

น้ำเสียงผู้ชายอันน่าดึงดูดที่เย็นยะเยือกจนขนหนังศีรษะรู้สึกเย็นชา ในดวงตาคู่นั้นที่เหมือนกับว่าตกผนึกน้ำแข็งไว้เป็นพันปี มันช่างเหมือนกับสายฟ้าที่ฟาดลงมาจริงๆ

มีเสียง “วิ้ง” --

เส้นหมี่คือเสียสติไปโดยสิ้นเชิง!

แม่งเอ๊ย นี่มันจังหวะอะไรกัน?

เธอปีนขึ้นมาบนเตียงของชายคนนี้ตั้งแต่เมื่อไหร่? อีกทั้ง ยังนอนอยู่ในผ้าห่มผืนเดียวกันกับเขา?!!