ยัยหมอวายร้ายที่รัก นิยาย บท 929

ใช่ พวกเขาคือสามีภรรยากัน เธอนอนกับเขาคือเรื่องที่ถูกต้องตามกฎหมาย

แต่ ตอนนี้เขาป่วย เขายังมีอาการบุคลิกไม่คงที่ เขาจำแทบไม่ได้เลยว่าเธอคือภรรยาของเขา?

ม่านตาของเส้นหมี่สั่นระรัว

“ที่.....ที่รัก อรุณสวัสดิ์ค่ะ.....”

เธออดกลั้นต่อคลื่นยักษ์ลูกใหญ่ในก้นบึ้งหัวใจ และฉีกยิ้มออกมา ซึ่งไม่ต่างอะไรกับคนบ้า แล้วยกมือที่แข็งทื่อพูดทักทายเขา

สายตาของผู้ชายก็ยิ่งดูไม่เป็นมิตรมากขึ้น : “คุณคิดจะนอนอยู่บนตัวผมอีกนานแค่ไหนกัน?” ! ! ! !

เส้นหมี่สั่นระรัวไปทั้งตัวอีกครั้ง!

และในเวลานี้เอง เธอจึงพบว่า พวกเขาสองคนไม่เพียงนอนอยู่บนเตียงเดียวกัน ครึ่งท่อนล่างของเธอยังทับเขาไว้อยู่เหมือนกับปลาหมึก

เฮ้ย!

เมื่อคืนเธอเป็นบ้าอะไรกันแน่? ทำไมถึงได้ทำเรื่องที่น่าตกใจกลัวและไร้สมองแบบนี้?

ในที่สุดเส้นหมี่ก็ไม่พูดอะไรต่อ รีบพาตัวเองออกจากบนร่างของผู้ชายราวกับโดนไฟฟ้าช๊อต เธอรีบเปิดผ้าห่มออกและลุกกระโดดลงไปทันที : “ฉัน....ฉันตื่นแล้ว ฉันไปเตรียมอาหารเช้าให้คุณ”

จากนั้นผู้หญิงคนนี้ก็รีบวิ่งออกไปอย่างไม่คิดชีวิต ซึ่งเกือบจะเร็วยิ่งกว่ากระต่าย

ผู้ชายที่นอนอยู่บนเตียงเห็นแล้ว หรี่มุมตาลง อดกลั้นไว้หลายวินาที ใบหน้านิ่งขรึมที่ทำไว้ก็ไม่มีหลุดฟอร์ม ยังคงรักษาภาพลักษณ์ที่แสนเย็นชาเอาไว้

ไชยันต์ยอมที่จะจับกุมลูกชายของเขาได้เหรอ?

มันไม่ง่ายเลยจริงๆ

เขาเปิดผ้าห่มและลุกขึ้นมา มองดูชุดนอนก็เห็นคราบน้ำลายที่ทิ้งไว้ตรงหน้าอก หลังจากที่เขาถอดมันออก ก็เผยให้เห็นรูปร่างที่แข็งแรงและเป็นสัดส่วน จากนั้นก็เดินตรงไปยังตู้เสื้อผ้าทางนั้น

นี่ก็คือผลลัพธ์ที่เขาฝึกซ้อมตอนที่อยู่ในกรมทหารตลอดสามเดือน

บังเอิญว่าในเวลานี้เองเส้นหมี่ก็วกกลับมาหยิบโทรศัพท์ของเธอ เตรียมที่จะโทรหาสอบถามเรื่องนั้นที่เดอะวิวซี

จู่ ๆ ผลักประตูเข้ามา--

“ตึง!”

สายตาคู่นั้นจ้องตรงไปยังชายผู้แข็งแกร่งคนนี้ ร้อนวูบวาบไปทั้งสมอง คนทั้งคนก็ล้มพับอยู่บนบานประตูบานนี้

แม่งเอ๊ย ตลอดทั้งเช้าตรู่นี้ ทำไมถึงได้เจอแต่อะไรที่มันกระตุ้นสูบฉีดขนาดนี้? นี่คือไม่อยากให้เธอได้มีชีวิตอยู่ต่อแล้วใช่ไหม?!!

เธอกลืนน้ำลายเฮือก....

แสนรัก : “......”

เมื่อเห็นดวงตาปนทะลึ่งของเธอที่จ้องมองเขาอยู่อย่างไม่ละสายตา ดวงตาของเขาก็มืดหมองลง เมื่อคืนกว่าจะระงับความเร่าร้อนนั้นลงไปได้ไม่ง่ายเลย ตอนนี้มันเริ่มกลับมาอีกแล้ว

“เข้ามา”

“หา?”

เส้นหมี่ตกตะลึง

เข้าไป?

เธอฟังไม่เข้าใจนิดหน่อย แต่เมื่ออยู่ต่อหน้าผู้ชายที่ทำให้เธอหน้าแดงหัวใจเต้นแรง และยังมีความดึงดูดน่าหลงใหลเป็นอย่างมาก เธอขาดการควบคุมตัวเองอีกแล้ว ขาทั้งสองข้างก็เดินเข้าไป

“หาเสื้อผ้าให้ผม”

แสนรักตั้งใจไม่มองไปที่เธอ เขายังคงใบหน้าอันแสนเย็นชานั้นไว้ เปลือยร่างกายท่อนบนไว้ และให้ผู้หญิงคนนี้หาเสื้อผ้าให้ตัวเอง

เส้นหมี่ถึงจะฟังเข้าใจ

ตอนที่ปลายนิ้วเพิ่งจะแตะสัมผัสกับผิวหนังร้อนรุ่มของชายคนนั้น ทันใดนั้น เขาก็ถามคำถามอย่างเรียบนิ่งขึ้นมาหนึ่งประโยคอยู่เหนือศีรษะของเธอ

เส้นหมี่จึงรีบเงยหน้าขึ้นไปทันที เธอมองดูเขา และพยักหน้าตอบรับอย่างจริงจัง : “ถูก”

แสนรัก : “งั้นพวกเราทำอะไรกันแล้วบ้าง? เรื่องที่ควรจะเกิดขึ้นระหว่างสามีภรรยา เกิดขึ้นแล้วหรือยัง?”

เส้นหมี่ : “หา?”

แสนรัก : “ผมหมายถึงเรื่องที่ควรเกิดขึ้นระหว่างผู้ชายกับผู้หญิง ถ้าหากมี งั้นคุณก็ไม่ต้องรู้สึกผิดและละอายใจกับเรื่องเมื่อเช้านี้ ผมเป็นสามีของคุณ ให้หลับนอนกับคุณก็เป็นเรื่องปกติ”

“……”

เป็นเวลากว่าสิบกว่าวินาที ที่เส้นหมี่ยืนอย่างเฉื่อยชาอยู่ตรงหน้าชายคนนี้!

โดยเฉพาะอย่างยิ่งตอนที่เห็นว่าเขาพูดสิ่งนี้กับเธอด้วยสีหน้าท่าทางแบบจริงจัง

ให้หลับนอนกับเธอก็เป็นเรื่องปกติ?

ไม่ใช่สิ คำพูดนี้ทำไมฟังดูแปลกพิกล? ทั้ง ๆ ที่เธอรู้ความหมายที่เขาพูด คือเรื่องที่เมื่อเช้าเธอนอนอยู่บนตัวเขาเหมือนกับปลาหมึก

แต่ คำว่า “นอน” คำนี้ ทำไมฟังดูแล้วยังรู้สึกแปลกๆล่ะ?

“.......อ้อ ได้” ในท้ายที่สุดเส้นหมี่ก็ยังคงหน้าแดงระเรื่อ เพียงแค่ก้มศีรษะลงและตอบตกลง

“เหมือนกัน ผมนอนกับคุณ ก็เป็นเรื่องปกติมาก”

“！！！！”

เงยหน้าขึ้นมาอย่างจัง!

กลับไม่คาดคิดและไม่มีลางสังหรณ์ใดๆ ผู้ชายคนนี้ที่ยืนอยู่ตรงหน้าเธอ จู่ ๆ ใช้มือบีบคางของเธอไว้ จากนั้นริมฝีปากของเขาก็แนบชิดลงมาจูบอย่างแนบแน่น