อัจฉริยะแพทย์สาว ข้ามภพรักอ๋องเทพสงคราม นิยาย บท 1288

“ฝ่าบาท หนึ่งจักรพรรดินีสองฮองเฮาผิดต่อกฎมณเฑียรบาลว่าด้วยการสืบราชสันตติวงศ์ โปรดคิดทบทวนอีกครั้งด้วยพ่ะย่ะค่ะ”

“ฝ่าบาท โปรดคิดทบทวนอีกครั้งด้วยพ่ะย่ะค่ะ”

“ถ้าเช่นนั้นพวกเจ้าบอกข้าสิ ว่าใครสามารถนำทองคำห้าสิบล้านตำลึงออกมาได้ในคราวเดียว”

“เอ่อ……”

เหล่าขุนนางปาดเหงื่อ

เรื่องนี้อย่าว่าแต่แคว้นน้ำแข็งเลย แม้แต่แคว้นอื่นก็ไม่มีใครสามารถนำทองคำห้าสิบล้านตำลึงออกมาในครั้งเดียวได้

หยางโม่เอ่ยพูด “ฝ่าบาท ห้าสิบล้านตำลึงทองเป็นจำนวนที่มากเกินไป กระหม่อมเกรงว่าเย่กุ้ยเหรินเอาออกมาได้มากถึงเพียงนั้นพ่ะย่ะค่ะ”

“แล้วทองคำหนึ่งแสนตำลึงล่ะ ในหมู่พวกเจ้าใครสามารถเอาออกมาได้”

ถึงแม้ทองคำหนึ่งแสนตำลึงจะจำนวนมากเช่นกัน แต่ก็ไม่ใช่ว่าจะเอาออกมาไม่ได้

เป็นเพียงว่าหลังจากเอามันออกมาก็อาจจะถูกตั้งข้อหาโกงทรัพย์สินบ้านเมือง

“ฝ่าบาท……”

“เรื่องนี้ข้าพิจารณาดีแล้ว ตกลงตามนี้ กาวกงกง เจ้าไปประกาศพระราชโองการได้แล้ว”

“พ่ะย่ะค่ะ”

จักรพรรดินีองค์ใหม่เพิ่งขึ้นครองราชย์ก็อภิเษกสมรสกับฮองเฮาและสนมอีกสองคนพร้อมกัน แต่ตอนนี้ตอนนี้กลับกลายเป็นสองฮองเฮาหนึ่งสนม สร้างความตกใจให้กับทุกคนเป็นอย่างมาก จนกลายเป็นหัวข้อสนทนาของชาวเมืองทุกหนทุกแห่ง

เผ่าเทียนเฟิ่นคือหนึ่งในนั้นที่โมโหกับเรื่องนี้มาก

หลังจากจัดพิธีอภิเษกสมรสผ่านไปหลายวันยังไม่มีวี่แววว่าจะกลับมาก็ช่างเถอะ แต่ตอนนี้กลับแต่งตั้งฮองเฮาเพิ่มอีกหนึ่งคน นี่มันถือเป็นการดูถูกท่านหัวหน้าของพวกเขาไม่ใช่หรือไง?

ช่างไม่เห็นเผ่าเทียนเฟิ่นอยู่ในสายตาเลย

“รองหัวหน้าเผ่า จักรพรรดินีของแคว้นน้ำแข็งทำเกินไปแล้ว ข้าคิดว่า เราก่อกบฏเลยจะดีเสียกว่า”

“กฎของเผ่าเทียนเฟิ่นเราเขียนไว้ว่าห้ามตั้งตัวเป็นศัตรูกับราชวงศ์ของแคว้นน้ำแข็ง”

“แต่ดูสิ่งที่จักรพรรดินีของแคว้นน้ำแข็งทำสิ ท่านหัวหน้าของพวกเราอภิเษกสมรสกับนาง มันน่าคับแค้นใจจริงๆ”

“ก็ใช่น่ะสิ ตั้งแต่โบราณมาจนถึงปัจจุบัน จักรพรรดินีทุกพระองค์ต่างก็มีฮองเฮาเพียงพระองค์เดียว แต่นางกลับมีเพิ่มมาอีกหนึ่งคน ที่สำคัญคือเย่จิ่งหานยังเป็นที่เป็นศัตรูอันดับหนึ่งของเผ่าเทียนเฟิ่นเราอีก มีพี่น้องของเรากี่คนที่ต้องตายด้วยฝีมือของเย่จิ่งหาน จักรพรรดินีทำเช่นนี้ถือเป็นการตั้งตัวเป็นปฏิปักษ์กับพวกเราชัดๆ”

รองหัวหน้าเผ่าขมวดคิ้ว

เขาเองก็ไม่ชอบใจมากเช่นกัน

แต่การจะก่อกบฏกับแคว้นน้ำแข็งเป็นเรื่องที่ใหญ่หลวงนัก

กฎของบรรพบุรุษเขียนไว้ พวกเขาจะขัดคำสั่งไม่ได้

“รองหัวหน้าเผ่าพวกเราก่อกบฏเถอะ คนพวกนี้ไม่มีใครดีเลยสักคน ข้ารู้สึกคับแค้นใจแทนท่านหัวหน้าจริงๆ”

“รอดูไปก่อน ถ้าท่านหัวหน้ามีคำสั่งเราถึงจะทำ”

“เฮ้อ……”

ในห้องทรงพระอักษร

อ๋องเสวี่ยฉินพยายามชื่นชมว่ากู้ชูหน่วนเฉลียวฉลาดมาก

แม้ว่ามันจะไม่สอดคล้องต่อกฎมณเฑียรบาล แต่ก็สามารถหาเงินจำนวนมากได้อย่างง่ายดาย ถ้าเย่จิ่งหานทำตามที่รับปากไว้จริงๆ วิกฤตการณ์ในแคว้นน้ำแข็งก็จะได้รับการแก้ไข

“ฝ่าบาท องค์ชายแคว้นก็ไม่เลว กระหม่อมได้คุยกับฮ่องเต้อี้แล้ว องค์ชายอี้ไม่คาดหวังที่จะได้ตำแหน่งฮองเฮา ขอแค่เป็นราชกุ้ยจูนถ้าฝ่าบาทอภิเษกสมรสกับเขา เราก็จะไม่ต้องกังวลเรื่องการขาดแคลนอาหารอีกต่อไป”

“ท่านทำงานเร็จริงๆ เลยนะ”

แค่ระยะเวลาสั้นๆ นางก็ถูกเขาเอาไปขายอีกแล้ว

“เรื่องที่เกี่ยวข้องกับแคว้นน้ำแข็ง กระหม่อมจะต้องทำให้ดีที่สุดอยู่แล้ว ถ้าหากฝ่าบาททรงไม่ขัดข้อง งานอภิเษกสมรสกำหนดไว้เดือนหน้าดีหรือไม่พ่ะย่ะค่ะ วันที่หนึ่งของเดือนหน้าเป็นวันฤกษ์ดี”

“วันนี้วันที่ยี่สิบแปด วันที่หนึ่งของเดือนหน้านั่นหมายความว่าเหลือเวลาเพียงสามวันเท่านั้นไม่ใช่หรือ?”

“ก็...ใช่ แต่อย่างน้อยก็นับว่าเป็นเดือนหน้าแล้วนะพ่ะย่ะค่ะ”

“เหตุใดเจ้าไม่บอกออกมาตรงๆ เลยว่าอีกสามวันให้ข้าอภิเษกสมรสเลยล่ะ”

อ๋องเสวี่ยฉินยิ้มกว้าง

กู้ชูหน่วน เอ่ยพูด “แคว้นอี้กับแคว้นน้ำแข็งอยู่ห่างกันมาก เวลาเพียงสามวันจะส่งขบวนไปรับได้อย่างไร”

“องค์ชายแคว้นอี้ มาถึงแคว้นน้ำแข็งแล้วพ่ะย่ะค่ะ ขอแค่ฝ่าบาทตอบตกลง การแต่งงานจะดำเนินการได้ทันที”

กู้ชูหน่วนปิดม้วนฎีกา แทบจะนึกว่านางได้ยินผิดไป

“อ๋องเสวี่ยฉิน เจ้าไม่คิดบ้างเลยหรือว่าเรื่องนี้ผิดปกตอหรอ แคว้นอี้จะกล้าได้กล้าเสียขนาดนี้เหรอ”

“เรื่องนี้... แคว้นอี้มีเพียงคำขอเดียวเท่านั้น ในภายภาคหน้า บุตรสาวที่เกิดจากฝ่าบาทกับองค์ชายอี้ ให้เราแต่งตั้งเป็นองค์รัชทายาทของแคว้นน้ำแข็งและบุตรชายที่เกิดจากฝ่าบาทกับแคว้นองค์ชายอี้ จะถูกแต่งตั้งเป็นรัชทายาทของแคว้นอี้ ด้วยวิธีนี้ ทั้งสองแคว้นจะได้มีความสัมพันธ์ที่ดีต่อกันตลอดไป”

“เหอะ... แม้แต่เรื่องนี้ก็คาดคิดไว้แล้วหรือ อ๋องเสวี่ยฉินมือของเจ้าเอื้อมเข้ามายุ่งเกี่ยวด้วยมากเกินไปแล้ว”

“เพื่อฝ่าบาท เพื่อแคว้นน้ำแข็ง กระหม่อมยอมทุ่มเทสุดแรงกายและแรงใจ”

“พอแล้ว ข้าไม่อยากพูดเรื่องนี้กับเจ้าอีก ข้าบอกเจ้าไว้เลย ข้าไม่เห็นด้วยกับการแต่งงานครั้งนี้”

“ฝ่าบาท”

“ฝ่าบาท นี่...”

กู้ชูหน่วนโยนธนบัตรในมือทิ้งอย่างโมโห ก่อนจะกัดฟันกรอด แล้วพูดว่า “เย่จิ่งหาน เจ้ากล้าโกหกข้า ทหาร เตรียมเกี้ยวไปหอราตรี”

“พ่ะย่ะค่ะ”

บรรยากาศในวังเริ่มแปลกประหลาดขึ้นมา

ทุกคนในวังต่างไม่กล้าแม้แต่จะหายใจแรง ๆ พวกเขาอยากจะมุดเข้าไปในโพรง กลัวว่าจะมีใครไม่กลัวตายกล้าทำให้ฝ่าบาทโมโห และอาจไม่มีชีวิตรอดเอาได้

“ปัง……”

กู้ชูหน่วนเตะประตูเปิดออกและถามด้วยใบหน้าโกรธจัด

“เงินล่ะ”

“ให้เจ้าไปหมดแล้วไม่ใช่หรือ?”

“เย่จิ่งหาน เจ้าล้อข้าเล่นหรือไง เจ้าให้กระดาษที่ไร้ประโยชน์พวกนั้นมาทำอะไร”

“เจ้าเองก็ไม่ได้บอกว่าให้ได้แค่ธนบัตรของแคว้นน้ำแข็ง”

“เจ้าหมายความว่าอย่างไร เจ้าจะบอกข้าว่าธนบัตรเหล่านั้นเป็นธนบัตรที่สามารถใช้ได้ในแคว้นเย่สินะ”

“ใช่”

“ธนบัตรของแคว้นเย่ เจ้าเอามาให้ข้า ข้าจะใช้อย่างไร”

“นั่นก็เรื่องของเจ้า ข้ามีหน้าที่แค่ให้เงินเจ้า จริงสิ ข้าจำได้ว่าเจ้ากลัวว่าข้าจะมานึกเสียใจทีหลัง ดังนั้นเจ้าจึงได้เขียนข้อตกลงเป็นลายลักษณ์อักษร ว่าข้าจ่ายทองคำให้คุณห้าสิบล้านตำลึง ไม่ว่าจะเป็นเงินหรือสิ่งของมีค่าก็สามารถเอามาจำนองได้ เจ้าจะแต่งตั้งข้าเป็นฮองเฮา และจะไม่ถูกปลดจากตำแหน่งไปตลอดชีวิตจริงหรือไม่”

กู้ชูหน่วนโมโหจนหายใจเข้าออกอย่างแรง “เจ้าจะไม่คายเงินส่วนที่เหลือออกมาใช่ไหม ดีมาก เย่จิ่งหาน เจ้าร้ายกาจมาก”

ไม่ช้าก็มีการพระราชโองการออกไปทั่วแคว้นน้ำแข็งอีกครั้ง

ฮองเฮาแบ่งออกเป็นฮองเฮาใหญ่และฮองเฮาเล็ก

ฮองเฮาใหญ่คือเวินเส้าหยี ฮองเฮาเล็กคือเย่จิ่งหานและผู้มีอำนาจดูแลวังหลังยังคงเป็นเวินเส้าหยีตามเดิม

เย่จิ่งหานอารมณ์ไม่ดี

“คุณขี้โกง”

“ไม่ใช่เจ้าที่ขี้โกงก่อนหรือไง ห้าสิบล้านตำลึงทอง แต่ใช้ได้แค่สองแสนตำลึงทอง จำนวนลดฮวบได้น่ากลัวมาก”

เรื่องการแต่งตั้งเป็นฮองเฮา นอกจากยศที่สูงขึ้นแล้ว ในความเป็นจริงเย่จิ่งหานไม่ได้ประโยชน์อะไรเลย

แต่ยศนี้เขาก็ไม่ได้อยากได้เช่นกัน