อัจฉริยะแพทย์สาว ข้ามภพรักอ๋องเทพสงคราม นิยาย บท 940

เสี่ยวจิ่วเอ๋อร์หัวเราะฟ่อๆ

สามปีผ่านไป ได้พบนายหญิงอีกครั้ง มันอดกลั้นความปีติดีใจไว้ไม่อยู่

ลำตัวงูบิด มันคิดจะแอบอิงไปที่อ้อมแขนออดอ้อนกู้ชูหน่วนอีกครั้ง

กู้ชูหน่วนรักษาระยะห่างกับมัน “เจ้ายังไม่ได้บอกข้า เจ้ารู้ได้ยังไงว่าข้าความจำเสื่อม? อีกอย่าง ก่อนหน้านี้ข้าเคยสูญเสียความทรงจำด้วยหรือ?”

“แน่นอนอยู่แล้วล่ะ ครั้งก่อนนายหญิงเคยความจำเสื่อมไปครั้งหนึ่ง และครั้งนี้ก็สูญเสียความทรงจำไปอย่างสมบูรณ์มากกว่าครั้งที่แล้วซะอีก”

ครั้งก่อนอย่างน้อยก็ไม่ได้เปลี่ยนร่าง

ครั้งนี้แม้แต่ร่างกายก็เปลี่ยนไปแล้ว

“เช่นนั้นก่อนหน้านี้ข้าเป็นคนยังไง? เป็นเหมือนที่พวกเขาพูดว่า ขี้ขลาดอ่อนแอ ความรู้วิทยายุทธก็ไม่มี เป็นคนไร้ประโยชน์ตั้งแต่กำเนิดจริงๆหรือ?”

กู้ชูหน่วนไม่เชื่อว่านางจะเป็นคนเช่นนั้น

หากว่าเป็น เช่นนั้นความทรงจำที่เกี่ยวกับการหลอมยารวมทั้งประสิทธิภาพของสมุนไพรปรุงยาในสมองของนางจะมาได้ยังไง?

ความรู้ความเชี่ยวชาญในการหลอมยาของนางทั้งหมด กลัวว่าคงจะเก่งกาจซะยิ่งกว่าตระกูลไป๋หลี่เป็นอย่างมากเชียวล่ะ

“นายหญิงห้าวหาญจิตใจละเอียดอ่อน มีครบทั้งความรู้ความสามารถ เป็นผู้ที่มีพรสวรรค์ฉลาดและมีวิสัยทัศน์ลำดับแรกๆของโลก นายหญิงเป็นเจ้านายที่ดีที่สุดในโลก”

“เอ่อ.....แล้วทำไมพวกเขาถึงพูดแบบนั้นล่ะ?”

“นั่นก็เพราะว่าดวงตาของพวกเขาถูกอึบดบังไว้”

“.......”

งูเก้าหัวตัวนี้ดูซื่อๆ แต่กลับพูดจาหนักแน่น

“แล้วเจ้าล่ะ ทำไมเจ้าถึงได้กลายมาเป็นสัตว์เลี้ยงของข้า? เพราะข้าสยบเจ้าได้หรือ?”

“ไม่ใช่ เป็นเสี่ยวจิ่วเอ๋อร์ที่ยินยอมพร้อมใจติดตามท่าน ตอนเสี่ยวจิ่วเอ๋อร์ยังเล็ก ท่านช่วยข้าไว้”

“แล้วตัวตนของข้า คือคุณหนูสามของจวนมู่จริงหรือ?”

ครั้งนี้เสี่ยวจิ่วเอ๋อร์ไม่ได้ตอบนาง แต่ขดตัวอยู่ข้างเท้าของนางอย่างว่านอนสอนง่าย

มันหัวเราะฟ่อฟ่อ “เสี่ยวจิ่วเอ๋อร์รู้เพียงแค่ ท่านก็คือนายหญิงของเสี่ยวจิ่วเอ๋อร์ตลอดไป”

ความน่ารักอ่อนโยนของมันทำให้กู้ชูหน่วนคลายความระมัดระวังในใจลงช้าๆ จับมันขึ้นมาวางไว้ในมือด้วยตัวเอง

“หมูย่างร้อยตัว”

“ร้อยตัว? เจ้าตัวเล็กแค่นี้ เจ้าไม่กลัวว่าจะกินจนจุกตายหรือไง”

“จุกไม่ตายหรอก เสี่ยวจิ่วเอ๋อร์กินเก่งมาก แม้ว่าตระกูลไป๋หลี่จะทำหมูย่างอร่อย แต่กลับเทียบไม่ได้กับหนึ่งในร้อยของนายหญิง เสี่ยวจิ่วเอ๋อร์อยากกินที่นายหญิงย่าง”

มันพูดพลาง ก็แลบลิ้นออกมาเลียด้วยความตะกละตะกลาม และไม่รู้ว่ามันอยากจะได้หมูย่างมานานแค่ไหนแล้ว

“หนึ่งร้อยตัวมากเกินไปแล้ว ถ้าเจ้าช่วยข้าหาแหวนมิติ ขนสิ่งของในนี้ออกไปได้ ข้าจะย่างให้เจ้ากินหนึ่งตัว”

“ห้ะ....แค่ตัวเดียวหรือ น้อยเกินไปแล้วนะ”

“รังเกียจว่าน้อยเจ้าจะไม่เอาก็ได้”

เสี่ยวจิ่วเอ๋อร์หน้าละห้อยทันที บิดลำตัวอันมีเสน่ห์ของมันไปพลาง บ่นฟ่อๆโอดครวญไปพลาง

สามปีก่อน หลังจากที่ดวงจิตวิญญาณสุดท้ายของนายหญิงลอยออกจากเผ่าหยกไป ก็ล่องลอยไปในโลกอย่างไร้จุดหมาย

ต่อมาถูกคนตั้งใจจับไว้ได้ ปรารถนาที่จะหล่อหลอม

โชคดีที่พลังแห่งจิตวิญญาณของนายหญิงแข็งแกร่งมาก ความแน่วแน่ในจิตใจก็แข็งแกร่งมาก จึงไม่ได้ถูกหล่อหลอมไปโดยสมบูรณ์ เพียงแต่วิญญาณของนางไม่เหมือนกับก่อนหน้านี้แล้ว ถูกคนหล่อหลอมจนแทบจะจำไม่ได้แล้ว