ย้อนกลับไปหลายเดือนก่อน
ต่างประเทศ
"สวัสดีครับคุณอา"
"อ้าวชิน!"
"สวัสดีค่ะพี่ชิน ไม่คิดว่าจะมาถึงที่นี่ได้ สบายดีนะคะ"
"พี่สบายดี คุณอากับน้องมิราสบายดีนะครับ"
"สบายดีๆ ว่าแต่พ่อเราเป็นยังไงบ้าง อาไม่ได้กลับไปเยี่ยมเลย"
"ก็สบายดีครับ ตามประสาของเขานั่นแหละครับคุณอา"
"มาถึงที่นี่มีเรื่องอะไรล่ะ?"
"ผมว่าจะพาน้องมิราไปเที่ยวเมืองไทยครับ ถ้าคุณอาไม่ติดอะไร ผมจะดูแลให้เป็นอย่างดีเลย"
"แต่เราแต่งงานแล้วนี่ พาน้องไปแบบนี้คนที่บ้านเราจะไม่คิดมากเอาหรอ"
"ไม่หรอกครับ ผมกับมิราเราไม่ได้คิดอะไรกัน เป็นพี่น้องกันจะคิดอะไรเกินเลยกันได้ยังไง" ว่าแล้วชินกรณ์ก็ยกมือลูบเส้นผมดำขลับของน้องสาวไปมาด้วยความเอ็นดู
"นั่นสิคะคุณพ่อ ให้มิราไปเที่ยวกับพี่ชินนะคะ มิราสัญญาว่าจะไม่ดื้อเลย"
"เราน่ะชอบดื้อกับพี่เขาตั้งแต่เด็กแต่เล็กแล้ว"
"โถ่คุณพ่ออะ อยู่แต่บ้านมันน่าเบื่อนะคะ"
"แล้วเราจะไปเมื่อไหร่ล่ะ?"
"ผมมาประชุมงานที่นี่ด้วย เสร็จแล้วก็จะกลับเลยครับ น่าจะอีกสักสองสามวัน"
"อ๋อ..."
"คุณพ่ออนุญาตให้มิราไปกับพี่ชินนะคะ มิราสัญญาว่าจะไม่ดื้อไม่ซนเลย"
"อ่าๆ อยากไปก็ไป แต่ระหว่างที่พี่ชายเราไปทำงานก็เก็บข้าวของให้เรียบร้อย ชินเสร็จงานแล้วจะได้พาไปได้เลย"
"ค่ะ รักคุณพ่อจังเลย คุณพ่อใจดีที่สุด"
เวลาผ่านไป...
"คุณพ่อบอกว่าพี่ชินแต่งงานแล้ว ห้ามให้มิราทำอะไรที่ไม่ไม่ควรไม่งามกับพี่ชินอีกเพราะเดี๋ยวแฟนของพี่ชินจะเข้าใจผิดเอา แฟนของพี่ชินใจดีหรือเปล่าคะ"
"ถามทำไมล่ะ?"
"ก็มิราอยากรู้"
"ใจร้ายมาก เจอหน้ากันห้ามพูดอะไรเด็ดขาด พี่พูดอะไรไปก็ตามนั้นห้ามเถียง"
"หือ?"
"ขนาดนั้นเลยหรอคะ?"
"ใช่"
"แล้วจะอยู่ด้วยกันได้ยังไง ถ้าแฟนของพี่ชินไม่ชอบหน้ามิราขึ้นมาจะทำยังไง"
"เดี๋ยวพี่จัดการให้เอง เราไม่ต้องพูดอะไรทั้งนั้น ไปอยู่กับพี่ที่บ้าน"
"...."
"เป็นอะไรไป?" ชายหนุ่มหันไปถามน้องสาวที่นั่งอยู่เบาะข้างๆ เมื่อเห็นเธอสีหน้าบูดบึ้งไป
"มิราไม่รู้ ทำไมพี่ชินต้องให้มิราทำแบบนั้นด้วย"
"เอาน่า สัญญาแล้วไงว่าจะพาไปเที่ยว"
"พี่ชินทะเลาะกับแฟนอยู่หรือเปล่าคะ ทำไมต้องให้มิราทำอะไรแบบนี้ด้วย ถ้ามิราไปแล้วทำให้พี่ชินกับแฟนต้องทะเลาะกันมิราไม่อยากไปหรอกนะคะ"
"เอาน่า จากนี้ไปเราคือเพื่อนของพี่นะ"
"คะ?"
"พี่จะพาเราเข้าไปอยู่ในบ้านในฐานะเพื่อนสนิท"
"พี่ฟ้าหายตัวไปเพราะมิราหรือเปล่าคะพี่ชิน?"
"ไม่หรอก เธอคงจะออกไปข้างนอก เพราะแม่บ้านบอกว่าตอนอยู่บ้านคนเดียวเธอก็ชอบออกไปข้างนอกเหมือนกัน"
"แล้วหายตัวออกไปตั้งแต่ตอนไหนคะ?"
"น่าจะตั้งแต่เมื่อคืน เพราะพี่ตื่นมาแล้วไม่เจอเธอ แม่บ้านก็บอกว่าเธอยังไม่ได้ลงมา"
"แล้วนี่จะเกิดเรื่องไม่ดีกับพี่ฟ้าหรือเปล่าคะเนี่ย?"
"พี่ก็ไม่รู้เหมือนกัน แต่คงไม่มีอะไรเกิดขึ้นหรอก พี่ว่าจะโทรไปถามที่บ้านของเธอเหมือนกันเผื่อว่าเธอจะกลับบ้านไปหาพ่อกับแม่"
"มิราบอกพี่แล้วใช่มั้ยว่าไม่ให้ทำแบบนี้ แต่พี่ก็ยังไม่ฟังดื้อดึงชะมัดเลย ถ้าพี่ฟ้าพาลูกหนีหายไปพี่จะทำยังไง"
"มันไม่ขนาดนั้นหรอกเราอะคิดมาก"
"จะไม่ให้คิดมากได้ยังไงคะ ถ้าพี่ฟ้าหายตัวไปเพราะมิราจริงๆ เรื่องนี้มิราก็มีส่วนผิดด้วย ส่วนคนที่มีความผิดเต็มๆ เลยคือพี่ต่างหาก ทำอะไรไม่รู้เรื่อง แถมยังไม่ยอมบอกอีกว่าทำแบบนี้ไปเพื่ออะไร"
"...." ชินกรณ์ยืนให้น้องสาวต่อว่าโดยที่เขาไม่พูดไม่ตอบโต้อะไรกลับไปเลย
_______________________
"เรื่องทั้งหมดมันก็เป็นแบบนี้แหละฉันไม่เคยมีอะไรกับใครนอกจากฟ้าฝัน ผู้หญิงคนนั้นก็เป็นน้องสาวของฉันเป็นลูกของคุณอาที่เป็นญาติห่างๆ อยู่ที่ต่างประเทศ"
"แล้วไง การที่คุณเอาเรื่องพวกนี้มาปั่นหัวฉันเล่นแล้วเธอคิดว่าฟ้าฝันจะกลับมาหาคุณได้หรอ?"
"ฉันไม่ได้ปั่นหัวเธอ ฉันแค่บอกความจริง"
"มาบอกความจริงบ้าบออะไรของคุณตอนนี้มันก็ไม่ได้ช่วยอะไรแล้ว ตัดใจซะเถอะ ฟ้าฝันไม่อยากกลับมาหาผู้ชายใจร้ายอย่างคุณแล้วล่ะ"
"...."
"ปล่อยให้เพื่อนฉันได้เจอคนดีๆ เถอะ"
"ฉันไม่ปล่อยเมียกับลูกฉันไปแน่!"
"งั้นฉันก็คงช่วยอะไรคุณไม่ได้ เพราะฉันก็ไม่รู้เหมือนกันว่าฟ้าฝันอยู่ที่ไหน!"
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: แค้นรัก คู่หมั้นร้าย
เว็บเถื่อน ใครเข้ามาแล้วช่วยกันกดรายงานค่ะ...
กรุณาลบออกด้วยค่ะ ฉันไม่อนุญาต ให้เอานิยายของฉันมาลงแบบนี้...
นิยายของฉัน ดูดมาลงแบบนี้ได้ยังไคะ? แย่จัง...