แค้นรัก คู่หมั้นร้าย นิยาย บท 69

หนึ่งอาทิตย์ต่อมา

เพราะถูกสั่งห้ามไม่ให้เข้าใกล้ลูกน้อย ชินกรณ์จึงต้องคอยแอบมองอยู่ห่างๆ เช่นเดิม ถึงแม้ตอนนี้เธอจะยอมอ่อนข้อลงมาบ้างแล้ว แต่ก็ใช่ว่าเขาจะเข้าใกล้ลูกได้ และที่สำคัญเขาเองก็ไม่อยากจะขัดคำสั่งเธอเพราะกลัวว่าเธอจะไล่กลับ กลัวว่าตัวเองจะไม่ได้เห็นหน้าลูกอีก

หลายเดือนที่ผ่านมาเธอเปลี่ยนไปมากจริงๆ เธอกลายเป็นผู้หญิงที่เด็ดขาดพูดคำไหนคำนั้นไม่มีผิดคำพูดตัวเอง นั่นจึงทำให้คนอย่างเธอดูน่ากลัวมากขึ้นในสายตาของเขา

บรืน~

เสียงรถดังมาจากทางด้านหน้าของตัวบ้าน ก่อนที่เสียงรถจะเงียบสงบลง

"ใครมาหรอคะพี่หวานเสียงรถไม่คุ้นเลย"

"คุณไอวากับสามีมาค่ะ พาคุณหนูน้อยมาด้วย" แม่บ้านตอบ

"อ้าว ไม่เห็นโทรบอกกันก่อนเลย เสียงรถก็ไม่คุ้นด้วย"

"ไม่ใช่รถคันเดิมที่คุณไอวาเคยขับค่ะ น่าจะเป็นรถของสามี"

"พี่หวานไปบอกให้พี่ผึ้งมาเฝ้าลูกหมูหน่อยนะคะเดี๋ยวฟ้าจะออกไปต้อนรับพวกเขาเอง"

"ได้ค่ะคุณฟ้า"

ตอนนี้ลูกชายตัวจ้ำม่ำของเธอเพิ่งจะนอนหลับกลางวันไป กว่าจะตื่นนอนก็คงอีกสองสามชั่วโมงเลย

ฟ้าฝันทิ้งลูกชายที่กำลังนอนหลับไว้อยู่กับพี่เลี้ยงส่วนเธอก็เดินออกไปหาเพื่อนที่ไม่ได้เจอหน้ากันอยู่ร่วมเดือน

"ไอวา..."

"เป็นยังไงบ้างสบายดีไหมอยู่ที่นี่"

"สบายดีมากๆ เลย"

"...."

"คุณตรีศูลสวัสดีค่ะ"

"ครับ" ตรีศูลตอบรับพร้อมกับยิ้มให้ฟ้าฝัน

"จะมาทำไมถึงไม่โทรบอกก่อนล่ะ คงไม่ได้เล่นกับลูกหมูหรอกนะเพิ่งจะนอนหลับกลางวันไปวันนี้เล่นเหนื่อยมาตั้งแต่เช้าแล้วเพิ่งจะนอนหลับเนี่ยแหละ"

"ไม่เป็นไรฉันไม่รบกวนหลานหรอก ปล่อยให้ลูกหมูนอนไปเถอะ" ไอวาตอบ

"แล้วนี่จะมาอยู่กันนานหรือเปล่า? จะมานอนค้างคืนไหม?"

"ไม่หรอกแค่แวะมาเยี่ยมเฉยๆ ไม่ได้มาหานานเลยคิดถึงลูกหมูน่ะ คุณตรีศูลเองก็อยากเห็นเด็กอ้วน ทำไงได้ล่ะลูกแต่ละคนไม่มีใครจ้ำม่ำเลย" ว่าแล้วไอวาก็หัวเราะออกมาเบาๆ เพราะลูกทั้งสองคนของเธอไม่มีใครตัวอ้วนจ้ำม่ำอย่างเจ้าลูกหมูลูกชายของฟ้าฝันเลย

"ดีแล้วไม่ต้องให้ตัวใหญ่นักหรอกอุ้มแล้วเมื่อย หุ่นดีแบบแม่นั่นแหละดีแล้ว"

"เธอก็พูดเกินไป"

"ลูกหมูนอนอยู่ในเปลด้านในโน่นค่ะถ้าคุณตรีศูลอยากเห็น"

"ไม่เป็นไรฉันไปหาเพื่อนก่อนดีกว่ามีเรื่องจะคุยกับมันน่ะ เอาไว้ลูกหมูตื่นแล้วค่อยมาเล่นด้วยกันทีหลัง"

"ค่ะ"

เมื่อตรีศูลเดินออกไปไอวาก็รีบดึงมือของเพื่อนสนิทไปนั่งลงที่โซฟาทันที

"อะไรเนี่ยไอวา?"

"เป็นยังไงบ้าง เรื่องของเธอ"

"...."

"ฉันขอโทษนะที่บอกเรื่องนั้นกับเขา แต่ฉันเห็นเขาพยายามตามหาเธอตลอดเลยนะ"

"ไม่เป็นไรหรอก เพราะยังไงสักวันเขาก็ต้องรู้อยู่ดีว่าฉันอยู่ที่ไหน"

"เธอมาตั้งแต่เมื่อไหร่ไอวา แล้วตรีศูลล่ะ"

"ก็เขาบอกว่าจะไปหาคุณฉันก็นึกว่าอยู่ด้วยกัน น่าจะอยู่ที่เรือนหลังเล็กหรือเปล่า"

"ฉันไม่รู้นะ ฉันมัวแต่มาเดินเล่นสำรวจรอบบ้านก็เลยไม่ได้ยินเสียงรถ"

"งั้นคุณก็รีบออกไปสิจะยืนอยู่ทำไม คราวหน้าถ้าไม่ได้รับอนุญาตก็ไม่ต้องเข้ามาในบ้านหลังนี้อีก"

"เจ้าของบ้านยังไม่ทันว่าอะไรเลยนะฟ้าฝัน" ชินกรณ์พูดหยอกเล่นๆ แต่เธอคิดว่าเขากำลังยั่วโมโหอยู่

"เอ่อ...เรื่องนี้ฉันไม่เกี่ยวนะ ฟ้าอยู่ที่นี่ก็แสดงว่าเธอเป็นเจ้าของบ้านด้วย เคลียร์กันเอาเองนะฉันไปหาลูกก่อนดีกว่า"

"...." เมื่อได้รับคำตอบจากเจ้าของบ้านตัวจริง ชินกรณ์ก็รู้สึกหน้าชาไปเลย

"คราวนี้ออกจากบ้านไปได้แล้วใช่ไหม"

"ฉันดูลูกให้เธอก่อนได้นะถ้าเธออยากคุยกับไอวา เดี๋ยวฉันอุ้มลูกหมูให้เอง"

"ใครใช้คุณมาเรียกลูกฉันแบบนี้!"

"ก็ลูกชื่อว่าลูกหมูไม่ใช่หรอ แล้วทำไมถึงจะเรียกว่าลูกหมูไม่ได้ล่ะ"

"ชื่อนี้ฉันเรียกได้คนเดียว!"

"แล้วทำไมตรีศูลกับไอวาถึงเรียกว่าลูกหมูได้ล่ะ ไหนเธอบอกว่าเธอเรียกได้คนเดียวไง"

"สองคนนี้ฉันยกให้เป็นกรณีพิเศษ และจะมีคนอื่นๆ อีกถ้าฉันอนุญาต ยกเว้นคุณคนเดียวเท่านั้นห้ามเรียกลูกฉันชื่อนี้!"

"แต่ฉันจะเรียก ชื่อลูกหมูน่ารักดีออกเด็กตัวอ้วนจ้ำม่ำ"

"ออกไป!"

"ครับ ไปก็ไป"