แค้นรัก คู่หมั้นร้าย นิยาย บท 74
ตกดึกวันเดียวกัน...
ก๊อก ก๊อก ก๊อก
"ใคร?"
"ฉันเอง"
"มีอะไร?"
"นอนหรือยังฉันขอเข้าไปได้หรือเปล่า"
"มีอะไรก็พูดมา"
"ฉันขอเข้าไปพูดข้างในนะ"
"อืม.." ฟ้าฝันเปิดประตูให้ชินกรณ์เดินเข้ามา ตอนนี้ลูกชายของเธอยังไม่ได้นอนหลับกำลังนั่งเล่นของเล่นอยู่ข้างเตียง
"จ๊ะเอ๋ลูกหมูน้อยของพ่อ"
"มีอะไรคุณก็รีบพูดมาสิ จะได้ออกไปฉันจะได้พาลูกหมูนอน"
"ฉันรู้ว่าตอนนี้เธอกำลังโกรธพ่อของเธออยู่ แต่ทุกอย่างฉันเป็นคนทำมันเอง เธอโกรธฉันแค่คนเดียวก็พอ"
"ถ้าคุณจะมาเพื่อพูดเรื่องนี้กลับไปซะเถอะ ฉันไม่มีอะไรจะพูดด้วย"
"เธอจะไม่หายโกรธจริงๆ หรอ"
"ฉันบอกแล้วไงว่าฉันไม่มีอะไรจะพูดทั้งนั้นเมื่อไหร่คุณจะพูดเข้าใจสักที?"
"ขอโทษๆ ฉันไม่พูดแล้วก็ได้"
"ดูลูกหมูให้หน่อยนะฉันจะไปอาบน้ำ"
"ครับ"
ชินกรณ์ตอบรับจากนั้นก็เดินไปนั่งลงเล่นอยู่ใกล้ๆ ลูกชายที่กำลังเล่นของเล่นอยู่คนเดียว ส่วนฟ้าฝันก็รีบไปอาบน้ำเพื่อที่จะมาพาลูกชายของเธอเข้านอน
ผ่านไปไม่นาน...
แกร้ก!
ฟ้าฝันเดินออกมาแต่แล้วก็พบว่าลูกชายของเธอนั้นนอนหลับปุ๋ยไปแล้วโดยมีชินกรณ์คอยตบตูดอยู่ข้างๆ
"ลูกหมูหลับตั้งแต่เมื่อไหร่?"
"สักพักแล้ว เหมือนลูกจะร้องหิวนมฉันก็เลยเอานมมาให้กินไปกินมานอนเล่นไปนอนเล่นมาก็เลยหลับอย่างที่เห็นนี่แหละ"
"ฉันเสร็จแล้วคุณก็ออกไปสิ"
"ลูกหลับง่ายดีนะ กินก็ง่ายหลับก็ง่ายเลี้ยงง่ายดีจัง"
"อืม.."
"ฉันขอนอนกับลูกได้ไหม นอนข้างล่างก็ได้ไม่ไปนอนเบียดเธอข้างบนหรอก เผื่อลูกหมูตื่นนอนกลางดึกฉันจะได้ตื่นขึ้นมาดูให้เธอเองก็จะได้นอนพักผ่อนไง"
"ลูกหมูไม่เคยตื่นนอนกลางดึก คุณกลับไปนอนห้องคุณเถอะ"
"ถ้าฉันทำให้เธอโกรธเรื่องพ่อฉันขอโทษด้วยนะ แต่ฉันก็เห็นใจคุณอาเหมือนกัน ฉันเป็นคนวางแผนเรื่องราวทั้งหมดโดยมีแม่เลี้ยงของเธอเป็นหมากในเกม ส่วนพ่อของเธอก็ไม่ได้รู้เรื่องอะไรด้วยเลย" ชินกรณ์พูดพร้อมกับดันตัวลุกขึ้นออกจากที่นอน เพื่อหลบให้ฟ้าฝันเข้าไปนอนกับลูกแทน
"เลิกพูดได้ยัง ฉันไม่อยากให้ลูกหมูตื่นเพราะเสียงพูดคุย"
"ตกลงเธอจะไม่คุยกับพ่อเธอจริงๆ หรอ"
"ฉันยังไม่พร้อมจะคุยอะไรทั้งนั้น และถ้าคุณยังไม่หยุดพูดฉันก็จะไม่คุยกับคุณอีกคนด้วย"
"...."
"ฉันจะพักผ่อนแล้วคุณกลับไปได้แล้ว"
"งั้นหลับฝันดีนะ พรุ่งนี้เช้าเดี๋ยวฉันทำอาหารให้ลูกหมูเอง ลูกหมูชอบกินอะไรหรอ?"
"เด็กตัวแค่นี้จะกินอะไรได้"
"ฉันไม่รู้"
"ให้ป้าแกเป็นคนทำนั่นแหละดีแล้ว คุณไม่ต้องรู้หรอก ถ้าลูกกินเข้าไปท้องเสียขึ้นมาจะทำยังไง"
"...."
"เด็กน้อยแบบนี้กินอะไรที่มันย่อยยากยังไม่ค่อยได้หรอก ส่วนใหญ่ก็จะเป็นโจ๊กกับของอ่อนๆ ที่รสชาติไม่จัด ผักบดผลไม้บดเพราะยังไม่มีฟัน"
"อ๋อ งั้นเดี๋ยวฉันลองไปคอยดูป้าทำอาหารก่อนก็ได้"
"อืม ออกไปสิฉันจะได้นอน"
"โอเคๆ"
ชินกรณ์ยอมเดินออกไปอย่างว่าง่าย ปล่อยให้สองแม่ลูกได้นอนพักผ่อนกัน
เช้าวันต่อมา...
"ครั้งหน้าป้าหาอะไรให้เขาทำนะคะ ว่างแล้วพูดมากจริงๆ เลย"
"มาทานข้าวกันเถอะค่ะ"
"ค่ะ"
ฟ้าฝันพาลูกชายไปนั่งที่เก้าอี้ และป้อนข้าวให้กับลูกชายก่อน ให้แกกินอิ่มหลังจากนั้นจะได้นั่งเล่นส่วนเธอก็จะได้กินข้าวต่อ
ชินกรณ์มองดูทุกการกระทำของฟ้าฝันและจดจำเอาไว้ดูว่าเธอทำอะไรบ้างให้กับลูกชายในทุกวัน
"กินเยอะๆ นะ" ชินกรณ์ตักอาหารของโปรดให้กับเธอ และเธอเองก็ไม่ได้ปฏิเสธอะไรเพียงแต่เธอไม่ได้กินมัน
"ขอบคุณ"
"อยากไปไหนไหมเดี๋ยวฉันพาไป"
"ไม่ล่ะ ฉันไม่มีที่ที่อยากไป"
"อยากไปทำบุญไหม จะได้ถือโอกาสแวะไปหาแม่ของเธอที่สุสานด้วยเลย"
"...." เธอนั่งเงียบ ไม่ใช่ว่าสิ่งที่เขาเสนอมามันไม่น่าสนใจ เพียงแต่ตอนนี้เธอยังไม่อยากออกไปไหนทั้งนั้น
"ถ้าเธอมีเรื่องไม่สบายใจอะไรอยากจะพูดก็พูดได้เลยนะ ฉันจะรับฟังเอง"
"ฉันไม่ได้เป็นอะไรทั้งนั้นฉันสบายดี"
"แต่สีหน้าเธอมันฟ้องนะฟ้องว่าเธอมีเรื่องไม่สบายใจอยู่"
"บอกว่าไม่มีก็คือไม่มีไง" ฟ้าฝันตอบกลับด้วยน้ำเสียงราบเรียบ ก่อนจะวางช้อนลงและหันไปอุ้มลูกชายที่กำลังนั่งเล่นอยู่พาขึ้นไปบนห้อง
"คุณฟ้าอิ่มแล้วหรอคะ?" ป้าแม่บ้านเดินเข้ามาถามชินกรณ์
"มั้งครับ"
"อาหารไม่ถูกปากหรือเปล่าคะเนี่ย"
"คงไม่หรอกครับป้า เธอคงมีเรื่องไม่สบายใจก็เลยกินอะไรไม่ลง"
"โถ่คุณฟ้าของป้า"
"ผมก็อิ่มแล้วเหมือนกันครับ เก็บได้เลยครับ"
"ค่ะๆ"
ประวัติการอ่าน
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: แค้นรัก คู่หมั้นร้าย
เว็บเถื่อน ใครเข้ามาแล้วช่วยกันกดรายงานค่ะ...
กรุณาลบออกด้วยค่ะ ฉันไม่อนุญาต ให้เอานิยายของฉันมาลงแบบนี้...
นิยายของฉัน ดูดมาลงแบบนี้ได้ยังไคะ? แย่จัง...