แค้นรัก คู่หมั้นร้าย นิยาย บท 75

หลายวันถัดมา...

"คุณลุงว่ายังไงนะคะจะมารับลูกหมูไปเที่ยวหรอ?"

"ใช่ ฉันว่าจะรับหลานออกไปซื้อของน่ะ เธอเองก็จะได้พักไม่ใช่หรอ"

"ถ้าคุณลุงจะมารับลูกหมูไปเพื่อให้ฟ้าได้พักผ่อนไม่เป็นอะไรเลยค่ะฟ้าพักผ่อนเต็มที่อยู่แล้ว แต่ถ้าคุณลุงจะมารับลูกหมูไปซื้อของเฉยๆ ก็ได้ค่ะฟ้าไม่มีปัญหา"

"โอเคงั้นฉันมารับหลานชายไปซื้อของแค่นั้น"

"ค่ะ ลูกหมูไม่ค่อยดื้อหรอกค่ะชอบออกไปเที่ยว ขอแค่ได้ออกไปเที่ยวอยู่กับใครก็ได้ค่ะ"

"เหมือนเจ้าชินตอนเด็กๆ ไม่มีผิดเลย ชอบเที่ยวชอบไปนั่นไปนี่ไม่ชอบอยู่บ้าน"

"อ๋อค่ะ"

"งั้นเดี๋ยวตอนเย็นฉันจะพาหลานชายกลับมาส่งนะ"

"ค่ะ"

ฟ้าฝันยืนมองลูกชายถูกผู้เป็นปู่อุ้มเดินออกไปที่รถ และมีการ์ดอีก 5-6 คนคอยตามประกบไม่ห่าง

"นี่พ่อฉันจะเล่นใหญ่ไปไหนเนี่ย" ชินกรณ์เดินมาพูดอยู่ข้างๆ ฟ้าฝัน แค่มารับหลานชายแค่นี้ขนการ์ดมาซะนับสิบคนเลย

"แล้วนี่คุณไม่มีงานมีการทำหรือไง?"

"ไม่อะ วันนี้ลูกหมูไปเที่ยวกับคุณปู่ เธอก็สบายแล้วสิ ฉันว่าเราออกไปเที่ยวกันดีกว่าไหม"

"ไม่อ่ะฉันอยากอยู่บ้านมากกว่า" เธอปฏิเสธ จากนั้นก็หันหลังเดินกลับเข้าไปในบ้าน ชินกรณ์เห็นแบบนั้นก็รีบเดินตามไปติดๆ

"ทำไมล่ะฉันเห็นเธอชอบเที่ยวนะ"

"คนเราจำเป็นต้องชอบในสิ่งที่ตัวเองเคยชอบด้วยหรอ"

"แล้วจะอยู่เฉยๆ หรอ?"

"ก็ใช่ไง ไม่ไปไหนไม่มีอะไรทำฉันก็อยู่เฉยๆ"

"ไปหาเพื่อนเธอไหมเดี๋ยวฉันพาไป"

"ต้นหอมทำงานอยู่ ฉันไม่อยากไปรบกวนเวลางานของเธอ"

"ฉันก็แค่อยากทำอะไรให้เธอบ้าง อยู่บ้านเฉยๆ คงจะเบื่อแย่"

"สบายดีออกไม่เห็นจะเบื่อตรงไหนเลย"

"...."

"คุณอยากจะไปไหนทำอะไรก็เรื่องของคุณเถอะไม่ต้องสนใจฉันหรอก และก็เลิกมาชวนฉันออกไปข้างนอกได้แล้วเพราะฉันไม่ออกไปไหนทั้งนั้นฉันจะอยู่ที่นี่ ฉันขี้เกียจจบนะ"

"ครับ"

ฟ้าฝันเดินกลับขึ้นไปบนห้องนอนของเธอส่วนชินกรณ์ก็ได้แต่ยืนมองเธอเดินขึ้นไปโดยที่เขาก็ไม่ได้คัดค้านอะไร

เวลาต่อมา...

บรืน~

รถเก๋งสุดหรูค่อยๆ เคลื่อนตัวเข้ามาจอดในบ้าน ฟ้าฝันรีบเดินออกไปยืนรอรับลูกชายที่อยู่ในรถหรูคันนั้น ก่อนที่การ์ดร่างใหญ่คนนึงจะอุ้มลูกชายที่นอนหลับปุ๋ยลงมา

"ส่งลูกมาให้ฉัน" ชินกรณ์รีบเดินไปรับลูกชายทันที

"ครับ"

"เป็นยังไงบ้างคะคุณลุง ลูกหมูดื้อหรือเปล่า" เธอเอ่ยถามชายวัยกลางคนที่เดินลงมาจากรถพร้อมกับไม้เท้าประจำกาย

"ไม่นะ ชอบเที่ยวมากๆ เลย ไม่งอแงสักนิดเดียว นี่คงจะเหนื่อยมากถึงได้หลับคาอกมาเลย"

"คุณพาลูกเข้าไปในบ้านเถอะ ถ้าแกตื่นก็ไม่ต้องกล่อมให้นอนต่อ"

"โอเค"

รถหรูเคลื่อนตัวออกไปจากบ้านของชินกรณ์อย่างช้าๆ ก่อนที่ฟ้าฝันจะเดินกลับเข้าไปในบ้านเพื่อดูลูกชายว่าตื่นหรือยัง พอเดินเข้าไปก็เห็นแม่บ้านกำลังช่วยกันจัดเรียงของเล่นที่คุณปู่ซื้อมาให้กับลูกหมูมากมาย

"เอาไว้ตรงไหนดีคะคุณฟ้า"

"เอาไปเก็บไว้ที่ห้องเก็บของด้านบนก่อนก็ได้ค่ะ ของพวกนี้ลูกหมูยังเล่นไม่ได้หรอกค่ะ ต้องรอให้แกโตรู้เรื่องกว่านี้อีกหน่อย"

"ฉันว่ากว่าลูกหมูจะโตห้องเก็บของคงไม่พอใส่ของเล่นหรอก" ชินกรณ์พูด

"...." ฟ้าฝันได้แต่ยืนถอนหายใจ เพราะมันก็เป็นจริงอย่างที่ชินกรณ์บอก กว่าลูกชายของเธอจะโตห้องเก็บของที่เอาไว้เก็บของเก่าๆ ของลูกชายช่วงแรกเกิดก็คงจะไม่พอใส่ของเล่นพวกนี้

"แต่เธอก็ตามๆ ใจพ่อฉันไปเถอะ หลานคนแรกก็อย่างนี้แหละแถมยังเป็นหลานผู้ชายอีกทั้งปู่ทั้งตาหลงกันซะโงหัวไม่ขึ้นเลย" พ่อของชินกรณ์อยากได้หลานผู้ชายอยู่แล้ว แต่ถึงจะไม่ได้หลานผู้ชายเป็นคนแรกอย่างน้อยก็มีหลานผู้ชายสักคนนึงเพื่อเอาไว้รับตำแหน่งมาเฟียต่อจากผู้เป็นพ่อ

"คุณเองก็เหมือนกัน จะซื้ออะไรก็ซื้อให้มันพอเหมาะพอควร ฉันรู้ว่ารวยแต่ไม่จำเป็นต้องใช้เงินสุรุ่ยสุร่ายแบบนี้ก็ได้"

"ฉันซื้อให้ลูก อีกอย่างฉันก็ทำเพื่อลูกด้วย ฉันอยากให้ลูกหมูได้ของที่ฉันซื้อให้ แบบว่าทำให้แกรู้ว่าฉันเป็นพ่อ"

"คุณอยากให้ลูกหมูรู้ว่าคุณเป็นพ่อโดยการซื้อของหลอกล่อแบบนี้เนี่ยนะ?"

"ก็แล้วฉันต้องทำแบบไหนล่ะ ลูกหมูยังไม่ยอมเรียกฉันว่าพ่อเลย"

"นี่คุณบ้าไปแล้วหรอ ลูกหมูยังพูดไม่เป็นคำเลยจะเรียกคุณว่าพ่อได้ยังไง แม้กระทั่งชื่อฉันลูกหมูยังเรียกไม่ได้เลย"

"แล้วลูกหมูจะเริ่มพูดได้เมื่อไหร่อ่ะ?"

"ฉันก็ยังไม่แน่ใจเหมือนกัน เมื่อไหร่ก็เมื่อนั้นแหละ"

"เรื่องค่าใช้จ่ายทั้งหมดของลูก ฉันขอเป็นคนรับผิดชอบเองได้ไหม"

"ฉันไม่อยากให้เป็นบุญคุณ"

"ไม่เป็นบุญคุณหรอกฉันสัญญา ให้ฉันได้ดูแลเธอกับลูก"

"ตามใจ"