แค้นรัก คู่หมั้นร้าย นิยาย บท 77

เวลาผ่านไป...

"นี่ตกลงคุณจะพาฉันมาซื้ออะไรกันแน่?" ฟ้าฝันเอ่ยถามชายหนุ่มที่กำลังเข็นรถที่มีลูกชายกำลังนั่งอยู่ตามหลังมา เพราะชินกรณ์บอกกับเธอว่าจะพาเธอมาซื้อของสำคัญอย่างนึง และก็ไม่ยอมบอกว่าจะซื้อของอะไรให้กับเธอจนกว่าเธอจะยอมมากับเขา

"เดินไปเถอะน่า"

ไม่นานชินกรณ์ก็พาเธอเดินมาถึงยังร้านเพชรใหญ่ในห้าง ก่อนที่เขาจะพาเธอเดินเข้าไป

"นี่น่ะหรอของที่คุณจะมาซื้อให้ฉัน?"

"ใช่"

"นึกยังไงถึงได้อยากซื้อของพวกนี้ให้ฉันล่ะ"

"ผู้หญิงส่วนใหญ่รักสวยรักงาม ชอบเครื่องประดับ เครื่องสำอาง กระเป๋า หรือแม้กระทั่งรองเท้าเสื้อผ้า ฉันก็เลยอยากจะให้เธอบ้าง มันเป็นแค่เรื่องเล็กๆ น้อยๆ เองที่ฉันทำได้"

"รวยนักหรือไง"

"ก็ไม่เท่าไหร่หรอก อย่างน้อยก็ช่วยเลี้ยงเมียกับลูกอีกหลายๆ คนได้แบบไม่ลำบากเลย"

"ลูกหลายคนอะไรของคุณพูดมั่วหรือเปล่าเนี่ย!"

"ไม่ได้มั่วสักหน่อยฉันพูดความจริง เดี๋ยวอีกหน่อยเราก็ต้องมีลูกกันอีก เธอคิดว่าฉันจะมีลูกแค่คนเดียวหรอ?"

"แล้วใครเขาจะมีลูกกับคุณกันพูดมั่วจริงๆ"

"ก็เธอไงที่จะมีลูกกับฉัน"

"ไม่มีทาง!"

ฟ้าฝันรีบเดินเข้าไปในร้านก่อนที่พนักงานจะเดินเข้ามาต้อนรับอย่างเป็นกันเอง

"สวัสดีค่ะลูกค้า อยากได้แบบไหนอยากดูแบบไหนสามารถบอกกับดิฉันได้เลยนะคะ หรือว่ามีแบบมีลายที่อยากได้อยู่ในใจแล้ว"

"ขอเดินดูก่อนนะคะตอนนี้ยังไม่ได้คิดเลยว่าจะเลือกแบบไหน"

"ได้ค่ะลูกค้า"

ฟ้าฝันเดินเข้าไปดูสร้อยเพชรแหวนเพชรหรือแม้กระทั่งสร้อยข้อมือเพชรที่วางโชว์อยู่ในตู้ แต่เธอยังไม่ได้คิดว่าตัวเองจะซื้อ และก็ไม่คิดที่จะซื้อด้วยเพราะมันไม่ใช่เรื่องจำเป็นอะไรที่เธอจะต้องซื้อไป

"อยากได้แบบไหน?"

"ไม่อะ ฉันไม่รู้จะซื้อไปทำอะไร"

"เอ่อ...คุณครับแหวนเพชรแบบนี้มีแบบที่เพชรเม็ดใหญ่กว่านี้ไหมครับผมเอาวงนึง แล้วก็สร้อยเพชรเส้นนั้นด้วย สร้อยข้อมือเส้นนั้นด้วยครับ"

"นี่คุณ...!"

"ได้ค่ะรอสักครู่นะคะ"

"เอาน่า ฉันอุตส่าห์พาเธอมาซื้อของทั้งที ให้ฉันไปซื้อของให้เธอบ้างเถอะ"

"ไม่ทราบว่าคุณลูกค้าต้องการจะจ่ายทางไหนคะ"

"บัตรเครดิตครับ"

"รอสักครู่นะคะ"

พนักงานหายไปด้านในไม่นานก็เดินออกมาพร้อมกับของที่ชินกรณ์เลือก พร้อมกับบิลในราคาเกือบสิบล้านทำเอาฟ้าฝันแทบจะเป็นลม

"นี่คุณจะซื้อไปถมบ้านหรือไง!?"

"แค่นี้น่ะเหรอ...หึ! ก็เศษเงินของฉัน"

"...."

"ไปกันเถอะจะได้ไปซื้อของต่อ"

"จะซื้ออะไรอีก?"

"ไม่รู้สิเดินไปดูก่อนตอนนี้ยังนึกไม่ออก"

ชินกรณ์พาฟ้าฝันเดินเลือกซื้อของภายในห้าง และของแต่ละอย่างราคามันก็ทำเอาเธอแทบจะร้องไห้

กระเป๋าแบรนด์เนม ราคาหลักล้าน จำนวน 3 ใบ

"ไม่ต้องทำอะไร คุณแค่อยู่ห่างๆ ฉันเอาไว้ ไม่ต้องมายุ่งกับฉันกับลูก ไม่ต้องมาเรียกร้องแค่นี้ก็พอแล้ว"

"...." คำพูดของฟ้าฝันทำให้ชินกรณ์สีหน้าเศร้าลง แต่เขาก็ไม่ได้พูดอะไรกลับไป เพราะรู้ว่าเธอยังโกรธและไม่มีทางให้อภัยเขาง่ายๆ ต่อให้เขาจะพยายามทำดีทดแทนสิ่งที่ตัวเองเคยทำผิดพลาดมามันก็ไม่สามารถทดแทนความรู้สึกของเธอที่เสียไปแล้วได้เลย

"ความจริงคุณกับฉันควรจะเลิกกันไปแยกย้ายกันไปใช้ชีวิตของตัวเองนะ คุณไม่รู้สึกอะไรเลยหรอถ้าจะต้องอยู่กับลูกฆาตกรอย่างฉัน คุณขยะแขยงฉันไม่ใช่หรอ คุณเกลียดครอบครัวของฉัน คุณเกลียดฉันเพราะว่าฉันเป็นลูกของคนที่ทำให้แม่ของคุณตาย"

"ฉันขอโทษ..."

"ฉันรับคำขอโทษของคุณ แต่เราน่าจะ..."

"ไม่! จะไม่มีการหย่าเกิดขึ้น และฉันก็จะไม่ยอมให้เธอพาลูกหนีไปไหนเด็ดขาด ฉันรู้ว่าฉันผิด แต่ฉันคงปล่อยให้เธอกับลูกไปลำบากกันเพียงลำพังไม่ได้หรอก เธอจะทำยังไงกับฉันก็ได้ จะตบจะตีฉันหรือจะทำท่าทางเย็นชากับฉันเหมือนเดิมก็ได้ ขอแค่อย่างเดียว เธอให้ลูกหมูอยู่ที่นี่เถอะ ฉันอยู่ไม่ได้หรอกนะถ้าไม่มีลูกหมู"

"สุดท้ายคุณก็พูดออกมา..."

"...."

"เหอะ! ที่ผ่านมาฉันรู้ว่าคุณต้องการแค่ลูก ทุกครั้งที่คุณบอกว่าอยากมีลูกกับฉันฉันรู้ตัวเสมอแต่ฉันก็ยังทำดีกับคุณยอมตามน้ำไปกับคุณเพราะคิดว่าสักวันคุณจะรักฉัน แต่ก็ไม่เลย..."

"แต่ตอนนี้ฉันรักเธอนะ"

"...."

"ฉันขอโทษที่รู้ใจตัวเองช้า แต่มันจะไม่ช้าไปใช่ไหมถ้าฉันจะบอกรักเธอตอนนี้"

"ฉันเหนื่อยอยากพักผ่อน คุณเอาลูกหมูใส่รถเข็นไว้เถอะแล้วก็ไปพัก"

"ฟ้าฝัน.."

"อยากให้ฉันอยู่ที่นี่ไม่ใช่หรอ?"

"อืม..."

"งั้นก็ทำตามที่ฉันบอกสิ"

"อืม"