แค้นรัก คู่หมั้นร้าย นิยาย บท 84

เวลาต่อมา...

ครืน~ ครืน~ ครืน~

ซ่า~ ซ่า~ ซ่า~

เสียงคลื่นทะเลที่ซัดเข้าฝั่งกล่อมทำให้ฟ้าฝันที่กำลังยืนมองทอดยาวออกไปถึงกับเคลิ้ม เป็นบรรยากาศที่ทำให้เธอรู้สึกดีมากจริงๆ เหมือนเธอได้มาปลดปล่อยความรู้สึกที่ตัวเองแบกรับอยู่ทิ้งไป

หมับ!

"อื้อ...ลูกหมูล่ะ?" เธอเอ่ยถามชายหนุ่มที่เดินเข้ามาสวมกอดเธอจากทางด้านหลัง

"เล่นอยู่กับพวกการ์ดน่ะ ฉันก็เลยเดินออกมาหาเธอ ทำไมมายืนอยู่ตรงนี้คนเดียวล่ะ?"

"ตรงนี้ลมมันเย็นดี ฉันก็เลยมายืนรับลม"

"สบายใจขึ้นบ้างไหม?"

"อืม...ก็สบายใจขึ้นอยู่เหมือนกัน"

"ได้มาอยู่แบบนี้แล้วฉันว่าเราก็ควรจะหาโอกาสนะ"

"โอกาสอะไรของคุณ?"

"ก็..." มือหยาบลูบที่หน้าท้องแบนราบไปมาเบาๆ "โอกาสที่จะทำน้องให้ลูกหมูไง"

เปี๊ยะ!

ฟ้าฝันฟาดมือลงที่มือของชินกรณ์อย่างแรง จนเขายอมปล่อยมือออกไป แต่ก็เปลี่ยนไปกอดเธอแทน

"พูดอะไรของคุณเนี่ย!?"

"พูดความจริงนี่นา ฉันอยากมีลูกอีกสักคน ตอนนี้ลูกหมูก็ใกล้จะขวบนึงแล้ว มีอีกสักคนก็น่าจะอายุห่างจากลูกหมูประมาณสองปี ฉันไม่อยากให้ลูกอายุห่างกันมากพวกเขาจะได้ดูแลกัน"

"...."

"เธอยังมีเรื่องอะไรกังวลอีกหรอ หรือว่ายังไม่พร้อม"

"ไม่รู้สิ แค่คิดว่าตัวเองจะต้องอุ้มท้องอีกก็รู้สึกใจหายยังไงไม่รู้ ฉันกลัว...กลัวว่าจะต้องอยู่คนเดียว"

"ฉันขอโทษนะที่ปล่อยให้เธออยู่คนเดียวจนเธอกลัวแบบนี้ แต่ฉันสัญญาว่าหลังจากนี้ฉันจะไม่ปล่อยให้เธอต้องอยู่คนเดียวอีก ฉันจะดูแลเธอเป็นอย่างดี ฉันจะไม่ปล่อยให้เธอต้องอยู่คนเดียว ถ้าเธอแพ้ท้องฉันก็จะคอยลูบหลังให้ ถ้าเธออยากกินอะไรฉันก็จะรีบหามาให้ หรือถ้าเธออยากจะไปไหนฉันก็จะไม่ขัดเลย ฉันจะตามใจเธอทุกอย่าง"

"กลับเข้าไปหาลูกหมูกันไหม"

"คุณกลับเข้าไปก่อนสิ ฉันยังอยากยืนรับลมอยู่ตรงนี้อีกหน่อย"

"งั้นฉันจะยืนอยู่เป็นเพื่อนเธอนะ"

"คุณไม่กลัวลูกหมูพยศใส่ลูกน้องของคุณหรือไง"

"ไม่เป็นอะไรหรอก พวกมันจะได้รู้ว่าอนาคตต้องคอยดูแลนายน้อยที่นิสัยแบบฉัน"

"แลดูภูมิใจนะที่ลูกนิสัยชอบเอาแต่ใจเหมือนคุณ"

"ก็นะ ภูมิใจที่ลูกหน้าตาดีเหมือนฉัน"

"แหวะ! พูดออกมาได้ไม่อายปากนะ"

"ฉันพูดความจริงนี่นา"

"ถ้าโตขึ้นลูกหมูนิสัยแบบคุณฉันจะตีคุณเป็นคนแรกเลย จะตีให้ลูกหมูได้เห็นว่าไม่ควรทำนิสัยแบบไหน คุณเป็นพ่อก็ต้องทำให้ลูกได้เห็น ว่าถ้าทำตัวไม่ดีจะโดนลงโทษแบบไหน"

"เธอนี่นับวันจะเป็นแม่ฉันให้ได้แล้วนะ"

"หรือว่าคุณจะมีปัญหา?"

"ไม่มีหรอก ใครจะกล้ามีปัญหากับเมียล่ะ"

"ฉันรู้ว่าลูกหมูเหมือนคุณ แต่ฉันไม่อยากให้ลูกหมูต้องกลายเป็นเด็กเอาแต่ใจตั้งแต่เด็ก อันที่จริงมันก็ขึ้นอยู่กับการสั่งสอนของผู้ใหญ่ด้วย"

"ฉันว่าลูกหมูก็คงจะไม่เอาแต่ใจหรอกถ้าโตขึ้นแล้ว"

"ขนาดโตแล้วคุณยังเอาแต่ใจเลย"

"โถ่เมียจ๋า ที่ผ่านมาผัวขอโทษที่ชอบเอาแต่ใจกับเมีย ตอนนี้ไม่เอาแต่ใจแล้วนะ รักเมียคนเดียวแถมเชื่อฟังเมียด้วย"

"เป็นหมาหรอ?"

"ฉันยอมเป็นให้แค่เธอคนเดียว"

"ดีมากเจ้าชินน้อย" ฟ้าฝันยกมือขึ้นลูบเส้นผมของชายหนุ่มไปมา

"โอ๊ยคุณหนูครับ!"

ทั้งสองสะดุ้งพร้อมกันเพราะเสียงร้องด้านใน ก่อนที่ฟ้าฝันจะรีบเดินเข้าไปดู ชินกรณ์เองก็รีบเดินตามไปเช่นกัน

"คุณทำอะไรของคุณเนี่ย!?"

"รู้ไหมว่าฉันพาเธอมาที่นี่เพราะอะไร"

"คุณบอกว่าจะพาฉันมาเที่ยว ถ้าฉันมาฉันจะได้สบายใจ"

"นั่นก็ส่วนนึง แต่ความจริงที่ฉันพาเธอมา เพราะเราจะได้อยู่กันแบบส่วนตัวไง"

"หมายความว่าไง?"

"ฉันบอกกับเธอแล้วไม่ใช่หรอ ว่าฉันอยากจะทำน้องให้ลูกหมู ฉันอยากมีลูก..."

"นี่มันเป็นแผนการของคุณหรอกหรอ นึกว่าจะหวังดีกับฉันซะอีก ที่แท้ก็ทำตามใจตัวเองนี่เอง"

"ฉันก็หวังดีกับเธอนะฟ้าฝัน ฉันอยากให้เธอรู้ไง ว่าฉันพร้อมที่จะคอยดูแลเธอตลอด"

"ทำไมถึงอยากมีขนาดนั้น คุณยังไม่แก่สักหน่อย รอให้อีกสักสองสามปีคงไม่เป็นไรหรอกมั้ง"

"รีบสิ รีบมีจะได้โตทันใช้งาน อีกอย่างตอนที่ลูกแต่งงานเราจะได้ไม่แก่เกินไปด้วยฉันไม่อยากหลังคร่อมอยู่ในงานแต่งของลูกหรอกนะ"

"คุณนี่ก็พูดเกินไปนะ คงไม่แก่จนหลังคร่อมหรอก"

"งั้นเราสองคนก็รีบมีลูกด้วยกันอีกสักคนสองคนสิ ทำตอนนี้กว่าเธอจะท้องอีกก็ต้องใช้เวลาเผลอๆ อาจจะต้องใช้เวลาหลายเดือน ไม่ใช่ทำแล้วพรุ่งนี้เธอจะท้องเลยสักหน่อย ต้องรอเวลาไม่ใช่หรอ?"

"...."

"เราต้องรู้จักใช้เวลาให้เป็นประโยชน์ อีกอย่างเราจะปล่อยให้เวลาแบบนี้มันผ่านไปโดยที่เราไม่ได้ทำอะไรเลยไม่ได้นะ เสียดายแย่เลย"

"ลูกก็อยู่ คุณคิดอะไรของคุณอยู่เนี่ย!"

"ไม่เห็นเป็นอะไรเลย ลูกหมูคงไม่...แอบมองเราสองคนหรอก เห็นไหมว่าลูกหมูกำลังเล่นของเล่นอยู่ไม่เห็นสนใจเราสักนิด"

"นี่คุณ!"

"แป๊บเดียว"

"แต่ลูกหมู.."

"งั้นก็อย่าครางเสียงดังสิ ลูกหมูจะได้ไม่ต้องสนใจ"

"อ๊ะคุณ!"