แม่หญิงปรุงยามือปราบกับลูกลิงทั้งสอง นิยาย บท 292

ตอนที่ได้เห็นฉีเทียนเห้า กัวหงหยางรู้สึกว่ามีความคุ้นเคยหน่อยนึง เหมือนเคยเห็นที่ไหนมาก่อน โดยเฉพาะตอนที่ฉีเทียนเห้ามองมาที่เขา ทำให้เขารู้สึกมีความกดดันบางอย่างที่มิอาจบรรยายได้

แต่เพียงชั่วพริบตา ความรู้สึกกดดันนี้ก็หายไป ทำให้กัวหงหยางอึ้งอยู่กับที่ไปสักครู่หนึ่ง

"คุณสามีเจ้าคะ?"หราวชิงหย่าเห็นว่ากัวหงหยางอยู่นิ่งเป็นเวลานาน เลยเอ่ยเสียงถาม

กัวหงหยางฟื้นสติกลับ มีความเก้อเขินปรากฏบนใบหน้า แล้วทำท่าเชิญใส่ฉีเทียนเห้า"พี่ฉีโปรดตามข้ามาขอรับ"

ฉีเทียนเห้ารู้ว่าผู้หญิงด้วยกันต้องมีคำพูดที่คุยไม่จบแน่ๆ เลยมองไปที่ลั่วเสี่ยวปิงทีหนึ่ง จากนั้นก็เดินตามกัวหงหยางจากไป

อานอานและเล่อเล่อตามลั่วเสี่ยวปิงและหราวชิงหย่าไปที่เรือนหลัง เพื่อไปเยี่ยมลั่วฟานและลั่วเฉิน

ตอนนี้ลั่วฟานและลั่วเฉินกำลังอยู่กับแม่นม กัวอานหนานก็แกล้งน้องเล็กสองคนอยู่ข้างๆ การมาถึงของอานอานและเล่อเล่อ ทำให้กัวอานหนานดีใจมาก เด็กๆหลายคนก็ได้เล่นด้วยกัน

ถ้าพูดอย่างชัดเจนก็คือ อานอาน เล่อเล่อและกัวอานหนานล้วนมีความสนใจยิ่งนักต่อฝาแฝดคู่นี้ ดังนั้นเด็กโตสามคนเลยไปแกล้งเด็กเล็กสองคนด้วยกัน

เมื่อเห็นเด็กหลายคนเข้ากันได้ดี ลั่วเสี่ยวปิงและหราวชิงหย่าก็ไปคุยข้างๆ

ลั่วเสี่ยวปิงนำของที่นางเตรียมให้หราวชิงหย่าออกมา เป็นผลิตภัณฑ์บำรุงผิวและเครื่องสำอางชุดหนึ่งที่ขายดีที่สุดในร้านของนาง

ตอนที่หราวชิงหย่าเห็นลั่วเสี่ยวปิงเอาชุดบำรุงผิวออกมาสีหน้าก็ผิดปกติหน่อยนึง แต่ไม่นานก็หายไป มิได้พูดอะไรทั้งสิ้น เพียงกล่าวขอบคุณด้วยความดีใจ"ได้ข่าวมานานว่าหอเหมยเซียงที่เจ้าเปิดนั้นขายดีมาก ของเหล่านี้ถ้าคนอื่นจะซื้อคงหาซื้อมิได้ ขอบคุณน้องสาวเป็นอย่างมากเลยนะ"

จากนั้นหราวชิงหย่าก็ชี้ไปที่เครื่องสำอางชุดนั้น"เพียงแต่ว่าสาวใช้ของข้าโง่เขลา กลัวว่าใช้ของเหล่านี้ไม่เป็น"

ถึงแม้พูดเช่นนี้ แต่ดูจากสีหน้าของหราวชิงหย่า ก็รู้ว่านางมีความสนใจต่อเครื่องสำอางชุดนี้มาก

ความผิดปกติที่ปรากฏบนใบหน้าของหราวชิงหย่าชั่วพริบตานั้นลั่วเสี่ยวปิงก็สังเกตได้ แม้มีความสงสัยเล็กน้อย แต่ก็ไม่ได้คิดมาก ยิ่งไม่ได้ถามอะไรเลย เห็นหราวชิงหย่าสนใจชุดเครื่องสำอาง ยังไงตอนนี้ก็ยังมีเวลาอยู่ นางก็ไม่รีบกลับ เลยพูดว่า"มิเช่นนั้นข้าสอนวิธีใช้ให้สาวใช้ของเจ้าละกัน"

หราวชิงหย่าดีใจขึ้นมาทันที

สองคนเลยพาสาวใช้ของหราวชิงหย่าเข้าไปในห้องข้างใน หราวชิงหย่านั่งอยู่หน้าโต๊ะเครื่องแป้ง ลั่วเสี่ยวปิงให้สาวใช้ล้างหน้าให้หราวชิงหย่าก่อน จากนั้นจึงสอนวิธีใช้ของพวกครีมต่างๆให้สาวใช้

หลังจากบำรุงผิวหน้าเสร็จ ลั่วเสี่ยวปิงก็เริ่มแต่งหน้าให้หราวชิงหย่า

หราวชิงหย่าเป็นคนหน้าตาดี เป็นประเภทที่มีเสน่ห์ด้วย ลั่วเสี่ยวปิงเลยไม่ได้แต่งเยอะให้นาง เน้นแต่งแบบเบาบางที่เหมาะสมกับบุคลิกของนาง

หลังจากแต่งหน้าเสร็จ หราวชิงหย่าก็มองตัวเองที่อยู่ในกระจกด้วยความเหลือเชื่อ และไปจับใบหน้าของตัวเอง"นี่......เป็นข้าจริงหรือ?"

จริงๆแล้วนางก็ไม่ได้เปลี่ยนแปลงอะไรมาก ยังเป็นนางอยู่เช่นเดิม แต่ ก็เหมือนไม่ใช่นางเลย

ดูสง่างามและอ่อนเยาว์กว่าปกติ ทำให้นางรู้สึกว่ากลับคืนไปตอนที่อายุสิบกว่าปี

ไม่มีหญิงผู้ใดที่ไม่ชอบสวยหรอก หราวชิงหย่าก็เป็นเช่นนี้ มองตัวเองที่อยู่ในกระจก นอกจากความดีใจแล้วหราวชิงหย่าก็รู้สึกว่าตัวเองมั่นใจขึ้นมาหน่อยแล้ว

"จะมิใช่พี่ชิงหย่าอย่างไรได้ล่ะ?"ลั่วเสี่ยวปิงรู้สึกน่าขำ

จริงๆแล้วฉากนี้นางก็ไม่ได้เห็นครั้งแรกแล้ว หอเหมยเซียงมีชุดทดลองอยู่ นางก็ได้สอนวิธีแต่งหน้าให้พนักงานด้วย ขอแต่เป็นคนที่เข้าไปใช้ ล้วนแต่เป็นสีหน้าอย่างหราวชิงหย่า

หราวชิงหย่าก็ยิ้ม สายตาย้ายจากกระจกไปที่ร่างกายของลั่วเสี่ยวปิง"เจ้าเก่งจริงๆเลย มือของเจ้าสามารถสร้างสรรค์สิ่งต่างๆได้ หลังจากได้รู้จักกับเจ้า ข้าก็รู้สึกว่าตัวเองมีข้อบกพร่องมากมายทีเดียว"

ลั่วเสี่ยวปิง"แต่ละคนล้วนมีสิ่งที่ตัวเองถนัด หากจะกล่าวถึงเรื่องหมากรุก เครื่องดนตรี และศิลปะวาดภาพพู่กันต่างๆ ข้าจะไม่รู้เรื่องรู้ความแต่นิดแต่น้อยเลย"

หราวชิงหย่ามองลั่วเสี่ยวปิงด้วยความรู้สึกขำ หยอกล้อนางว่า"มิทราบว่าเจ้าจะพูดเก่งเช่นนี้เลยนะ"

ระหว่างที่พูด หราวชิงหย่าก็ลุกขึ้นมา หยิบของกล่องหนึ่งขึ้นมาจากโต๊ะเครื่องแป้งข้างๆแล้วยื่นให้ลั่วเสี่ยวปิง

ในระหว่างนี้ หราวชิงหย่าไม่ได้ถามอะไรเลย ทั้งสองคนได้คุยเรื่องอื่นด้วย

หลังจากผ่านไปประมาณครึ่งชั่วโมง สาวใช้ก็ซื้อของกลับมา ลั่วเสี่ยวปิงเปิดออกมาดู ยังคงเป็นของแท้เช่นเดิม และราคาที่ซื้อเหมือนกับที่นางซื้อในเมื่อวาน มากกว่าราคาของหอเหมยเซียงเกือบสองเท่า

พอเป็นเช่นนี้ ลั่วเสี่ยวปิงก็เกิดการคาดเดาในใจ

ร้านเครื่องสำอางตระกูลจูไม่เพียงแต่จำหน่ายของปลอม ยังขายของแท้ด้วย

จอมแท้นี้มาจากไหนล่ะ?

ไม่ก็คือของที่โกดังของนางรั่วไหลออกไป หรือไม่ก็คือตระกูลจูสั่งคนไปซื้อที่หอเหมยเซียง

ซื้อกลับไปจากหอเหมยเซียง แล้วขายออกไปในราคาสองเท่า ก็ไม่เสียเปรียบอะไรเลย

หากนางคาดเดาไม่ผิด ร้านเครื่องสำอางตระกูลจูน่าจะดูจากฐานะของคน สำหรับคนที่มีอำนาจก็ขายของแท้ให้ ส่วนสำหรับคนธรรมดาที่มีกำลังซื้อนั้น ก็ขายของปลอมให้ เป็นแผนที่ดีเลยทีเดียว

นางไม่กลัวว่ามีคนนำของๆหอเหมยเซียงออกไปขายต่อ เพราะไม่ว่าเป็นสมัยไหนเรื่องแบบนี้ก็ล้วนมีเกิดขึ้น

แต่ถ้าไปขายต่อแล้วยังขายของปลอมด้วย ก็ทำให้นางเสียเปรียบอย่างมาก

หรือว่า นางควรทำเครื่องหมายการค้าสำหรับตัวเอง

"เสี่ยวปิง?"พอหราวชิงหย่าพูดกับลั่วเสี่ยวปิงแล้วไม่เห็นนางตอบกลับ เลยเรียกชื่อของนางออกมา

ลั่วเสี่ยวปิงฟื้นสติกลับมา เห็นหราวชิงหย่ามองตัวเองอยู่ รู้ว่าตัวเองน่าจะพลาดคำพูดเมื่อกี้นี้ของหราวชิงหย่า เลยถามว่า"เมื่อกี้พี่ชิงหย่าพูดอะไรไปหรือ?"

หราวชิงหย่า"ไม่มีอะไรมาก แค่จะถามว่าผลิตภัณฑ์บำรุงผิวนี้มีอะไรผิดปกติหรือเปล่า?"