แม่หญิงปรุงยามือปราบกับลูกลิงทั้งสอง นิยาย บท 327

ท่ามกลางกลุ่มคนที่ขวางประตู ผู้นำคือแม่นม ข้างหลังตามด้วยสาวใช้สองคนและผู้คุ้มกันสี่คน

และด้านหลังพวกเขามีรถม้าคันหนึ่ง ข้างรถม้ามีคนบังคับรถม้ายืนอยู่

แม่นมเดินเข้ามาทำท่าเชิญให้ลั่วเสี่ยวปิง “หมอเทวดาลั่ว ฮูหยินของเราเชิญท่าน”

ลั่วเสี่ยวปิงมองแม่นมแล้วเหลือบมองไปที่รถม้า

หากเดาไม่ผิด ฮูหยินของนางคงนั่งอยู่บนรถม้าในเวลานี้

และแม่นมคนนี้ นางจำได้นิดหน่อยว่าเป็นแม่นมคนที่อยู่ข้างกายหยินฮูหยินที่ศาลคนนั้น

เพียงแต่ หยินฮูหยินมาหานางทำไม

หรือว่าเพราะตนไม่ตอบรับคำขอเรื่องหุ้นส่วนจึงไม่พอใจ ครั้งนี้ก็เลยต้องการเชิญนางไปร่วมงานเลี้ยงลอบสังหาร

ระหว่างที่คิด แม่นมเห็นลั่วเสี่ยวปิงไม่ตอบ จึงอธิบายว่า “หมอเทวดาลั่ววางใจ ไม่ต้องกังวล ฮูหยินของข้าเพียงมีเรื่องอยากขอความช่วยเหลือจากหมอเทวดาลั่ว”

ลั่วเสี่ยวปิงยิ้มทันทีที่ได้ยิน จากนั้นเดินไปทางรถม้าอย่างใจเย็น

ที่จริงนางไม่มีอะไรต้องกลัว ไม่ต้องพูดถึงว่ามีไป๋เสาอยู่ข้างกายนาง ยาพิษชนิดใหม่ในสเพซของตัวเองก็สามารถรับประกันความปลอดภัยของนางได้

ดังนั้นนางจึงไม่มีความกลัวเลย

ลั่วเสี่ยวปิงกับไป๋เสาขึ้นรถม้าไปด้วยกัน ซึ่งแม่นมไม่ได้มีการห้าม

ที่นั่งอยู่ในรถม้าคือหยินฮูหยินตามที่คาด

เมื่อเห็นลั่วเสี่ยวปิงขึ้นมา หยินฮูหยินก็ยิ้มให้ลั่วเสี่ยวปิง “วันนี้จู่ๆ ก็มาหากะทันหัน ต้องขออภัยหมอเทวดาลั่วด้วย”

เวลานี้รถม้าเริ่มเคลื่อนไปข้างหน้า

ลั่วเสี่ยวปิงมองหยินฮูหยิน และเอ่ยถามตรงๆ “หยินฮูหยินมาหาข้าเป็นพิเศษ ไม่ทราบว่ามีเรื่องอะไร”

หยินฮูหยินมีที่มาอย่างไรนางไม่แน่ชัด แต่รู้ว่าต้องไม่ต่ำต้อย

สามารถให้นางมาเชิญด้วยตัวเองถึงร้านเครื่องสำอางได้ ต้องมีเรื่องขอร้องที่สำคัญมากแน่

“ได้ยินว่าหมอเทวดาลั่วเชี่ยวชาญเรื่องภาวะมีบุตรยากใช่หรือไม่” หยินฮูหยินลองเชิงถาม

ลั่วเสี่ยวปิง “ไม่ถึงกับเชี่ยวชาญ แค่มีความเข้าใจอยู่บ้าง”

ลั่วเสี่ยวปิงเริ่มมองที่ผิวพรรณและรูปร่างของหยินฮูหยิน และสามารถสรุปได้ว่าหยินฮูหยินผู้นี้ผ่านการคลอดบุตรมาแล้ว

ดังนั้นสาเหตุที่นางมาพบตน แน่นอนว่าต้องเพื่อคนอื่น

และการรู้ว่าตนสามารถรักษาภาวะมีบุตรยากได้ คงต้องเคยสืบมาแล้ว

หยินฮูหยินที่ได้ยินเช่นนี้กลับขมวดคิ้วเล็กน้อย ราวกับไม่ค่อยพอใจในคำตอบของลั่วเสี่ยวปิง หรือบางทีอาจจะกังวลเรื่องอะไรอยู่

ในรถม้าตกสู่ความเงียบไปชั่วขณะ

ผ่านไปนานก่อนที่หยินฮูหยินจะถอนหายใจ “ข้ามีน้องสะใภ้คนหนึ่ง หลังจากแต่งงานมาหลายปีก็ไม่มีวี่แวว ไม่ทราบว่าหมอเทวดาลั่วจะช่วยตรวจดูให้นางหน่อยได้หรือไม่”

ดูจากท่าทีกระตือรือร้นของหยินฮูหยิน เกรงว่าคงจะรู้สึกกังวลต่อเรื่องนี้จริงๆ

“หมอเทวดาลั่ววางใจ ค่าตรวจแน่นอนว่าต้องไม่น้อย” หยินฮูหยินเพิ่มอีกประโยค

ลั่วเสี่ยวปิงพยักหน้า “ได้”

อย่างไรก็อยู่บนรถม้าแล้ว ไปดูสักหน่อยก็ไม่มีปัญหา

ทันทีที่หยินฮูหยินได้ยินก็พลันถอนหายใจโล่งอก

เพียงแต่กระทั่งรถม้าหยุด ลั่วเสี่ยวปิงเห็นป้ายหน้าประตูเขียนตัวอักษรคำว่า ‘หยาง’ จึงนึกถึงหยางฮูหยินคนนั้นซึ่งพบตอนอยู่บ้านตระกูลกัวขึ้นมาอย่างไม่มีเหตุผล

มีคำว่าหยาง คงจะไม่ใช่ชื่อตระกูลหรอกนะ

ในไม่ช้าลั่วเสี่ยวปิงก็รู้คำตอบ

ทันทีที่หยินฮูหยินลงจากรถก็มีบ่าวไพร่เข้ามาต้อนรับ แต่ละคนเรียกนางว่านายหญิงรอง ด้วยใบหน้าที่แสดงความเคารพ 

เมื่อเห็นหยางฮูหยินหยุด หยินฮูหยินก็สูดหายใจเข้าลึก ก่อนจะมองลั่วเสี่ยวปิงอย่างขอโทษ “หมอเทวดาลั่ว ต้องขออภัยด้วย”

พูดอย่างนั้นแล้วนางจึงสั่งให้สาวใช้มารับรองลั่วเสี่ยวปิง จากนั้นพาหยางฮูหยินเดินไป

หลังจากหยางฮูหยินถูกหยินฮูหยินพาไป ลั่วเสี่ยวปิงก็ได้รับการต้อนรับให้เข้าสู่ภายในเรือนที่อบอุ่น เหล่าสาวใช้นำชามารับรอง

จากปากของสาวใช้ ลั่วเสี่ยวปิงได้รู้ว่าหยินฮูหยินเป็นนายหญิงรองของตระกูลหยาง และเป็นพี่สาวคนรองของสามีหยางฮูหยิน ชื่อเต็มคือหยางหลิน

สามีของหยางหลินเป็นขุนนางชั้นนอกนายทหารระดับสี่ แต่กลับทำงานอยู่ในจิงโจว ซึ่งอยู่ไกลกัน

และถึงแม้หยางฮูหยินจะเป็นฮูหยินที่ดูแลตระกูลเพียงคนเดียวในจวน แต่แต่งงานมาหลายปีแล้วก็ไม่มีลูก หยางซีสามีของหยางฮูหยินรับอนุภรรยาคนแล้วคนเล่า ก็ไม่สามารถมีลูกชายลูกหญิงสักคนเดียว

นี่คือสาเหตุว่าทำไมหยินฮูหยินถึงร้อนใจ เพราะท้ายที่สุดแล้วในตระกูลก็มีน้องชายเป็นลูกชายเพียงคนเดียว ไม่ร้อนใจก็แปลกแล้ว

สำหรับสิ่งเหล่านี้ ลั่วเสี่ยวปิงไม่เชื่อว่าสาวใช้จะสามารถตัดสินใจได้เองในการมาบอกกับตน เพราะเป็นเรื่องภายในครอบครัว ดังนั้นลั่วเสี่ยวปิงจึงเกือบจะสรุปได้ว่าหยินฮูหยินส่งสัญญาณให้สาวใช้มาพูดเช่นนี้

ในเมื่อมีสัญญาณ ลั่วเสี่ยวปิงจึงไม่กล้าถามอะไร เอ่ยพูดว่า “ในเมื่ออนุภรรยาของนายท่านเจ้าก็ตั้งครรภ์ไม่ได้ ทำไมไม่ให้เขาไปหาหมอ”

ผู้หญิงจำนวนมากไม่ตั้งครรภ์ มันเป็นปัญหาของผู้หญิงตรงไหน

ทันทีที่ได้ยินคำถามของลั่วเสี่ยวปิง สาวใช้ก็มีสีหน้าอึดอัด ไม่กล้าแม้แต่จะมองหน้าลั่วเสี่ยวปิง เพียงพูดอย่างคลุมเครือว่า “นายท่านเคยไปหาหมอแล้วเจ้าค่ะ ไม่ได้มีอะไรร้ายแรง”

เห็นสาวใช้มีสีหน้าผิดปกติอย่างเห็นได้ชัด ลั่วเสี่ยวปิงจึงถามกลับบางเบา “ใช่เหรอ”

สาวใช้ “ใช่เจ้าค่ะ เป็นความจริงอย่างยิ่ง นายท่านของเราเคยไปหาหมอแล้ว”

ลั่วเสี่ยวปิงไม่ได้พูดอะไร เพียงสีหน้าขุ่นมัวเล็กน้อย

เวลานี้ หยินฮูหยินพาหยางฮูหยินเดินเข้ามา

สีหน้าของหยางฮูหยินไม่ค่อยดีนัก เมื่อเห็นลั่วเสี่ยวปิงก็ยังมีสีหน้าแปลกๆ อยู่เล็กน้อย แต่ยังก้าวเข้ามาขอโทษลั่วเสี่ยวปิง “หมอเทวดาลั่ว ก่อนหน้านี้ข้าต้องขออภัย ยังต้องขอได้โปรดให้หมอเทวดาลั่วช่วยเหลือข้าด้วย”

พี่สามีรองบอกว่าหมอเทวดาลั่วคนนี้เก่งจริงๆ แม้แต่ฝาแฝดในครอบครัวของนายอำเภอกัวก็รอดชีวิตมาได้เพราะนาง ไม่น่าแปลกใจที่หราวชิงหย่าดีต่อนางมาก ตนจึงไม่อาจชักสีหน้าใส่นางได้

เพียงแต่หลังจากพูดจบ หยางฮูหยินก็รู้สึกเครียดมาก กังวลว่าลั่วเสี่ยวปิงจะไม่ช่วย