แม่หญิงปรุงยามือปราบกับลูกลิงทั้งสอง นิยาย บท 344

สองวันผ่านไป เมี่ยวชุ่ยหลานอารมณ์ดีมาก นั่งอาบแดดอยู่ในลานบ้านของตระกูลเหยียน สายตามองไปทางประตูด้วยความคาดหวัง

สองวันนี้นางสังเกตแล้ว ของที่ควรมีในสินสอด บ้านจางล้วนเตรียมหมดแล้ว คาดว่าสองวันนี้ก็จะมาขอแต่งแล้ว

นางคิดมาหมดแล้ว หลังจากนางได้เข้าบ้านจางอีกครั้ง นางจะให้จางต้าหลางซื้อบ้านใหญ่ในเมืองให้ จากนั้นซื้อสาวใช้คนหนึ่งมาคอยรับใช้ ให้นางได้มีชีวิตสุขสบายเหมือนกับนายหญิงของตระกูลสูงศักดิ์

ส่วนทารกในครรภ์......นางว่าเดี๋ยวถึงเวลาให้มันแทงไปโดยอุบัติเหตุ แล้วอนาคตนางค่อยคลอดลูกชายหลายๆคนให้จางต้าหลางเพื่อเป็นที่พึ่งของตัวเองด้วย

เชื่อว่าหลังจากนางมีลูกชายแล้ว คนที่มีนิสัยอย่างจางต้าหลาง เป็นไปไม่ได้ที่จะรับเมียหลวงเข้าบ้านทำให้นางโมโห

ดังนั้นตอนนี้นางต้องได้ใจจากจางต้าหลาง กลายเป็นผู้หญิงคนเดียวของจางต้าหลาง ถึงแม้เป็นแค่เมียน้อย ก็ไม่มีปัญหาอะไร

เมี่ยวชุ่ยหลานคิดอย่างดีงามเลย เพราะนางยังคิดว่าจางต้าหลางจะยังคงเป็นผู้ชายที่ทำตามนางทุกอย่าง

ตอนที่เมี่ยวชุ่ยหลานยิ่งคิดยิ่งรู้สึกตื่นเต้น ประตูก็กว่าจะมีการเคลื่อนไหวส่งมา

เมี่ยวชุ่ยหลานดีใจมาก รีบลุกขึ้นไปเปิดประตู

แต่พอเปิดประตูแล้ว เห็นคนที่ยืนอยู่หน้าประตู เมี่ยวชุ่ยหลานก็ตกลงมาก วิ่งหนีทันที

ตอนนี้ มีมือปราบสิบกว่าคนยืนอยู่นอกประตู เห็นเมี่ยวชุ่ยหลานหนี เหล่ามือปราบรีบห้ามเมี่ยวชุ่ยหลานไว้

สีหน้าของเมี่ยวชุ่ยหลานกลัวจนซีดขาว สายตาทีีมองมือปราบเต็มไปด้วยความหวาดกลัว

"พวกเจ้า......พวกเจ้าทำอะไรเนี่ย?บุกเข้าบ้านชาวบ้าน รังแกข้าในฐานะที่อยู่คนเดียวหรือ?"เมี่ยวชุ่ยหลานพยายามตั้งสติ ตะโกนใส่มือปราบเหล่านั้น

เหล่ามือปราบอึ้งเพราะลักษณะที่ตกใจของเมี่ยวชุ่ยหลาน แม้กระทั่งยังสงสัยว่าพวกเขาหาคนผิดหรือเปล่า

ในเวลานี้ เมี่ยวชุ่ยหลานกรีดขึ้นมาอีก"ช่วยด้วย มือปราบรังแกคน มือปราบรังแกสตรีมีครรภ์"

เหล่ามือปราบ"......"

พวกเขารังแกตรงไหน?

ตั้งแต่ที่เข้ามาจนถึงตอนนี้ พวกเขายังไม่ได้แตะต้องนางเลย

ตอนที่มือปราบมา ก็มีชาวบ้านที่มาดูสนุกตามอยู่ แค่ว่าทุกคนล้วนไม่กล้าเข้าใกล้

ตอนนี้ได้ยินเมี่ยวชุ่ยหลานตะโกน ชาวบ้านที่เดิมตามมาและชาวบ้านที่พักอยู่รอบข้างก็ล้วนล้อมรอบขึ้นมาอย่างกล้าหาญ

เพราะน้อยมากที่พวกเขาจะเห็นมือปราบมาเป็นกลุ่มแบบนี้

เหล่าชาวบ้านยังไม่รู้ว่ามือปราบมาทำอะไร ก็เห็นเมี่ยวชุ่ยหลานที่ถูกมือปราบล้อมรอบอยู่ตอนกลางนั้น ขอความช่วยเหลือด้วยสีหน้าที่หวาดกลัว"พี่ๆ ลุงป้าน้าอา ช่วยข้าด้วย พวกเขา......พวกเขาเข้ามาจะลวนลามข้า ฮือออ......ข้ากลัวมากเจ้าค่ะ......"

เหล่าชาวบ้านได้ยินล้วนอึ้งไปเลย

นี่......มือปราบจะลวนลามเมี่ยวชุ่ยหลาน?

เห็นว่าทุกคนก็แค่อึ้ง ไม่ได้ทำอะไรที่มีประโยชน์ออกมา เมี่ยวชุ่ยหลานแอบโกรธในใจ เลยทำทตัวอ่อนแอกว่าเดิม เสียงร้องไห้ก็น่าสังเวชมากขึ้น"ข้าเป็นสตรีมีครรภ์ยังถูกปฏิบัติเช่นนี้เลย ถ้าถูกพวกเขาลวนลามได้สำเร็จ แล้วพี่น้องในหมู่บ้านคนอื่นล่ะ?เราจะปล่อยให้พวกเขามารังแกหรือไง?"

เมี่ยวชุ่ยหลานร้องไห้ไปด้วย พร้อมบ่นให้ฟังอย่างชัดเจน

แม่นางน้อยบางคนได้ยินคำพูดของเมี่ยวชุ่ยหลาน ล้วนรีบหลบไปอยู่ข้างหลังของทุกคน กลัวจะถูกมือปราบรังแก

ส่วนมือปราบเหล่านั้น ตอนนี้ล้วนบึ้งตึง

"พวกข้า......"

"ไร้ยางอายเหลือเกิน แม้กระทั่งสตรีมีครรภ์ยังรังแกอีก ไม่มีความเป็นมนุษย์จริงๆ"

ยังไม่ทันรอให้มือปราบอธิบาย ก็มีคนหนึ่งพูดด้วยความแค้นเคืองต่อความไม่เป็นธรรม

มีคนหนึ่งเริ่มพูดก่อน คนที่เหลือก็เหมือนได้รับแรงกระตุ้น อ้าปากพูดว่า

"แม่ ช่วยข้าด้วย"

เมี่ยวชุ่ยหลางมองจางเฉินซื่อ เหมือนเห็นความหวังสุดท้ายของตัวเอง

เหบ่ามือปราบกลัวว่าจะประสบเหมือนเมื่อกี้นี้ ดังนั้นไม่ทันรอให้จางเฉินซื่อพูด มือปราบก็รีบพูดว่า"พวกเจ้าเข้าใจผิด พวกข้าได้รับคำสั่งมาจับฆาตกร นี่เป็นหนังสือที่นายอำเภอออกให้"

เมื่อได้ยินฆาตกร นอกจากลั่วเสี่ยวปิง สีหน้าของคนอื่นล้วนเปลี่ยนไป

จางเฉินซื่อ"ฆาตกรอะไร?"

นางได้ข่าวว่าฝั่งเมี่ยวชุ่ยหลานเกิดเหตุขึ้น ทุกคนให้นางมาช่วย นางปฏิเสธไม่ได้ เลยเดินมา

เหล่าชาวบ้านได้ยินคำพูดนี้ ล้วนตกใจมาก มองเข้าไปในกระท่อมของตระกูลเหยียน

หรือว่ามีฆาตกรซ่อนอยู่ในห้อง?

นี่มันอันตรายเลยนะเนี่ย!

ถ้ามีฆาตกรซ่อนอยู่ในหมู่บ้านจริงๆ คนในหมู่บ้านก็จะเสี่ยงความอันตราย

ดังนั้นแต่ละคนก็ไม่ด่ามือปราบแล้ว ล้วนมองไปที่มือปราบด้วยความกังวล

เหล่ามือปราบถอยหายใจออกมา แต่เมี่ยวชุ่ยหลานกลับกังวลขึ้นมา ร่างกายสั่นไม่หยุด อยากจะสลบไปแบบนี้

แต่นางเข้าใจอย่างชัดเจน หากตัวเองสลบไปก็ยิ่งหนีไม่พ้น

ในเวลานี้ เมี่ยวชุ่ยหลานเผชิญสายตากับลั่วเสี่ยวปิง

ความลุกลี้ลุกลนของนาง ตรงกันข้ามกับความใจเย็นของลั่วเสี่ยวปิงอย่างสิ้นเชิง

อยู่ๆก็มีความคิดหนึ่งเกิดขึ้นในสมองของเมี่ยวชุ่ยหลาน ชี้ไปที่ลั่วเสี่ยวปิง พูดด้วยความโกรธ"เจ้า คือเจ้าใช่ไหม!"