แม่หญิงปรุงยามือปราบกับลูกลิงทั้งสอง นิยาย บท 378

คนนี้คือลั่วเสี่ยวอวี่

ลั่วเสี่ยวอวี่แต่งกายอย่างสวยเพริศพริ้ง ดูมีเสน่ห์กว่าเยอะ แต่ในสายตากลับเต็มไปด้วยความโกรธแค้น

เมื่อเห็นท่าทางของลั่วเสี่ยวอวี่ คนแก่ผอมบางอายุหกสิบกว่าที่นั่งอยู่ข้างนางขมวดคิ้วเล็กน้อย ถามว่า"เป็นไร?"

น้ำเสียงเต็มไปด้วยความเข้มงวดและไม่พอใจ

ส่วนคนแก่คนนี้ ก็คือผู้ชายในตอนนี้ของลั่วเสี่ยวอวี่ นายท่านของตระกูลจูในอำเภอเมือง ชื่อจูเซิ่ง ปัจจุบันอายุหกสิบแปดแล้ว

นายท่านใหญ่จูในตอนนี้รู้สึกไม่พอใจกับท่าทางที่ตื่นตระหนกของลั่วเสี่ยวอวี่ยิ่งนัก รู้สึกว่านางดูด้อยค่ามาก

สามารถกล่าวได้ว่า หากไม่ใช่เป็นเพราะลั่วเสี่ยวอวี่สามารถนับการทรมานของเขาได้ เขาก็ไม่ให้นางอยู่ข้างๆหรอก เพราะทำให้ดูด้อยค่ามาก

ข้างๆจูเซิ่ง มีลูกชายสองคนของเขานั่งอยู่ ลูกชายคนโตจูซิ่วเต๋อและลูกชายคนที่สองจูซิ่วจื้อ ทั้งสองคนล้วนเหลือบตามองลั่วเสี่ยวอวี่ทีหนึ่ง จากนั้นก็ย้ายสายตาออก

เห็นได้ชัดว่า สองคนนี้รู้สึกว่าคนอย่างลั่วเสี่ยวอวี่ไม่จำเป็นต้องไปสนใจมาก

ลั่วเสี่ยวอวี่ก็เห็นถึงความดูถูกในสายตาของสองคน แต่ถึงแม้จะเห็นก็ทำอะไรไม่ได้ เพราะในตระกูลจูนางมีตำแหน่งสูงกว่าสาวใช้หน่อยนึงเท่านั้น

แต่คำถามของจูเซิ่งนายท่านใหญ่จู กลับทำให้มีแผนบางอย่างพาดผ่านในสายตาของลั่วเสี่ยวอวี่

จากนั้น ลั่วเสี่ยวอวี่ก็นั่งลง พิงไปบนร่างกายของนายท่านใหญ่จูราวกับไม่มีใครอยู่ข้างๆ และพูดด้วยเสีึอ่อนหวาน"ไม่มีอะไรเจ้าค่ะ เพียงแต่ว่าเมื่อกี้ข้าได้เห็นพี่สาวของข้าเจ้าค่ะ"

นายท่านใหญ่จูได้ยินเช่นนี้ก็นึกถึงคนๆหนึ่ง"เจ้าหมายถึงลั่วเสี่ยวจู๋หรือ?"หญิงคนนั้นถือว่ามีประโยชน์หน่อยนึงต่อตระกูลจู

เมื่อได้ยินคำพูดของลั่วเสี่ยวจู๋ ลั่วเสี่ยวอวี่ก็กำมือไว้อย่างแน่น

หากพูดว่าชีวิตนี้นางเกลียดใครบ้าง ลั่วเสี่ยวจู๋ต้องเป็นหนึ่งในนั้นแน่นอน

ตอนแรก นางนึกว่าลั่วเสี่ยวจู๋ดีต่อนาง อยากจะช่วยนางจริงๆ

แต่หลังจากนั้นรู้ว่าลั่วเสี่ยวจู๋มีความสัมพันธ์หลายๆอย่างกับตระกูลจู ถึงแม้นางจะโง่ขนาดไหนก็รู้ว่า เรื่องที่นายท่านใหญ่จูมีความสนใจต่อตัวเองนั้นไม่ธรรมดาแน่ ลั่วเสี่ยวจู๋คงมีส่วนร่วมในนั้น

หากมีโอกาส นางจะไม่ปล่อยลั่วเสี่ยวจู๋แน่นอน

แต่ตอนนี้คนที่อยู่ต่อหน้านางเป็นลั่วเสี่ยวปิง งั้นก็เริ่มลงมือต่อลั่วเสี่ยวปิงก่อนละกัน

ลั่วเสี่ยวอวี่คิดไปด้วยพร้อมพูดกับนายท่านใหญ่จูที่อยู่ข้างๆว่า"ไม่ใช่เจ้าค่ะ เป็นพี่สาวอีกคนหนึ่งของข้าเจ้าค่ะ"

เห็นนายท่านใหญ่จูไม่ค่อยมีความสนใจอะไรมาก ลั่วเสี่ยวอวี่พูดต่อ"นายท่านเจ้าคะ ท่านไม่ทราบหรอกว่า พี่สาวคนนั้นของข้าหน้าตาเด่นที่สุดในบรรดาพี่น้องทั้งหลาย ข้ายังไม่ถึงหนึ่งในสิบขอนางเลย แต่เสียดายที่......"

ระหว่างที่ลั่วเสี่ยวอวี่พูด ก็ถอนหายใจออกมา

แน่นอนว่า การที่นางยอมรับว่าลั่วเสี่ยวปิงหน้าตาดีนั้น ไม่ได้พูดจากใจจริง เพราะอยากให้นายท่านเกิดความสนใจเท่านั้น

นายท่านได้ยินเช่นนี้ ก็เกิดความสนใจเล็หน้อย"เสียดายอะไร?"

ลั่วเสี่ยวอวี่"เสียดายที่นางมีครรภ์ก่อนแต่ เสื่อมเสียชื่อเสียง งานแต่งที่ดีๆถูกนางทำจนเสียหมด"

ลั่วเสี่ยวอวี่ไม่ได้พูดเรื่องที่ลั่วเสี่ยวปิงแต่งงานกับฉีเทียนเห้าแล้ว และก็ไม่ได้พูดว่าตอนหลังๆพิสูจน์ว่าเด็กสองคนนั้นคลอดหลังแต่งงาน มีหนังสือแต่งเป็นหลักฐาน

เป็นเพียงแค่หน้าข้างๆ กลับทำให้นายท่านใหญ่จูรู้สึกตาสว่าง

หากกล่าวว่าลั่วเสี่ยวจู๋และลั่วเสี่ยวอวี่เป็นดอกทานตะวันข้างทาง แม้รับชมได้ แต่ธรรมดาไป นอกจากร่างกายที่อ่อนเยาว์แล้ว อย่างอื่นเขาล้วนไม่พอใจ

งั้นลั่วเสี่ยวปิงที่เห็นแต่หน้าข้างนั้นก็ราวกับเป็นดอกลำโพงกาสลักที่บานออก สุดสวย น่าทึ่ง เห็นเพียงตาแรกก็ทำให้คนรู้สึกสวยงามงดงาม

โดยเฉพาะแม้อยู่ไกลขนาดนี้ ก็สามารถเห็นได้ว่าใบหน้าของนางไม่มีการแต่งใดๆ แต่ขาวสะอาดราวกับหยก ลื่นจนเขาอยากจะไปแตะต้อง

นายท่านใหญ่จูเกิดความสนใจอย่างยิ่ง ไม่นานนายท่านใหญ่จูก็เรียกพัลลภมา และพูดอะไรบางอย่างข้างหูเขา ยังชี้ไปทางลั่วเสี่ยวปิงด้วย

เมื่อเห็นท่าทางของนายท่านใหญ่จู ในที่สุดลั่วเสี่ยวอวี่ก็โล่งใจลง

พัลลภคนนั้นเป็นคนที่รับผิดชอบคัดเลือกผู้หญิงให้นายท่านใหญ่จูโดยเฉพาะ ถูกเขาจับจ้องลั่วเสี่ยวปิงจะไม่มีผลดีแน่นอน......

ส่วนอีกฝั่งหนึ่ง ลั่วเสี่ยวปิงมองสนามไปด้วย พร้อมพูดกับเล่อเล่อที่อยู่ข้างๆไปด้วย แน่นอนว่านางไม่ได้สังเกตข้างๆมีสายตาที่หวังร้ายนั้นกำลังจับจ้องตัวเองอยู่

แต่ไป๋เสาที่อยู่ข้างลั่วเสี่ยวปิงในฐานะที่เป็นคนมีวิชาการต่อสู้ติดตัว ช่างสังเกตกว่าลั่วเสี่ยวปิง สังเกตได้ตั้งนานว่ามีสายตาที่หวังร้ายมองมาที่ฝั่งนี้ เลยพูดข้างหูลั่วเสี่ยวปิง

ลั่วเสี่ยวปิงได้ยินเช่นนี้ ก็หันหน้ามองไปทางที่ไป๋เสาพูด เห็นพอดีว่านายท่านใหญ่จูกำลังสั่งอะไรลางอย่างให้พัลลภข้างๆ ส่วนลั่วเสี่ยวอวี่ที่อยู่ข้างนายท่านใหญ่จู กำลังมองตัวเองด้วยความหวังร้าย

ตอนที่ลั่วเสี่ยวปิงหันมา ได้สบตากับลั่วเสี่ยวอวี่พอดี

ลั่วเสี่ยวอวี่คิดไม่ถึงว่าลั่วเสี่ยวปิงจะมองมาทางตัวเอง ราวกับกระต่ายตื่นตูม ย้ายสายตาออกอย่างรวดเร็ว

ลักษณะที่ร้อนตัวและตื่นตระหนกของลั่วเสี่ยวอวี่ ทำให้สายตาของลั่วเสี่ยวปิงมืดลง......