แม่หญิงปรุงยามือปราบกับลูกลิงทั้งสอง นิยาย บท 380

อยู่ๆก็มีคนล้มลงตามถนน แถมยังเป็นหญิงที่หน้าตาดีด้วย แน่นอนก็ได้ดึงดูดความสนใจของทุกคน

ป้าคนนั้นเห็นว่าลั่วเสี่ยวปิงสลบไป รีบประคองลั่วเสี่ยวปิงขึ้นมา ตะโกนอย่างรีบร้อน"น้องสาว น้องสาว เจ้าเป็นอะไร?ข้าจะพาเจ้าไปสำนักแพทย์นะ เจ้าทนเอาไว้"

ระหว่างที่พูด ก็จะอุ้มลั่วเสี่ยวปิงแล้วไป

มีคนเดินผ่านมาเห็น อดไม่ได้ที่จะถามว่า"เจ้าเป็นอะไรกับนาง?"

ถ้าหากเป็นคนไม่รู้จัก พาแม่นางน้อยที่สวยขนาดนี้ไป คงไม่ปลอดภัย

ป้าได้ยินเช่นนี้ รีบพูดว่า"นี่เป็นน้องสาวของข้า พวกเรามีปู่คนเดียวกัน"

คนเดินผ่านสงสัย"เจ้าอายุมากขนาดนั้น จะเป็นพี่สาวของนางได้อย่างไร?"

ป้าได้ยินก็รู้สึกเสียใจ"ก็ข้าแต่งได้แย่กว่าน้องสาวของข้า เจ้าว่า......ช้าเหมือนคนร้ายไหม?"

คนที่สงสัยป้านั้นตะลึง รู้สึกเก้อเขินเล็กน้อย

คนนี้ดูเมตตาและใจดี ไม่เหมือนคนร้ายจริงๆ

และเวลานี้ ก็มีคนอ้าปากพูด"ข้าอยู่หมู่บ้านข้างๆของพวกนาง สามารถพิสูจน์ให้พวกนางได้ พวกนางเป็นลูกพี่ลูกน้องจริงๆ"

เวลานี้ก็มีคนค่อยๆพูดออกมา"เมื่อกี้ข้าก็เห็นพวกนางสองคนคุยกันอยู่ ดูเหมือนรู้จักกัน"

พอเป็นเช่นนี้ ก็ไม่มีคนสงสัยอีกเลย

จากนั้นลั่วเสี่ยวปิงก็ถูกพาไปโดยข้ออ้างที่'พาไปสำนักแพทย์' ส่วนคนนี้ได้ข่าวว่าอยู่หมู่บ้านข้างๆก็เดินตามขึ้นไป เรื่องนี้เลยจบลงเท่านี้

รอจนสองคนพาลั่วเสี่ยวปิงออกจากสายตาของทุกคน ก็ถูกพาเข้าไปในซอยๆหนึ่ง หลังจากเลี้ยวไปหลายครั้ง ก็โยนลั่วเสี่ยวปิงขึ้นไปบนรถม้าคันหนึ่ง วิ่งตรงไปทางตระกูลจู

รถม้าขับเข้าไปในประตูหลังของตระกูลจู เพิ่งมาถึงตระกูลจู ก็มีคนเข้ามารับ และลั่วเสี่ยวปิงก็ถูกยกเข้าไปในเรือนที่ค่อนข้างลับตาคน แต่แต่งกายไม่แย่เลย

และในเวลานี้ นายท่านใหญ่จูกำลังอยู่ในเรือนของลั่วเสี่ยวอวี่

แตกต่างจากลักษณะที่อยู่ข้างนอก ตอนนี้นายท่านใหญ่จูมองลั่วเสี่ยวอวี่ด้วยสายตาที่ลามก ส่วนลั่วเสี่ยวอวี่ก็ใส่ชุดเซ็กซี่มาก ใส่น้อยกว่าโสเภณีในซ่องด้วยซ้ำไป

ส่วนลั่วเสี่ยวอวี่ตอนนี้กลัวมาก แต่ใบหน้ายังคงยิ้มอยู่ ดูดัดจริตมาก"นายท่าน ได้โปรดสงสารบ่าวหน่อยเจ้าค่ะ"

แม้พูดแบบนี้ แต่ลั่วเสี่ยวอวี่รู้ว่านายท่านใหญ่จูคือเดรัจฉาน มีหลากหลายวิธีทรมานคน เป็นไปไม่ได้ที่จะสงสารนางหรอก

แต่ นายท่านใหญ่จูชอบความรู้สึกที่ขอร้องและประจบแบบนี้

อย่างที่คิด หลังจากได้ยินคำพูดของลั่วเสี่ยวอวี่แล้ว นายท่านใหญ่จูตาสว่างขึ้นมา แต่ยังคงนั่งนิ่งอยู่ที่นั่น ไม่ขยับเลย"เข้ามา"

ลั่วเสี่ยวอวี่ได้ยินเช่นนี้ ร่างกายก็สั่นไหว แต่ยังคงเดินไปทางนายท่านใหญ่จูอย่างคาดหวัง

ในขณะที่ลั่วเสี่ยวอวี่เตรียมจะนั่งลงในอ้อมอกและรับความทรมานจากนายท่านใหญ่จู อยู่ๆก็มีคนใช้วิ่งเข้ามา

"นายท่านขอรับ!"

ลั่วเสี่ยวอวี่อึ้งสักครู่หนึ่ง รู้สึกโล่งใจลง

ส่วนนายท่านใหญ่จูมองไปทางคนที่มา"เรื่องอะไร?"

น้ำเสียงมีความไม่สบายใจที่โดนรบกวน

คนใช้คนนั้นสั่นทีหนึ่ง พูดว่า"แม่นางลั่วถูกพามาแล้วขอรับ"

นายท่านใหญ่จูได้ยินเช่นนี้ ความไม่สบายใจก็หายไปทันที ลุกขึ้นอย่างมีความสุข"ไป พาข้าไปสิ"

ระหว่างพูด ก็ไม่สนใจลั่วเสี่ยวอวี่อีก เดินไปข้างนอกอย่างรีบร้อน

ลั่วเสี่ยวปิงเห็นลักษณะของนายท่านใหญ่จู รู้สึกแต่ว่ามันแสบตามาก

คนที่แก่จนจะฆ่ายุงไม่ได้ด้วยซ้ำ กลับปรากฏสีหน้าที่ลามกและเลวร้ายเช่นนี้ น่าขยะแขยงจริงๆ

และตอนที่นาง'สลบ'อยู่ นางยังได้ยินคำพูดสนทนาของคนใช้ตระกูลจูที่จับนางมา

ได้ข่าวว่า ไอ้แก่ลามกคนนี้ ชอบทรมานคนในด้านนี้ ถึงแม้ความสามารถไม่ถึง ก็มักจะคิดหลากหลายวิธีมาทรมานผู้หญิง ผู้หญิงที่โดนเขาทรมานจนตายไม่น้อยเลย

เป็นเดรัจฉานจริงๆ

ส่วนนาง ก็ไม่ได้เสียเที่ยว

แถมยังเหมือนสามารถขจัดคนชั่วให้ประชาชนได้อีกครั้ง

ดังนั้น ลั่วเสี่ยวปิงยิ้มมุมปากและมองไปทางนายท่านใหญ่จู ถามอย่างเย็นชา"เจ้าอยากจะเพลิดเพลินอะไร?"

นายท่านใหญ่จูมองสีหน้าของลั่วเสี่ยวปิง ก็ขมวดคิ้ว รู้สึกว่ามันมีอะไรผิดปกติ

เพราะถ้าเป็นผู้หญิงทั่วไปตื่นมาเผชิญกับสิ่งเหล่านี้ ก่อนอื่นคงต้องกรีดร้องออกมา แต่ผู้หญิงคนต่อหน้านี้ดูใจเย็นเกินปกติ แถมยังทำให้เขามีความรู้สึกกังวลใจ

แต่พอคิดไปอีกแง่หนึ่ง นายท่านใหญ่จูก็โล่งใจ

ผู้หญิงที่ไม่รักนวลสงวนตัว เดิมทีก็แตกต่างจากผู้หญิงทั่วไป เจอเรื่องแบบนี้ไม่โวยวายและไม่กลัวมันก็เป็นเรื่องปกติ ไม่งั้นเหตุใดเขาถึงชอบเล่นผู้หญิงแบบนี้ล่ะ?

แถมนางก็โดนยาของเขา ที่นี่ก็คือตระกูลจูด้วย นางเป็นแค่ผู้หญิงคนหนึ่งทำอะไรไม่ได้หรอก

นายท่านใหญ่จูที่วางใจลงนั้นยิ้มอย่างลามกกว่าเดิม"เดี๋ยวเจ้าก็รู้สึกเจ้าจะเพลิดเพลินอะไรแล้ว"

พูดเสร็จ มือของนายท่านใหญ่จูก็ยื่นไปทางลั่วเสี่ยวปิง......