แม่หญิงปรุงยามือปราบกับลูกลิงทั้งสอง นิยาย บท 415

หลายคนได้ยินเช่นนี้ก็อึ้งไปเลย

ไม่ทำความชั่วพวกเขาจะอยู่ได้อย่างไร?

แต่ความเจ็บปวดเสมือนมีดผ่านั้นทำให้พวกเขารู้สึกว่าถ้าไม่แสดงตน พวกเขาก็จะปวดจนตาย

"ข้า......ข้าไม่ทำความชั่วอีกแล้ว......"

"ข้าก็ไม่ทำความชั่วแล้ว รีบเอายาถอนพิษให้ข้า"

"โอ๊ย......ทนไม่ไหวแล้ว ปวดมาก......"

ความปวดแบบนั้น เป็นแบบที่ปวดมากขึ้นเรื่อยๆ

ตอนแรกเป็นแค่ความรู้สึกเจ็บปวดอย่างหนึ่ง ถึงแม้ทนยาก แต่ไม่ถึงกับขั้นทรมาน

จากนั้นก็เหมือนถูกมีดผ่าเนื้อ......ในที่สุดก็กลายเป็นพันมีดหมื่นแล่ แม้เป็นคนที่ทนความเจ็บได้มากขนาดไหนก็ความทรมานแบบนี้ไม่ได้หรอก

ในขณะที่คนรอบข้างรู้สึกยินดีปรีดาในความโชคร้ายของพวกเขา ก็รู้สึกขนลุกด้วย สายตาที่มองลั่วเสี่ยวปิงเต็มไปด้วยความเกรงกลัว

เพราะสามารถทำให้ผู้ชายหลายคนนี้ปวดขนาดนี้ ก็ไม่ใช่คนธรรมดาแน่นอน

ลั่วเสี่ยวปิงไม่คำนึงถึงสายตาของคนอื่น ยื่นยาถอนพิษให้ไป๋เสา แล้วไป๋เสาก็เอาไปให้นักเลงเหล่านั้น

นักเลงเหล่านั้นรับยาถอนพิษมาอย่างเร่งรีบ จากนั้นยัดเข้าไปในปาก

เพียงสักครู่หนึ่ง หลายคนก็หยุดการกลิ้ง แต่ละคนเหนื่อยจนหอบแฮ่กๆ ใบหน้าแดงก่ำ ถูกปกคลุมด้วยเหงื่อ เห็นได้ว่าเหนื่อยจริงๆ

แต่เพิ่งกินยาลงไปก็มีคนหนึ่งในนั้นปรากฏความเลวร้ายในสายตา จากนั้นกระโดดขึ้นมาจากพื้น มุ่งไปทางลั่วเสี่ยวปิง

"ปัง"

คนนั้นถูกไป๋เสากระแทกลงพื้น

คนที่ล้อมรอบ"......"อีกคนหนึ่งที่ไม่ธรรมดา

จากนั้น ทุกคนก็ถอยหลังลงก้าวหนึ่งด้วยจิตสำนึก

ส่วนสีหน้าของลั่วเสี่ยวปิงไม่มีการเปลี่ยนแปลงใดๆ เหลือบตามองนักเลงหลายคนนี้ แล้วถึงพูดอย่างช้าๆ"ลืมบอกพวกเจ้า ยาที่ให้พวกเจ้านั้นเป็นยาถอนพิชั่วคราว พิษที่อยู่บนร่างกายยังมีอยู่ แต่ทุกครึ่งเดือนถึงมีอาการครั้งหนึ่ง พวกเจ้าวางใจได้เลยนะ"

นักเลงหลายคนนั้น"......"แม่ง ใครจะวางใจได้

ใครโดนยาพิษแล้วยังวางใจได้เนี่ย?

ลั่วเสี่ยวปิง"แน่นอนแล้ว หากพวกเจ้ายังวางใจไม่ได้ ข้าสามารถใส่ยาพิษอื่นให้พวกเจ้าได้"

นักเลง"......พวกข้า......วางใจได้!"

เหมือนมีความรู้สึกคดเคี้ยวฟัน

ลั่วเสี่ยวปิงพยักหน้าอย่างพอใจ"ในเมื่อพวกเจ้าวางใจขนาดนี้ งั้นข้าก็วางใจแล้ว"

นักเลง"......"ท่านวางใจอะไรกันนักกันหนาเนี่ย?

เหตุใดถึงมีความรู้สึกแย่ล่ะ?

"วีรสตรีขอรับ ท่านจะให้ยาถอนพิษพวกข้ายังไงหรือขอรับ?"นักเลงคนหนึ่งไม่อยากมีความรู้สึกไม่ดีงามนี้อีกแล้ว เลยถามคำตอบจากลั่วเสี่ยวปิง

ลั่วเสี่ยวปิงมองนักเลงหลายคนที่มองตัวเองด้วยความคาดหวัง พูดอย่างราบเรียบ"นี่เป็นสิ่งที่ข้ากำลังจะพูด......"

เหล่านักเลง"......"ความรู้สึกที่ไม่ดีงามนั้นแข็งแกร่งขึ้นเรื่อยๆ

"ตั้งแต่นี้เป็นต้นไป พวกเจ้าทำงานให้ข้า ถ้าทำได้ไม่ดีหรือทำชั่วในช่วงเวลานี้ งั้นยาถอนพิษชั่วคราวก็จะไม่ได้ ให้มันปวดไปเลย......ทุกครั้งก็แค่ปวดสามวันสามคืนก็จะหายดี"ลั่วเสี่ยวปิงพูดอย่างราบเรียบ

แรงงานฟรีๆ ไม่ใช้ได้อย่างไรล่ะ

เหล่านักเลงได้ยินเช่นนี้ อดไม่ได้ที่จะสั่น

ตอนแรกฉีเทียนเห้าไม่รู้ยังพอว่า หลังจากฉีเทียนเห้ารู้เข้า......เฮ้อ กล้ามาโลกต่อภรรยาตัวเอง เขาจะปล่อยได้อย่างไร?

ดังนั้นวันรุ่งขึ้น ฉีเทียนเห้าก็ใช้ข้ออ้างว่าลูกพี่ชายควรทำประโยชน์เพื่อประเทศชาติ แล้วก็ให้อู๋เทียนป้าเข้าไปฝึกในกองทัพทหาร

ถึงแม้อู๋เทียนเจียวเป็นห่วงในใจ แต่ก็ไม่ได้พูดอะไร

ส่วนลั่วเสี่ยวปิง นางก็เห็นด้วยว่าผู้ชายควรทำประโยชน์เพื่อประเทศชาติ ไปฝึกที่กองทัพก็เป็นเรื่องดี เลยไม่ได้คัดค้าน

ดังนั้น อู๋เทียนป้าที่ดีขึ้นยังไม่ถึงสามวัน ก็ถูกส่งไปที่กองทัพอย่างน่าสงสาร

วันที่สี่หลังจากที่อู๋เทียนป้าไป ฉีเทียนเห้าก็ลากับลั่วเสี่ยวปิง

ตอนที่ฉีเทียนเห้าไป สิ่งที่ลั่วเสี่ยวปิงควรสอนให้อู๋เทียนเจียวก็ล้วนจะสอนหมดแล้ว เลยพาเล่อเล่อออกจากเมืองหลัว

ส่วนอีกฝั่งหนึ่ง ซ่งหลิงหลางค้นในเมืองหยูสามรอบเต็มๆ ก็ยังคงหาลั่วเสี่ยวปิงไม่ได้ ผลนี้ทำให้ซ่งหลิงหลางรู้สึกโกรธขรึมมาก

โดยเฉพาะนางได้ข่าวว่าพี่เทียนเห้าของตัวเองปรากฏตัวในเมืองหยู แต่หลังจากถึงเมืองหยูไม่พบพี่เทียนเห้าเลย ซ่งหลิงหลางก็รู้สึกโกรธขรึมกว่าเดิม

และในเวลานี้ อยู่ๆซ่งหลิงหลางก็ได้รับข่าวว่า ผู้หญิงคนที่ขัดใจนางในวันนั้นได้ไปที่เมืองหลัว

พอได้ยินข่าวนี้ ซ่งหลิงหลางก็เก็บของจะไป แต่กลับถูกสาวใช้ชุ่ยอวี้ห้ามเอาไว้"จสิ้นจู่เจ้าคะ หมอหลวงที่พระชายารองสั่งมาจะมาถึงแล้ว ท่าน......"

"ไอ้ขี้ข้า ไม่รู้จะให้หมอหลวงไปที่เมืองหลัวหรือ?อยากตายหรือยังถึงกับกล้ามาห้ามข้า?นึกว่าเจ้าสำคัญต่อข้าขนาดนั้นหรือ?"

ชุ่ยอวี้ได้ยินเช่นนี้ รีบคุกเข่า"ไม่......ไม่เจ้าค่ะ บ่าวไม่กล้าเจ้าค่ะ"

"ไม่กล้าก็ถูกแล้ว!"ระหว่างที่พูดซ่งหลิงหลางก็เดินออกไป

ตอนที่ซ่งหลิงหลางมาถึงเมืองหลัว ลั่วเสี่ยวปิงไม่เพียงแต่ไปแล้ว แม้กระทั่งร่องรอยที่ปรากฏตัวล้วนถูกลบล้างหมด

หลังจากซ่งหลิงหลางมาถึงเมืองหลัว ก็ตรวจสอบร่องรอยของลั่วเสี่ยวปิงโดยใช้กำลังคนเต็มที่ ส่วนพฤติกรรมของซ่งหลิงหลาง ก็ถูกจีเหวินจุนที่อยู่พักฟื้นกับแม่ตัวเองทำให้ไม่สามารถไปกับลั่วเสี่ยวปิงนั้นสังเกตได้......